Αίσχος! Η ύπαρξη ή όχι της ΕΡΤ δεν ήταν δική σας υπόθεση. Εγκληματίσατε κατά της ιστορίας του λαού μας, κατά του μέλλοντος του τόπου μας. Όλα τα άλλα που ισχυρίζεστε είναι φληναφήματα, είναι μια προσβολή στη συνείδησή μας. Νιώθουμε οργή και αγανάκτηση, νιώθουμε αηδία και ντροπή με την απαράδεκτη συμπεριφορά αυτών των πολιτικών!
Είναι φοβερό πολιτικό λάθος της κυβέρνησης η εν μια νυκτί κατάργηση όλων των δημόσιων καναλιών και ραδιοφωνικών σταθμών. Είναι ιστορικό λάθος που θα βαραίνει εσαεί τους υπεύθυνους, αλλά δυστυχώς θα στοιχίσει στη χώρα μας. Αν υπήρχε θέμα διαφάνειας ή θέμα υψηλόμισθων δημοσιογράφων ή θέμα κακοδιαχείρισης, δεν θα έπρεπε να επιλυθεί από τους πολιτικά αρμόδιους; Αν το οικονομικό βάρος ήταν τόσο μεγάλο, δεν θα μπορούσε να γίνει ένα συμμάζεμα και μια εκλογίκευση των εξόδων; Τις αργομισθίες και τους παχυλούς μισθούς δεν τους αποφάσιζαν οι πολιτικοί προϊστάμενοι της ΕΡΤ; Το ότι υπήρχε αισχίστου είδους συναλλαγή δεν εμπεριείχε εν πρώτοις τους πολιτικούς; Μήπως νομίζουν οι κρατούντες την όποια εξουσία ότι απευθύνονται σε υπηκόους; Έτι περαιτέρω, θα απαντήσουν οι πολιτικά υπεύθυνοι για τα τόσα και τόσα εκατομμύρια ευρώ που έχουν πάρει κατά καιρούς τα ιδιωτικά κανάλια χωρίς να γυρίσουν ούτε ίχνος απ’ αυτά;
Στη γνωστή πολιτική διαμάχη που αφορά τη σύγκριση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα μπορεί κάποιος να υποστηρίξει οποιαδήποτε πλευρά χρησιμοποιώντας κάθε φορά τα επιχειρήματα που τον εξυπηρετούν. Εγώ προτείνω κάτι διαφορετικό από πλευρά μεθοδολογίας. Να επιλέξουμε ένα πεδίο και να δούμε τις διαφορές και τις όποιες υπεροχές του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα. Και τονίζω αυτή τη μεθοδολογική προσέγγιση, γιατί ακριβώς δημιουργούνται στην εποχή μας φοβερές απλουστεύσεις και νεομυθολογίες που καταλήγουν σε προκαταλήψεις και τελικά σε αδυναμία κατανόησης της πραγματικότητας.
Κάπως έτσι με αυτές τις προκαταλήψεις έχουμε δημιουργήσει τη φοβερή ανορθολογική εικόνα ότι ο δημόσιος τομέας είναι η πηγή όλων των κακών στη χώρα μας και ότι ο αντίστοιχος ιδιωτικός είναι η πηγή της δημιουργίας και του ορθολογισμού! Αυτές οι απλουστεύσεις αν δεν είναι σκόπιμες, είναι φοβερά αφελείς και καταδεικνύουν αδυναμία ανεξάρτητης σκέψης. Αλλά γιατί δεν μπαίνουμε στον κόπο να αναλύσουμε ένα πεδίο όπου συνυπάρχουν και ο ιδιωτικός και ο δημόσιος τομέας και να κάνουμε συστηματική και αντικειμενική μελέτη, μια συγκριτική μελέτη και να βγάλουμε γόνιμα και δημιουργικά συμπεράσματα ως απόρροια μιας τεκμηριωμένης έρευνας; Κατά καιρούς θα ασχολούμαστε και με αυτή την όψη και θεωρώ ότι εύκολα θα καταρρίπτονται οι μυθολογίες και οι αυθαιρεσίες στη σκέψη μας και στους συλλογισμούς μας.
Ας δούμε το σημερινό πεδίο που επελέγη, το πεδίο ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Ποιες είναι οι «εικόνες» της δημόσιας αφενός και της ιδιωτικής αφετέρου ραδιοφωνίας και τηλεόρασης; Πού βρίσκεται η καλύτερη ποιότητα των προγραμμάτων; Ποια πλευρά ανταποκρίνεται καλύτερα στις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου και ποια προάγει καλύτερα ένα ορθολογικό σύστημα αξιών; Ποια πλευρά υπηρετεί καλύτερα εθνικούς, πολιτισμικούς, κοινωνικούς, ψυχαγωγικούς, επιμορφωτικούς και παιδαγωγικούς στόχους;
Υπάρχει μια επιστημονική μεθοδολογία, η ανάλυση περιεχομένου, η οποία τόσο με την ποιοτική της διάσταση όσο και με την αντίστοιχη ποσοτική της μπορεί να μάς αποτιμήσει το προς έρευνα ζήτημα. Αρκεί βέβαια να συμφωνήσουμε σε κοινές λέξεις – κλειδιά, που θα διερευνούν την ποιότητα των προγραμμάτων της μιας και της άλλης πλευράς. Αλλά θεωρώ ότι αρκεί ακόμα και η προσωπική καθημερινή εμπειρία μας για να συμφωνήσουμε σε μερικά βασικά σημεία.
Υπάρχει κανένας ενδοιασμός στο πού γέρνει η ζυγαριά όσον αφορά την ποιότητα των προγραμμάτων μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης; Έχεις, για παράδειγμα, το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου σου στο Τρίτο Πρόγραμμα και αισθάνεσαι μια συνεχή έκσταση από την κλασική του μουσική και τα προσεγμένα προγράμματα. Υπάρχει κάτι ανάλογο στους τόσους και τόσους ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, στους οποίους πλημμυρίζουν οι εξυπνάδες και η χυδαιότητα; Τα τηλεοπτικά προγράμματα της ΕΤ1 της ΝΕΤ και της ΕΤ3 είναι γεμάτα εκπομπές αφιερωμένες στην τέχνη, στον πολιτισμό, στην επιστήμη, στην εκπαίδευση, στους ανθρώπους των γραμμάτων, στην ιστορία του τόπου μας, στις λαϊκές παραδόσεις, στο καθημερινά προβλήματα των διαφόρων επαγγελματικών ομάδων, στα αθλητικά γεγονότα. Ταξιδεύουμε με τα ντοκιμαντέρ αυτών των τηλεοπτικών σταθμών σε κάθε γωνιά της χώρας μας, σε κάθε γωνιά της Γης. Βλέπουμε κλασικές κινηματογραφικές ταινίες – ταινίες σταθμούς στον χώρο της Έβδομης Τέχνης και αισθανόμαστε μια πνευματική πληρότητα. Οι ενημερωτικές εκπομπές των δημόσιων καναλιών αποβλέπουν στη διερεύνηση της ουσίας και αποφεύγουν τις στημένες – χάριν θεαματικότητας – διαμάχες, που τόσο πολύ χαρακτηρίζουν τα ιδιωτικά κανάλια. Όταν τα παιδιά μας επιλέγουν κρατικό κανάλι για να δουν, αισθανόμαστε μια ασφάλεια, ότι δεν θα συναντήσουν χυδαιότητα, βία, πορνογραφήματα, ρατσισμό, σεξισμό, φραστικές και μη σεξουαλικές ηλιθιότητες, γνωρίζουμε εξ ορισμού ότι δεν προβάλλονται παρακμιακά πρότυπα και κίβδηλες αξίες.
Οι εκπομπές της δημόσιας ραδιοφωνίας και τηλεόρασης εκπληρώνουν σε ικανοποιητικό βαθμό τις διάφορες ψυχαγωγικές προτιμήσεις των Ελλήνων και συχνά έχουν μορφωτικό, επιμορφωτικό και διαπαιδαγωγικό χαρακτήρα. Είναι εκπομπές που κάτι σού αφήνουν, που σε προβληματίζουν και σε οδηγούν σε τόπους στοχασμού και περισυλλογής. Αναρωτιέμαι – αν δεν είμαι υπερβολικός – αν υπάρχει έστω μια εκπομπή στα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια που να έχει σχέση με την κλασική μουσική, με την τέχνη, με την εκπαίδευση, με το βιβλίο, με την επιστήμη.
Συχνά ακούγεται η άποψη ότι τα ιδιωτικά κανάλια έχουν εμπορικό πνεύμα, ότι παίρνουν τις διαφημίσεις από την αγορά, ότι δίνουν στους τηλεθεατές ό,τι πουλάει. Αλλά δεν σκεπτόμαστε τι σημαίνουν όλα αυτά. Δεν σκεπτόμαστε τι σημαίνει δίνω ό,τι πουλάει… Δεν σκεπτόμαστε ότι η ιδιωτική τηλεόραση καλλιεργεί τη βλακεία και τη χυδαιότητα, ότι οι εκπομπές της πλημμυρίζουν από «κατιναριό» αισχίστης μορφής, ότι οι άνθρωποί της ασχολούνται ο ένας με τον άλλο, γιατί δεν έχουν τίποτα ουσιαστικό να πουν, γιατί είναι κυριολεκτικά «αδειανά πουκάμισα».
Ο ελληνικός λαός είναι εξοργισμένος για το πρωτοφανές πραξικόπημα κατά του πολιτισμού μας. Είμαστε υποχρεωμένοι απέναντι στην ιστορία του τόπου μας να αντισταθούμε στην παρακμή που η κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλλει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου