Δε
χρειάζεται να φοβάσαι! Εγώ είμαι! Για την ακρίβεια, είμαστε μαζί από την ημέρα
που γεννήθηκες. Κανονικά λοιπόν θα έπρεπε να αισθάνεσαι πολύ οικεία μαζί μου! Ο
καιρός όμως που πέρασε από τη τελευταία φορά που τα είπαμε ήταν πολύς και γι'
αυτό θα σου δικαιολογήσω την όποια παγωμάρα! Καλά θα κάνεις όμως να συνέλθεις
σύντομα γιατί, αυτά που θα πούμε σήμερα, είναι πολύ σοβαρά και πάνω από όλα
είναι πολύ επικίνδυνα! Λοιπόν; Είσαι έτοιμος; Ωραία!
Τη
τελευταία φορά που τα είπαμε, αν θυμάσαι, ήταν πριν από περίπου 7 χρόνια! Από
τότε δε με χρειάστηκες ξανά. Δεν ενεργοποίησες μέσα σου εκείνο το καμπανάκι που
με καλεί όταν με έχεις ανάγκη! Αυτό σημαίνει ότι, οι πράξεις σου, οι κουβέντες
σου και γενικότερα η ζωή σου δεν αντιμετώπισαν εκείνο το ανυπόφορο δίλημμα που
καλούμαι να ξεδιαλύνω κάθε φορά που βρισκόμαστε! Όμως τα πράγματα δεν είναι
ακριβώς έτσι! Ή μάλλον, είναι ακριβώς όπως θέλεις εσύ να δείχνουν ότι είναι! Τα
τελευταία χρόνια, έχεις διαπράξει απίστευτα φρικτά λάθη! Και τα έχεις διαπράξει
τόσο επιπόλαια! Τόσο ασυνείδητα! Διακινδυνεύεις να καταστρέψεις τη χώρα σου και
τη ζωή των συμπολιτών σου γενικότερα, αφού πράττεις με γνώμονα την απερισκεψία,
την επιπολαιότητα, την ανοχή και το ''δε βαριέσαι''!
Στη
πατρίδα σου, στη χώρα που γεννήθηκες και μεγάλωσες, συμβαίνουν κοσμοϊστορικά
γεγονότα! Τα γνωρίζεις νομίζω καλύτερα από εμένα! Αυτό που δε γνωρίζεις ή που
δεν έχεις τη διάθεση να αναλάβεις το βάρος που κουβαλάει αυτή η γνώση είναι,
ότι, για να αλλάξουν τα πράγματα, ο μόνος που μπορεί να το κάνει είσαι εσύ και
μόνο εσύ! Εσύ όμως παραμένεις θεατής μιας παράστασης που γράφτηκε για εσένα
γεμάτη όμως από διαστρεβλώσεις και ανακρίβειες! Αφήνεις να σε διαπομπεύουν και
δεν ανοίγεις το στόμα σου να πεις ''Φτάνει! Δεν είναι έτσι τα πράγματα! Δεν
αντέχω να σας βλέπω να παραμορφώνετε την εικόνα μου, τη ζωή μου!''
Και
δεν είναι αυτό το χειρότερο! Χειρότερο είναι ότι έπαψες να πιστεύεις στον εαυτό
σου! Έπαψες να πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις το σενάριο και από απλός
θεατής να γίνεις ο πρωταγωνιστής της ίδιας σου της ζωής! Κάτι που, μεταξύ μας,
είναι και το λογικό! Το ορθό! Να ξέρεις πως, χειρότερο από το να φοβάσαι είναι
το να αγνοείς τη δύναμη σου! Και εσύ καλέ μου δείχνεις ανήμπορος να σηκώσεις το
κεφάλι σου! Ανήμπορος να σταθείς στα πόδια σου! Έχει αλλοιωθεί τόσο πολύ η ψυχή
σου που ακόμα και μαζί μου αποξενώθηκες! Αναλογίσου όμως, από αυτά που έχεις
διαπράξει το τελευταίο διάστημα, αν τα συζητούσαμε μαζί, σε πόσα από αυτά θα
είχες πράξει διαφορετικά; Ή σε πόσα από αυτά που δεν έπραξες, θα είχες τελικά
προχωρήσει;
Μάθε
καλέ μου ότι, το φόβο τον καταλαβαίνω! Αυτό όμως που δε μπορώ να καταλάβω με
τίποτα είναι η ανοχή! Και αν η ανοχή σου γεννιέται από το φόβο, τότε θα πρέπει
να καταπολεμήσεις επιτέλους τη φοβία σου και τη κοιτάξεις στα μάτια! Μην
αρκείσαι στη σιγουριά που σου προσφέρει η φυλακή! Η ελευθερία, αν και πιο
επικίνδυνη, είναι αμέτρητα πιο γλυκιά! Και εσύ φίλε μου είσαι υποδουλωμένος!
Είσαι οικότροφος σε μια φυλακή από την οποία λείπουν τα ταβάνια, για να μπορείς
να βλέπεις τον ουρανό! Τι ψευδαίσθηση! Πως θα χαρείς τον ουρανό αν δε μπορείς
να μεταφέρεις στα παιδιά σου την ομορφιά του;
Πολλοί
λένε πως με συναντάνε το βράδυ σαν ξαπλώσουν! Λένε πως, ένας ήσυχος ύπνος
ισοδυναμεί με τη φρονιμάδα της αφεντιάς μου! Η δική σου εμπειρία τους
διαψεύδει! Εκτός και αν είσαι εδώ και τρία χρόνια άυπνος! Γνωρίζεις πως δεν έχω
δικαίωμα να σε ενοχλώ συνέχεια! Και αν και είμαι Εσύ, ξέρεις πως να με
απενεργοποιείς όταν οι αλήθειες μου πονάνε!
Σήμερα
όμως δε σου ζήτησα την άδεια για να έρθω! Ήρθα μόνη μου εκπροσωπώντας όλα
εκείνα τα παιδιά που ακόμα δε μπορούν να εκφράσουν τη ντροπή τους στη δική σου
/ σας ανοχή! Ήρθα για να σας πω ότι με τη ζωή σας μπορείτε να πράξετε όπως
θέλετε εσείς οι μεγάλοι! Αλλά για τη ζωή των παιδιών σας είστε υποχρεωμένοι να
τους εξασφαλίσετε το καλύτερο δυνατό περιβάλλον! Ένα περιβάλλον στο οποίο οι
λέξεις αδικία, εκμετάλλευση, φασισμός, ανομία, διαφθορά θα αποτελούν μόνο
εγκυκλοπαιδικές γνώσεις!
Είναι
ώρα να φεύγω! Καταλαβαίνω πως η παρουσία μου, μόνο ευχάριστη δε σου είναι!
Κατάλαβες όμως ότι πλέον δε χρειάζομαι το δικό σου κάλεσμα! Και σου υπόσχομαι
πως κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε λεπτό θα είμαι ζευγάρι με τη σκέψη σου! Όχι
γιατί σε μισώ! Απλά, δε σε εμπιστεύομαι! Γιατί εγώ μπορώ να ακούσω την αγωνία
της κόρης σου χωρίς να κλείσω τα αφτιά μου! Γιατί εγώ καλέ μου.....δε φοβάμαι!
Με
αγάπη,
Η
συνείδηση σου
Χαράλαμπος Σαραφόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου