Του Νίκου Κοτζιά (http://epirusgate.blogspot.com/)
Η ισχυροποίηση των αναδυόμενων αγορών, ιδιαίτερα των χωρών που ονομάστηκαν ως BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία και Κίνα) δίνει τη δυνατότητα στην Ελλάδα να κάνει τρεις θετικές επιλογές. Πρώτον να αυξήσει την αυτονομία της εξωτερικής της πολιτικής. Δεύτερον, να ισχυροποιήσει τις σχέσεις της με τις BRIC. Τρίτον, να διεκδικήσει και αποκτήσει εντός της ΕΕ τη δυνατότητα και το δικαίωμα να αποτελέσει τη γέφυρα ανάμεσα στην ΕΕ και τις αναδυόμενες δυνάμεις. Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να εισέλθει στο δίλημμα αν θα πρέπει να παραμείνει μια ευρωπαϊκή χώρα προσανατολισμένη αποκλειστικά στην ΕΕ ή θα πρέπει να αποστασιοποιηθεί από την Ευρώπη προκειμένου να ενισχύσει τους δεσμούς της με χώρες όπως είναι η BRIC.
H Ελλάδα δικαιούται και διαθέτει τα προσόντα να ενισχύσει τη θέση της στην ΕΕ με το να μετατραπεί σε μοχλό ενίσχυσης των σχέσεων της Ευρώπης με τις BRIC και άλλες αναδυόμενες αγορές.Οι περισσότερες από τις αναδυόμενες χώρες, εκτός από τη Βραζιλία, είναι κράτη που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία των τελευταίων χιλιάδων ετών. Η ταυτότητά τους προσδιορίζεται από αυτή την μακρόχρονη ιστορία καθώς και τον πολιτισμό που παρήχθη σε αυτό το ιστορικό διάστημα. Ως γνωστό, η Δύση καταβάλλει ιδιαίτερες προσπάθειες να πείσει τις BRIC, τις αραβικές και νοτιοαμερικάνικες χώρες καθώς και το Ιράν, να αποδεχτούν τα δυτικά πρότυπα. Σε αυτή την αντιπαράθεση, οι περισσότερες από αυτές (σχετικά πιο περιορισμένα η Ινδία) αντιπαραθέτουν στις δυτικές αξίες και αρχές τις δικές τους, που είναι κατά πολύ παλαιότερες. Με άλλα λόγια, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, για αυτές τις χώρες, οι αξίες και οι αρχές που έχουν διαμορφώσει στη διάβα της ιστορίας αποτελούν θεμέλιο της σημερινής πολιτισμικής και πολιτικής ταυτότητάς τους. Είναι φυσικό οι περισσότερες από τις BRIC καθώς και οι άλλες χώρες που ανέφερα, να αναζητούν ανάπτυξη σχέσεων με λαούς που διαθέτουν τη δική τους σοφία, ιστορία, πολιτιστική παράδοση. Τέτοιες χώρες στην περιοχή μας είναι η Αίγυπτος, το Ισραήλ (με τις ειδικές σχέσεις του με την Ινδία), η Ιταλία και πριν απ’ όλα η Ελλάδα. Η χώρα μας, δηλαδή, από αυτή τη σκοπιά κάθε άλλο παρά είναι έθνος ανάδελφο. Από όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, η Ελλάδα είναι εκείνη η χώρα που διαθέτει τα πλησιέστερα προς αυτές ιστορικά χαρακτηριστικά και μια εξίσου μεγάλη πολιτισμική παράδοση. Επί παραδείγματι ο Κομφούκιο, η σκέψη του οποίου κυριαρχεί στην σημερινή Κίνα, οι Λεγκαλίστες – Θεσμιστές και οι Ταοϊστές εμφανίστηκαν ως φιλοσοφικά και κοινωνικά ρεύματα στην Κίνα ανάμεσα στον όγδοο και έκτο προ Χριστού αιώνα, δηλαδή, στην ίδια περίπου περίοδο που θεσμιζόταν στην Αθήνα η Δημοκρατία, το Θέατρο και η Φιλοσοφία ως κριτική των προηγουμένων. Από τη στιγμή που η ιστορία, η παράδοση, οι ρίζες του πολιτισμού επιτελούν έναν ιδιαίτερο ρόλο για τις αναδυόμενες δυνάμεις, είναι φανερό ότι η Ελλάδα είναι η πολιτισμικά, ιστορικά, παραδοσιακά πιο κατάλληλη χώρα για να παίξει τον ρόλο της ειδικής γέφυρας ανάμεσα στην ΕΕ και σε αυτές. Πρόκειται για έναν ρόλο, εξάλλου, ιστορικά λογικό, καθότι η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ στους νεότερους χρόνους δύναμη αποικιοκρατίας και δεν έχει γεωπολιτικούς – γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς με αυτές τις χώρες, όπως έχει επί παραδείγματι η Τουρκία. Για αυτό υποστηρίζω και προτείνω όπως η Ελλάδα αναλάβει σχεδιασμένα τον ρόλο γέφυρας ανάμεσα στις αναδυόμενες δυνάμεις και την ΕΕ. Προκειμένου δε να το πετύχει, να προσαρμόσει τις χωρητικότητές της σε ένα τέτοιο καθήκον, όπως να αποκτήσει επιτέλους το Υπουργείο Εξωτερικών κινεζολόγους. Να αποτελέσουν οι BRIC αντικείμενο μάθησης ήδη από το δευτεροβάθμιο σχολείο. Τα δε ΜΜΕ να ενημερώνουν πολύ περισσότερο για αυτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου