Μαρία Καπνίση: Από το Μεσολόγγι στην Εθνική Καρασίδων Ποδοσφαίρου!

Μπορεί να είναι μόνο 15 ετών αλλά όταν κάτσεις και μιλήσεις μαζί της ξεχνάς την ηλικία της. Ένα κορίτσι το οποίο αγάπησε το ποδόσφαιρο από μικρή, κατάφερε στην ηλικία μόλις των δεκαπέντε  ετών να είναι το νέο αστέρι της Εθνικής ποδοσφαίρου Κορασίδων και να βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην αποστολή της Εθνικής στα Νησιά Φερόες.

Η Μαρία Καπνίση, η όμορφη κοπέλα από το Μεσολόγγι μπορεί να μην λάτρεψε τις κούκλες αλλά σίγουρα ο Θεός εκτός από ομορφιά και μυαλό της έδωσε και πόδια για τα οποία ήδη μιλούν στην  Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Όταν ήταν έξι χρονών μπήκε πρώτη φορά στο γήπεδο και δεν δίστασε να ακολουθήσει το όνειρο της κάνοντας προπονήσεις σε ομάδες αγοριών καθώς δεν υπήρχε αντίστοιχη κοριτσιών στην πόλη που μεγάλωσε. Μας δείχνει σε κάθε της λέξη πως όταν έχεις θέληση πετυχαίνεις και πώς αν έχεις επιμονή πας μπροστά.

Τα περισσότερα κορίτσια στην ηλικία των 6 ετών που ξεκίνησες το ποδόσφαιρο παίζουν με κούκλες εσύ πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τον αθλητισμό και μάλιστα με το ποδόσφαιρο;

Ο αδερφός μου έπαιζε ποδόσφαιρο και εγώ τον «ζήλευα». ‘Έτσι, έπεισα τον πατέρα μου να πάω μαζί του στην προπόνηση και τότε ξεκίνησαν όλα. Με το που μπήκα στο γήπεδο κατάλαβα πως αυτό ήταν που ήθελα να κάνω και εκτός από εμένα το κατάλαβε και η οικογένεια μου αλλά και ο προπονητής. Επειδή δεν υπήρχε ομάδα κοριτσιών ξεκίνησα να κάνω προπόνηση στην ομάδα της Α.Ε.Μ. Μεσολογγίου και στη συνέχεια στην ομάδα του Ηρακλή Μεσολογγίου μαζί με αγόρια.

Και από τις ομάδες αγοριών που προπονούσουν πως κατάφερες να βρεθείς στην Εθνική Κορασίδων;

Τα τελευταία περίπου τρία χρόνια προπονούμαι στην γυναικεία ομάδα Μεσολόγγι 2008. Με την στήριξη του προπονητή μου Γιάννη Γουλή αλλά και με πολύ προσπάθεια προκρίθηκα στην Εθνική και αφού πέρασα από τα κλιμάκια και ξεκίνησα τις προπονήσεις τον Μάιο ταξίδεψα τη Μολδαβία και έπαιξα στον πρώτο μου αγώνα φορώντας την εμφάνιση της Εθνικής.

Τα αγόρια τι λένε για τη σχέση σου με το ποδόσφαιρο; Έχει ακούσει «περίεργα σχόλια»;

Πιο παλιά ναι! Είχα ακούσει αρκετά σχόλια ειδικά στο σχολείο από συμμαθητές. Έλεγαν ότι κορίτσια δεν παίζουν ποδόσφαιρο και άλλα τέτοια αλλά πλέον όχι. Τώρα και τα αγόρια του σχολείου μου χαίρονται που παίζω ποδόσφαιρο και με στηρίζουν! Ξέρουν πως μπορώ να είμαι για αυτούς ένας καλός αντίπαλος αλλά και ένας καλός συμπαίκτης.

Πιστεύεις ότι ο «ρατσισμός» που υπάρχει μεταξύ του ποδοσφαίρου και των γυναικών έχει ξεθυμάνει ή συνεχίζει να υπάρχει;

Εγώ προσωπικά δεν βίωσα κάποιο ρατσισμό. Στην ομάδα μου, έβλεπα καθημερινά πως υπάρχουν κορίτσια με ταλέντο στο ποδόσφαιρο το οποίο ξέρουν καλά να υποστηρίζουν. Το κάθε άτομο πρέπει να κάνει αυτό που επιθυμεί χωρίς να περιορίζεται και χωρίς να καταπιέζεται.

Πώς σκέφτεσαι τον εαυτό σου μετά από δέκα χρόνια; Θες να ασχοληθείς επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο ή και με κάτι άλλο;

Η μεγάλη μου αγάπη είναι το ποδόσφαιρο και φυσικά θέλω να ασχοληθώ με αυτό αλλά θέλω και να σπουδάσω. Να μπορέσω να έχω εφόδια για τη ζωή μου, να μορφωθώ και να είμαι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσω τις δύσκολες πλέον συνθήκες που επικρατούν.

Προπονήσεις με την Εθνική, προπονήσεις στο Μεσολόγγι, αποστάσεις, ταξίδια και σχολείο. Πώς τα καταφέρνεις όλα;

Το πρόγραμμα μου είναι κανονικό και θα έλεγα πώς έχω χρόνο να κάνω και άλλα πράγματα ακόμα. Τις ημέρες που βρίσκομαι στην Αθήνα για προπονήσεις με την Εθνική ή σε αποστολές με την Εθνική οι απουσίες μου στο σχολείο είναι δικαιολογημένες και όταν επιστρέφω έχω χρόνο να αναπληρώνω διαβάζοντας όσα έχασα.

Πραγματικά χαιρόμαστε όταν άτομα σε αυτή την ηλικία στρέφονται στον αθλητισμό και φυσικά κάνουν περήφανη με την παρουσία τους και τις επιδόσεις τους όλη τη χώρα μας!

http://ipop.gr/themata/

Τι συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Του Νίκου Τσούλια

Το ανάλογο ερώτημα έχει νόημα και αξία για κάθε πολιτικό κόμμα της χώρας μας. Ιδιαίτερα για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως έχει και ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον, τόσο γιατί είναι εν δυνάμει κόμμα εξουσίας – επομένως το εσωτερικό του τοπίο συγκεντρώνει αυτονόητα την εστίασή μας – όσο και γιατί περισσεύουν οι αμφιθυμίες και οι αντιφάσεις του.

 Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δύο όψεις, μια αυτή που νομίζουν οι ψηφοφόροι του και ο λαός και μια αυτή που αυτοπροσδιορίζουν εν πολλοίς τα κορυφαία στελέχη του. Για τους πρώτους, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται ένα κόμμα σαν το αλλοτινό ΠΑΣΟΚ που του έχει λάχει ο κλήρος της μελλοντικής συμμετοχής σε κυβερνητικό σχήμα, είναι ένα αστικό κόμμα που «λέει πολλά», αλλά δεν θα κάνει τίποτα από εκείνα τα πολιτικά σημεία που θεωρούνται αγκάθια και που θα αμφισβητούσαν τα σταθερά σημεία της στρατηγικής πολιτικής της χώρας μας αλλά και δεν θα κάνει και πολλά γύρω από τις πολλαπλές υποσχέσεις του. Για τα στελέχη του, ο ΣΥΡΙΖΑ σκιαγραφείται ως ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα που θα αλλάξει καθοριστικά την πορεία των πολιτικών πραγμάτων στη χώρα μας, αλλά και έτι περαιτέρω θα επηρεάσει τη γενικότερη πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.)!

 Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και τα δύο προαναφερθέντα σχήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ή είναι αστικό κόμμα ή επαναστατικό κίνημα. Κάτι ενδιάμεσο δεν υπάρχει, παρά μόνο ως φαντασιακή προβολή «συνεπαρμένων» … θεωρητικών. Υπάρχει όμως ένα άλλο ενδεχόμενο˙ ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ταυτόχρονα δύο κόμματα, τα οποία θα εμφανιστούν όταν και αν η πραγματικότητα θα τον «καλέσει» να ασκήσει κυβερνητική πολιτική, όπου τότε αναγκαστικά ο λόγος του θα μετασχηματίζεται σε πράξη. Και ενώ προϊόντος του χρόνου θα περίμενε κανείς την αποσαφήνιση του ειδώλου του εν λόγω κόμματος, η εικόνα του γίνεται όλο και πιο ασαφής. Όμως όσο επικρατεί ένας δυισμός με αντιτιθέμενο το περιεχόμενο των δύο πλευρών του, τόσο θα αυξάνεται η δυσπιστία για το μέλλον του και κυρίως για τη βασική πολιτική του κατεύθυνση.

 Ας δούμε τις τελευταίες του μεταμορφώσεις. α) Στη συνάντηση που είχε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ με την Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ, ο κ. Τσίπρας, μεταξύ άλλων, σημείωσε και το εξής ηχηρό σημείο, ότι «η χώρα μας θα βγει από την κρίση υπό την ηγεμονία του εργατικού και λαϊκού κινήματος». Πού αποσκοπεί αυτή η έκφραση; Στο να χαϊδέψει τα αυτιά των συνδικαλιστών, στο να εκδηλώσει την πραγματική πρόθεση του κόμματος ή απλώς είναι άλλη μια βερμπαλιστική αναφορά χωρίς ιδιαίτερη σημασία; Αλλά πριν από την όποια γενική ερμηνεία μπορούμε να δώσουμε, τι ακριβώς σημαίνει ότι θα ασκείται η πολιτική υπό την ηγεμονία του εργατικού και λαϊκού κινήματος; Ποιος μπορεί να απαντήσει;

 β) Σε μια αντιπαράθεση μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, ο κ. Θ. Δρίτσας, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, τόνισε με έμφαση ότι «σκοπός του κόμματός του είναι να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ» και για να ισχυροποιήσει την άποψή του ανέφερε ότι «είναι επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ από το Συνέδριό του». Στην ίδια συζήτηση παρενέβη ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Αθ. Παφίλης ο οποίος υπενθύμισε ότι σε προεκλογική τηλεοπτική συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας είχε πει τα εξής: «Θα το πω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου ότι η Ελλάδα ανήκει στη Δύση και στο ΝΑΤΟ». Ας παρακάμψουμε το γεγονός ότι η εν λόγω δήλωση / θέση είναι «βούτυρο στο ψωμί» της πολιτικής προπαγάνδας της Ν.Δ. και ας δούμε πρόχειρα τι σημαίνει αυτή η άποψη – πέραν της διγλωσσίας μεταξύ αρχηγού και βουλευτή. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από αστάθεια και από αβεβαιότητες στη διεθνή σκηνή, που οι διακρατικές εντάσεις ακόμα και οι αλλαγές συνόρων μεταξύ των χωρών είναι μια καθημερινή πραγματικότητα, η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει εθνική στρατηγική; Και αν ναι, με ποιες χώρες και με ποιους λαούς θα αναπτύξει συμμαχίες για να υπερασπίζεται τα εθνικά της συμφέροντα, όταν μάλιστα στις ημέρες μας ο ρόλος του Ο.Η.Ε γίνεται όλο και πιο συμβολικός; Συμφέρει την Ελλάδα να είναι εκτός του ΝΑΤΟ και η … φίλη μας η Τουρκία να είναι εντός; Αν φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, δεν αμφισβητείται η ευρωπαϊκή στρατηγική της; Η εφημερίδα «ΑΥΓΗ» επανήλθε στο θέμα με κύριο άρθρο της (6.9.2014) όπου, μεταξύ άλλων, το μόνο που σημειώνει ως προς το δέον γενέσθαι είναι η εξής αναφορά. «Η εναντίωση στο ΝΑΤΟ δεν είναι ρητορική, ούτε αδράνεια του παρελθόντος. Τίθεται με νέους όρους στον σημερινό πολυπολικό κόσμο και συνδυάζεται με τη σταδιακή και βασανιστική δημιουργία συστημάτων συλλογικής ασφάλειας και συνανάπτυξης». Μπορεί κάποιος να κατανοήσει κάτι ουσιώδες σ’ αυτή την πρόταση, πέραν του όμορφου θεωρητικού πλαισίου της; Μπορεί κάποιος να αντιληφθεί, ποια θα είναι η εν τοις πράγμασι ενδεχόμενη εξωτερική κυβερνητική πολιτική της χώρας μας σε μια τέτοια περίπτωση;

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κινείται με όλες αυτές τις αμφισημίες και τις αντιφάσεις χωρίς να πολυνοιάζεται γι’ αυτές τις αδυναμίες του, γιατί θεωρεί ότι οι πολίτες ενδιαφέρονται μόνο για το οικονομικό πρόβλημα. Και στην οικονομική ατζέντα προσφέρονται: καθολικές προσδοκίες για αποκατάσταση της ζημιάς από την κρίση, μονομερής διαγραφή του χρέους ή και μη αναγνώρισή του, επιστροφή στη δραχμή και κρατικές τράπεζες που θα κόβουν το χρήμα με την εντολή της κυβέρνησης… Χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο;

http://anthologio.wordpress.com/