Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι μόλις δυόμιση χρόνια μετά τη μεγάλη εκλογική νίκη του 2009, θα ζούσαμε την πλήρη ανατροπή των πάντων;
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι η ελπίδα ενός ολόκληρου λαού για ένα καλύτερο αύριο θα μετατρεπόταν σε αγωνία για την καθημερινή επιβίωση;
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι το δυνατό ΠΑΣΟΚ θα καταντούσε περίγελος των ίδιων των ανθρώπων που το εμπιστεύτηκαν;
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα είχαμε υποστεί τέτοιου μεγέθους ιδεολογική και στρατηγική ήττα που σήμερα να μην μπορούμε να μαζέψουμε ούτε τα κομμάτια μας;
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι σήμερα θα μιλούσαμε για μια χώρα στα πρόθυρα της καταστροφής και ένα κόμμα απαξιωμένο, διαλυμένο και χωρίς προοπτική;
Και όμως τα καταφέραμε!
Αφού διαψεύσαμε κάθε ελπίδα των πολιτών, αφού οδηγήσαμε τη χώρα στην πιο βαθειά εξάρτηση για τα επόμενα πολλά χρόνια, αφού διακωμωδήσαμε ακόμα και την έννοια της δημοκρατίας, αφού ευτελίσαμε την ψυχή και την καρδιά ενός λαϊκού κινήματος, αφού προδώσαμε τα πιστεύω μας, ερχόμαστε να κάνουμε άραγε τι;
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σε λίγο καιρό θα ζητήσουμε την ψήφο του ελληνικού λαού. Θα υποστούμε τη βάσανο της κρίσης του.
Θα θερίσουμε ότι σπείραμε το προηγούμενο διάστημα.
Και η σπορά της αδικίας θα παράξει οργή.
Η σπορά της απογοήτευσης θα παράξει θυμό.
Και η ανακολουθία υποσχέσεων και έργων θα αποδώσει την παραδειγματική τιμωρία.
Η επόμενη όμως ημέρα είναι δεδομένη.
Για τη χώρα ο αβέβαιος δρόμος της εξάρτησης και της υποταγής θα συνεχιστεί, η διάλυση κάθε έννοιας σύγχρονου κοινωνικού κράτους θα συνεχιστεί,
η καταλήστευση των εργαζομένων και των μισθωτών θα συνεχιστεί,
η ανεργία θα συνεχίσει να αυξάνεται,
η ύφεση θα συνεχίσει να μεγαλώνει και ανά τακτά χρονικά διαστήματα νέα μέτρα θα μας επιβάλλονται, μεγαλύτερες θυσίες θα απαιτούν οι δυνάστες μας.
Η επόμενη και οι επόμενες ημέρες για την πατρίδα θα είναι ημέρες δύσκολες και δυστυχώς χωρίς καμία προοπτική.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Κάτω από αυτές τις συνθήκες της εξάρτησης και της υποταγής, η κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού , όπως αυτό το ζήσαμε από τη μεταπολίτευση και εδώ είναι απολύτως φυσιολογική.
Γιατί σήμερα η χώρα και ο λαός της δεν πληρώνει τις δικές της ανομίες αλλά απολαμβάνει τα αποτελέσματα του πελατειακού κράτους, των εντολοδόχων πολιτικών, του διαπλεκόμενου και παρασιτικού κράτους που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Πληρώνει την αδυναμία των πολιτικών που εξέλεξε να δώσουν λύσεις, να διεκδικήσουν, να πετύχουν αποτελέσματα, να υλοποιήσουν υποσχέσεις.
Για εμάς βέβαια το πλήγμα είναι ακόμη μεγαλύτερο.
Γιατί καταφέραμε να πουλήσουμε και την ψυχή μας στο διάολο, γιατί διαψεύσαμε την τελευταία ελπίδα ενός κουρασμένου και φοβισμένου λαού, γιατί αποδειχτήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων.
Γιατί ακόμη και τώρα, χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ιστορικής μας ευθύνης, συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε πολίτες μιας άλλης χώρας, αποδεικνύοντας με την μικροπρέπεια των λεγόμενων «κορυφαίων» μας στελεχών ότι κάποιους τους ενδιαφέρει το προσωπικό τους μέλλον και τίποτα άλλο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ή θα μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας ή ας μην πούμε τίποτα.
Ή θα είμαστε επιτέλους ειλικρινείς με τους εαυτούς μας ή ας πάμε σπίτια μας.
Ο λαός μας έδωσε συγκεκριμένη εντολή στις εκλογές του 2009.
Κάτω από τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες οφείλαμε άμεσα να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της συγκυρίας σχεδιάζοντας, συγκροτώντας και υλοποιώντας συγκεκριμένο σχέδιο πολιτικής.
Ταυτόχρονα οφείλαμε να συγκροτήσουμε την ηγετική ομάδα της Κυβέρνησης με τέτοιο τρόπο που να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της συγκυρίας.
Δεν κάναμε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Ήδη από το 2008 η ηγετική ομάδα του Κινήματος στην οποία συμμετείχαν τα περισσότερα από τα λεγόμενα «κορυφαία στελέχη», σχεδιάζει και εισηγείται όχι απλά λάθος αλλά εξωπραγματικές πολιτικές.
Αγνοούν όσοι σήμερα προσπαθούν να εμφανιστούν ως αθώες περιστερές και την πραγματικότητα αλλά και αδυνατούν να προτείνουν ένα πραγματικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Συμφωνούν με το πρώτο Μνημόνιο, υπόσχονται φύκια για μεταξωτές κορδέλες, οδηγούν την χώρα σε αδιέξοδο και σήμερα τάχα διαφωνούν με το νέο Μνημόνιο σαν να μην πρόκειται για συνέχεια του πρώτου.
Σήμερα σηκώνουν τη σημαία της επανάστασης. Χθες οι ίδιοι προσπαθούσαν να την κρύψουν.
Ταυτόχρονα από το πουθενά βρέθηκαν στην Κυβέρνηση άνθρωποι που καμία σχέση δεν είχαν με το ΠΑΣΟΚ.
Χωρίς συνείδηση της παράταξης, χωρίς καμία εμπειρία αναλαμβάνοντας μάλιστα να διαχειριστούν κρίσιμους τομείς του Κυβερνητικού έργου.
Η στελέχωση του κρατικού μηχανισμού χάθηκε στα πειράματα του οπεν γκοβ, οι εφορίες παρέμειναν ακέφαλες και τα καταστήματα του ΙΚΑ εξακολούθησαν να έχουν στη διοίκηση τους εκλεκτούς της προηγούμενης Κυβέρνησης.
Ασύνδετη κυβέρνηση, ασύνδετες πολιτικές!
Το μέγεθος της κρίσης δεν έγινε αντιληπτό, η κρίση χρέους μετατράπηκε σε κρίση δανεισμού, τα αδιέξοδα της πολιτικής μας οδήγησαν στις επιλογές των Νεοφιλελεύθερων της Κυβέρνησης και το ΔΝΤ και η Τρόικα άρχισαν να κάνουν πλιάτσικο στην Ελλάδα.
Προειδοποιήσαμε από την πρώτη στιγμή για το αδιέξοδο και επικίνδυνο των επιλογών.
Το ΠΑΣΟΚ δεχόταν το πρώτο πλήγμα καλούμενο να υλοποιήσει πολιτικές επιλογές ξένες με την ιδεολογία του και τα πιστεύω του. Το αποτέλεσμα γνωστό και αναμενόμενο.
Μα σύντροφοι τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές μπορούν να τις ασκήσουν με επιτυχία όσοι καλά τις έχουν μελετήσει.
Η εμμονή του οικονομικού επιτελείου και της Κυβέρνησης σε λάθος πολιτικές συνέχισε να εντείνει τα αποτελέσματα της κρίσης.
Οι πολιτικές τροφοδοτούσαν την ανεργία, τη φτώχεια και τελικά την ύφεση. Ήταν θέμα χρόνου να αποδειχθούν πραγματιστές όσοι προειδοποιούσαν πως αυτές οι πολιτικές δεν οδηγούν πουθενά.
Δυστυχώς πτωχεύσαμε την κοινωνία, πτωχεύσαμε το ΠΑΣΟΚ, πτωχεύσαμε τις ιδέες μας και ουσιαστικά οδηγήσαμε τη χώρα σε μια συντεταγμένη χρεοκοπία.
Γιατί τι άλλο είναι να μην μπορείς να πληρώσεις τις υποχρεώσεις σου; Τι άλλο είναι να δανείζεσαι για να πληρώνεις αυτά που χρωστάς;
Την αποτυχία αυτής της πολιτικής την παραδέχτηκαν όλοι εκτός από τους εμπνευστές της. Κανείς δεν ανέλαβε το βάρος της ευθύνης να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας στο λαό και να αναλάβει και τις πολιτικές του ευθύνες.
Ο μόνος που χρεωνόταν τις λάθος επιλογές ήταν το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.
Σταδιακά εξάντλησε την υπομονή του λαού, ο οποίος έδειξε πρωτόγνωρη καρτερία και ωριμότητα για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να αποφασίσει την οριστική ρήξη των δεσμών του με το κόμμα μας.
Πέρα όμως από την αποτυχία στην εφαρμογή μιας οικονομικής πολιτικής διεξόδου από την κρίση αυτή η Κυβέρνηση παρουσίασε σε όλες της τις εκφράσεις την εικόνα μιας πολιτικής Βαβέλ.
Χωρίς συντονισμό, χωρίς σχέδιο, χωρίς ενιαίο κέντρο αποφάσεων. Ο καθένας έκανε του κεφαλιού του και όταν πολιτικές Υπουργών συγκρούονταν μεταξύ τους, ο λαός τρομαγμένος αναρωτιόταν αν όντως υπάρχει πάτος σε αυτό το κατάντημα.
Μικροί πολιτικοί, ανόητες πολιτικές, τραγικά αποτελέσματα.
Έτσι οδηγηθήκαμε στην παράδοση της εξουσίας το καλοκαίρι στη ΝΔ, ξαφνικά οι χθεσινοί εμπρηστές της ελληνικής οικονομίας έγιναν απαραίτητοι για τη διακυβέρνηση της χώρας, επειδή εμείς αποδεικνυόμασταν λίγοι και ανίκανοι, ανασχηματισμός χωρίς κανένα καταλογισμό πολιτικών ευθυνών, μεσοπρόθεσμο και παραίτηση του εκλεγμένου Πρωθυπουργού, προκειμένου οι δανειστές μας να αποκτήσουν τον δικό τους άνθρωπο στην κατάλληλη θέση.
Δεν έφτανε η πολιτική και ιδεολογική μας ήττα, δεν έφτανε η συντριβή της πολιτικής από τις αγορές με Δούρειο Ίππο τους υπουργούς της Κυβέρνησης, δεν έφτανε η εναντίωση ολόκληρης της κοινωνίας στην πολιτική μας και η ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με τις πιο συντηρητικές και αντιλαϊκές απόψεις, δημιουργήσαμε και ένα τεράστιο θέμα δημοκρατίας.
Βάλαμε με τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ, τη σφραγίδα του κινήματος που κατοχύρωσε και διεύρυνε τη Δημοκρατία στη χώρα, μπουρλότο στη δημοκρατική διαδικασία.
Ξεπεράσαμε και τους πιο αυταρχικούς εφιάλτες! Πρωθυπουργός χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση, εγκάθετος των αγορών και των Τραπεζιτών και ομοτράπεζοι «σοσιαλιστές» με ακροδεξιούς, στρατευμένοι στην υπόθεση της πειθούς στις εντολές των Οικονομικών μας δανειστών.
Ένα σουρεαλιστικό δημιούργημα των ξένων για να δώσει ακόμη μια διάσταση στο πείραμα «Ελλάδα».
Στο πώς δημιουργούνται σύγχρονες αποικίες μέσα στην Ε.Ε. και πως ταπεινώνεται ένας ολόκληρος λαός!
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εξέφρασα δημόσια τις απόψεις μου για τη νέα δανειακή σύμβαση.
Εκφράζω για μία ακόμη φορά τη βαθύτατη ανησυχία μου και την πλήρη διαφωνία μου με αυτή, όχι γιατί απλά πρέπει να διαφωνήσω αλλά γιατί η απλή λογική λέει πως κανένας δημοκράτης, κανένας σοσιαλιστής δεν μπορεί να συμφωνήσει με την επιλογή εξαθλίωσης του λαού, με την πλήρη και πολύχρονη εξάρτηση της χώρας, με αδιέξοδες νεοσυντηρητικές επιλογές.
Ποιος στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να συμφωνήσει με τη λογική ότι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας περνά μέσα από την τεράστια μείωση του κατώτατου μισθού,
Ποιος θα μπορέσει να συμφωνήσει ότι η λύση στο πρόβλημα της ανεργίας είναι κατάργηση στων συλλογικών και κλαδικών συμβάσεων,
Ποιος θα συμφωνήσει ότι η Ελλάδα πρέπει να μετατραπεί σε δορυφόρο και αποικία της Γερμανίας όχι για να επιβιώσει αλλά για να ξεχρεώσει τους δανειστές της.
Ποια πολιτική θα μπορέσει να είναι αποτελεσματική όταν έχει ολόκληρη την κοινωνία απέναντί της;
Ποια χώρα θα μπορέσει να σταθεί και πάλι στα πόδια της όταν απουσιάζει κάθε έννοια ανάπτυξης, όταν το όποιο σχέδιο είναι υπό την έγκριση των δανειστών, όταν κάθε πλουτοπαραγωγική μας πηγή θα ξεπουληθεί;
Υποθηκεύσατε το μέλλον της χώρας και μας επιστρέψατε στη δεκαετία του ’50.
Φτώχεια, ανεργία, μετανάστευση και ερείπια παντού.
Νέοι που επιλέγουν την ξενιτιά, μικρομεσαίοι που καταστρέφονται, εργαζόμενοι που αδυνατούν να επιβιώσουν.
Είναι μια εικόνα τρόμου που με το πέρασμα των χρόνων θα γίνεται ολοένα και πιο αποκρουστική.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Λένε κάποιοι και θα συμφωνήσω μαζί τους: «Η σωτηρία της χώρας είναι το πατριωτικό μας καθήκον».
Δεκτό.
Ποια σωτηρία όμως;
Γιατί αν κάποιοι θεωρούν ότι με αυτές τους τις επιλογές σώζουν τη χώρα θα μου επιτρέψουν όχι απλά να διαφωνήσω αλλά να πω ότι μας δουλεύουν!
Ποια σωτηρία, σε ποια χώρα και σε ποια κοινωνία;
Αν λοιπόν το πατριωτικό καθήκον είναι αυτό τι θα πρέπει να σκεφτώ για όσους όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν τη σωτηρία της χώρας αλλά με τις επιλογές τους την οδηγούν ακόμη πιο βαθιά στην εξάρτηση, ακόμη πιο βαθιά στην υπανάπτυξη;
Αν εννοούν ότι κάποια στιγμή, όπως παλιότερα, σαν αποικία μιας μεγάλης οικονομικής δύναμης, θα είμαστε καλοί και ευνοημένοι δουλοπάροικοι, ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω.
Το πατριωτικό καθήκον κάθε σοσιαλιστή, κάθε δημοκράτη προσδιορίζεται με το σπάσιμο των νέων δεσμών της εξάρτησης της Τρόικα και του Δ.Ν.Τ. , με την αποκατάσταση της χώρας σε διεθνές επίπεδο στο πλαίσιο του αμοιβαίου σεβασμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων, με τη συντριβή σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο των δουλικών απόψεων περί εκχώρησης της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας στο πλαίσιο μιας υποτιθέμενης Ευρωπαϊκής λογικής!
Το πατριωτικό καθήκον κάθε σοσιαλιστή, κάθε δημοκράτη προσδιορίζεται από την υπεράσπιση των βασικών αρχών της αυτοτέλειας και της αυτονομίας της χώρας, αλλά και από την επαναδιατύπωση της υποχρέωσής μας να υπερασπιστούμε τη δυνατότητα να αποφασίζει ο λαός και να Κυβερνούν όσοι αυτός επιλέγει, χωρίς επιτηρητές, χωρίς εποπτείες, χωρίς εγκάθετους.
Το πατριωτικό μας καθήκον εκφράζεται με τη δεδομένη θέση μας ότι αυτός ο λαός δεν μπορεί να είναι το πειραματόζωο των αγορών και πρέπει και οφείλουμε να του εξασφαλίσουμε ανθρώπινο επίπεδο διαβίωσης, συνθήκες εργασίας σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, ικανή αμοιβή και ασφάλιση, ισονομία και ισοπολιτεία, κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα σε κάθε έκφραση της καθημερινής του λειτουργίας.
Αυτό σημαίνει ότι αναλαμβάνουμε τις ευθύνες απέναντι σε αυτούς που μας δάνεισαν τα όποια χρήματα, αλλά αναλαμβάνουμε και την ευθύνη να διαχειριστούμε τα της χώρας μας ΕΜΕΙΣ και ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Για να υλοποιηθούν αυτά χρειάζεται και το πολιτικό υποκείμενο.
Το ΠΑΣΟΚ του σήμερα είναι ένα κοινωνικά απαξιωμένο, αποιδεολογικοποιημένο και οργανωτικά διαλυμένο κόμμα.
Αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν μας εκφράζει.
Ο λαός καταδικάζει τη νεοσυντηρητική του στροφή που επέλεξε μια μικρή κάστα γραφειοκρατών στην ηγετική του ομάδα.
Η κοινωνία το τιμωρεί για την αδυναμία του να τηρήσει τα υπεσχημένα, την αδυναμία του να αναλύσει τις εξελίξεις και να δώσει λύσεις, την αδυναμία του να την εκφράσει.
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα διαμορφωμένο ιδεολογικό συνονθύλευμα.
Η χρησιμότητα του εξαντλείται στην στήριξη των εντολών της Τρόικα, μετατρεπόμενο έτσι από λαϊκό κίνημα σε εργαλείο υλοποίησης συγκεκριμένων πολιτικών.
Η μετάλλαξή του σε κόμμα στελεχών που καμία επαφή δεν έχουν με την εκλογική του βάση αλλά και η ενδυνάμωση του ρόλου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας με την ταυτόχρονη διάλυση το κομματικού ιστού, οδηγεί στη μεταμόρφωσή του σε ένα κλασσικό αστικό συντηρητικό σχηματισμό, που καμία σχέση δεν θα έχει με το ΠΑΣΟΚ που ιδρύσαμε.
Θα είναι βεβαίως ένα χρήσιμο κόμμα για το σύστημα, αλλά παντελώς άχρηστο για το λαό.
Θα εξασφαλίζει πιθανώς τη συνέχιση του επαγγέλματος του πολιτικού σε κάποια λεγόμενα «κορυφαία» στελέχη, αλλά δεν θα μπορεί να προσφέρει απολύτως τίποτα στην πατρίδα.
Προφανώς αυτό δεν μπορεί να έχει σχέση με το ΠΑΣΟΚ.
Έχουμε πολλά να απαντήσουμε και να λύσουμε στην πορεία για το Συνέδριο και προειδοποιώ ότι όσοι εδώ μέσα έχουν την άποψη ότι αυτό το Κόμμα γεννήθηκε για να υπηρετήσει την προσωπική τους φιλοδοξία και την επαγγελματική τους συνέχεια με την πολιτική θα βρεθούν μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις.
Σήμερα όμως και επειδή μπροστά μας είναι η ανάδειξη της νέας ηγεσίας και η εκλογική διαδικασία πρέπει να πάρουμε σαφείς απαντήσεις από τις οποίες θα εξαρτηθεί και η στάση μας:
1. Σε σχέση με την πολιτική που θα ακολουθήσουμε.
2. Σε σχέση με ενδεχόμενη νέα Κυβέρνηση Συνεργασίας. Επειδή ακούω δηλώσεις νυν βουλευτών να αναδεικνύουν σαν προαπαιτούμενο της σωτηρίας της χώρας, μια νέα Κυβέρνηση τύπου Παπαδήμου, πρέπει σήμερα να ξεκαθαρίσουμε το θέμα.
Εμείς από την πλευρά μας είμαστε ξεκάθαροι. Καμία συνεργασία, καμία συμμετοχή σε συντηρητικές εξελίξεις, καμία συνενοχή.
Και αυτό δεν μπορεί παρά να είναι απόφαση μιας προγραμματικής Συνδιάσκεψης.
3. Ποια είναι η άποψη των υποψηφίων προέδρων για τη συγκρότηση της ηγετικής ομάδας στο κόμμα;
Με βάση ποια λογική θα πορευτούν;
Το λέω γιατί η κρίση σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής εκπροσώπησης έχει πάρει διαστάσεις τυφώνα! Το πολιτικό προσωπικό είναι και απαξιωμένο και χρεωμένο και αδύναμο να ανταποκριθεί στις ανάγκες μιας νέας επανεκκίνησης.
4. Τι στάση θα κρατήσει το υπάρχον ΠΑΣΟΚ στις πιέσεις της Τρόικα τον Ιούνιο για νέες μειώσεις στο βασικό μισθό, στις συντάξεις, στους μισθούς;
Τον Ιούνιο θα πρέπει να συζητηθούν τα μέτρα που θα χρειαστούν για το 2013 και το 2014.
Τι θα κάνουμε, τι θα υπερασπιστούμε;
5. Ποιο σχέδιο εξόδου από το σημερινό αδιέξοδο υπάρχει; Και καλές είναι οι γενικολογίες και τα ευχολόγια που έχουμε ακούσει αλλά εδώ χρειάζονται συγκεκριμένες δεσμεύσεις, συγκεκριμένη προοπτική, συγκεκριμένες πολιτικές επιλογες
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Υπάρχει ένα τριπλό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί από όλους μας:
1. Χωρίς το προοδευτικό ΠΑΣΟΚ ΤΙ;
2. Με τον πολίτη αμέτοχο και την κοινωνία θεατή ΠΩΣ;
3. Χωρίς το σύνολο της οργάνωσης και όλων όσων πάλεψαν για την αλλαγή ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ;
Και θεωρώ ότι έτσι απλουστευτικά μπορούν να διατυπωθούν τα πιο κρίσιμα ερωτηματικά για την πορεία μας.
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα θα πρέπει να γίνει με την συγκρότηση μιας νέας πρότασης εξουσίας, πλήρους αποστασιοποιημένης από τα λάθη του παρελθόντος που θα δίνει τη δυνατότητα να ξαναμιλήσουμε για Εθνική Στρατηγική.
Στα άλλα δύο ερωτήματα πρέπει να απαντήσουμε στο συνέδριο με την ανασυγκρότηση και την αναγέννηση του Κινήματος.
Στα κρίσιμα όμως θέματα πρέπει τα μέλη και οι φίλοι να εκφράσουν την άποψή τους.
Πρέπει όσοι σκέφτονται να αποκτήσουν ηγετικούς ρόλους να ξέρουν τις απόψεις αυτών που θα τους σύρουν στις πλάτες τους..
Για αυτό προτείνω και ζητώ από τη Συνδιάσκεψη να αποφασίσει, ταυτόχρονα με τη διαδικασία εκλογής προέδρου να ζητηθεί η άποψη των φίλων και των μελών μας για δύο θέματα:
1. Τη νέα δανειακή σύμβαση.
2. Την πιθανότητα μετεκλογικής συνεργασίας με τη ΝΔ.
Όσοι κόπτονται για το κίνημα,
όσοι θέλουν να ηγηθούν,
όσοι μιλούν για δημοκρατία,
όσοι δεν θέλουν απλά ένα κόμμα υπηρέτη των προσωπικών συμφερόντων τους,
όσοι δεν φοβούνται αλλά αντίθετα σέβονται την άποψη των συντρόφων,
όσοι θέλουν να δώσουν αξία στην καταρρακωμένη δημοκρατική διαδικασία στο εσωτερικό μας, ας το τολμήσουν.
Όσοι φοβούνται,
όσοι δεν θέλουν καθαρές διαδικασίες,
όσοι δεν θέλουν συγκροτημένο κόμμα αλλά μαϊμού οργανώσεις,
όσοι δεν θέλουν συμμέτοχους τους συντρόφους στις αποφάσεις ας το αρνηθούν.
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου