Το δικαίωμα των νέων στην Πολιτική Παιδεία

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
(Μιλώντας σε Ρ/Σ)

Αποτελεί κοινή συνείδηση ότι η δεξιά χαρακτηρίζονταν για την αδεξιότητα της. Ούτε σήμερα διακρίνεις χώρους, στιγμές, πρόσωπα καλλιέργειας ιδεών, παιδείας και ειδικά μιας πολιτικής παιδείας. Η αδυναμία είναι ορατή στους εκπροσώπους της. Παρόμοια όμως πενία χαρακτηρίζει και αυτό που ονομάσθηκε αριστερά στην μεταπολίτευση. Πολύ περισσότερο τα σημερινά παρακμιακά υπολείμματα της. Είτε αυτοί που ράβουν κουστούμια εξουσίας, Λακόστ εξουσίας - θυμήθηκα τους ανάλογους τύπους του 81’, σήμερα βέβαια είναι περισσότερο κωμικό το φαινόμενο - είτε αυτά των ψευτοκινημάτων. Οι βαδιστές - πελταστές του κέντρου τη μη Αθήνας, του κακού χωριού.
Η δυστυχία της χώρας είναι ότι είχαμε και έχουμε μια αδέξια δεξιά και μια αδέξια ψευτοαριστερά. Τι αριστερό είπαν, λένε και κυρίως έκαναν και κάνουν; Σε ποιο πεδίο;
Αυτά είναι γραφεία τύπου ή γιάφκες όπως τους αποκαλώ όχι πολιτικά κόμματα, πολιτικά κινήματα. Μιλώ στα βιβλία μου για αυτά. Άνοιξα μια δημόσια συζήτηση. Αυτό όμως το πολιτικό προσωπικό δεν μπορεί να συζητήσει είναι αναλφάβητο. Περιορίζονται στον ρόλο του μαϊντανού των προστατών τους, των γεννητόρων τους των Μ.Μ.Ε., των αδιαφανών λόμπι και μηχανισμών.
Είμαστε όμως στο τέλος μιας παρακμιακής εποχής και στην αρχή μιας αναγεννητικής. Δεν μπορούμε να χάσουμε άλλα 40 χρόνια. Πρέπει να τελειώνουμε με αυτούς τους παράξενους μηχανισμούς ελέγχου της χώρας και αντιεκπαίδευσης των Ελλήνων. Μηχανισμούς καλλιέργειας της ηλιθιότητας.
Είμαστε υποχρεωμένοι να ανοίξουμε, να επεκτείνουμε το μέτωπο ενάντια στην ψευτο δεξιοαριστερή πολιτική ηλιθιότητα. Αν υπήρχε ένα ώριμο και απελευθερωτικό κίνημα νεολαίας θα είχε αυτό ως κατεύθυνση, ως σύνθημα του. Δεν υπάρχει γιατί οι νέοι στερούνται ενός βασικού δικαιώματος. Το δικαίωμα στην Πολιτική Παιδεία. Αυτό τους στερούν συστηματικά και προσχεδιασμένα.
http://polis-agora.blogspot.gr/