Του Νίκου Τσούλια
Μέσα στο κλίμα αβεβαιότητας της σημερινής πολιτικής συγκυρίας και
κυρίως της αγωνίας για εκταμίευση κάποιου χρηματικού ποσού από τους «θεσμούς»
για μια στοιχειώδη ανάσα της οικονομίας μας εμφανίστηκε και το κύμα καταλήψεων
από τους αντι-εξουσιαστές. Οι καταλήψεις έγιναν διαδοχικά ή συγχρονικά στη
Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ., στα
κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Κουμουνδούρου, στο Δημαρχείο της Νέας Σμύρνης,
στη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ στην Αχαΐα, στο Δημαρχείο Ξάνθης κλπ και
τελικά στο Προαύλιο της Βουλής!
Αλλά τι είναι οι καταλήψεις; Ιδού το θεωρητικό ερώτημα των ημερών. Η
Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ – ως το πιο πρωτοπόρο τμήμα του οικείου κόμματος – κάτι θα
ξέρει… Αν ο ιστορικός του μέλλοντος ασχοληθεί με τη φαινόμενο των καταλήψεων
όλα αυτά τα χρόνια στο ερώτημα ποια είναι τα συλλογικά υποκείμενά τους, θα
καταλήξει χωρίς ταλαντεύσεις. Είναι τα αγωνιστικά ρεύματα του ΣΥΡΙΖΑ στα
Πανεπιστήμια και συνακόλουθα οι συνοδοιπόροι τους των αριστερίστικων παρατάξεων
και των αντιεξουσιαστών. Τα άλλα ρεύματα της νεολαίας υστερούσαν έναντι αυτού
του ριζοσπαστικού συνόλου. Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν
σκεπτόταν τίποτα άλλο παρά το πώς θα κάνει καταλήψεις στα πανεπιστήμια και στα
σχολεία και τις περισσότερες φορές τα κατάφερνε. Αλλά η εν λόγω νεολαία δεν
είναι απλώς η πρώτη διδάξασα, αλλά είχε θέσει τη βία των καταλήψεων ως εργαλείο
ταξικής πάλης και κοινωνικής αντίστασης.
Και τώρα τι; Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ βγήκε και πάλι μπροστά, για να πει τι
πρέπει να γίνει. Όχι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ κρατάει
στάση αναμονής. Η εν λόγω νεολαία λοιπόν αποφαίνεται δίκην διακήρυξης: «Να μην
επέμβει η αστυνομία. Εμείς είμαστε αντίθετοι στις καταλήψεις. Τη λύση να τη
δώσει το φοιτητικό κίνημα». Φοβερή θέση και αντίληψη από αυτούς που άνοιξαν το
δρόμο. Από πότε η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ λέει όχι στις καταλήψεις και γιατί άλλαξε
τον πιο βασικό πυρήνα της δράσης της χρόνων και χρόνων; Άραγε υπάρχει χώρα στην
Ευρώπη που γίνονται αυτά τα θαυμαστά πράγματα και η κυβέρνηση να είναι θεατής;
Οι αντιεξουσιαστές βέβαια έχουν και σήμερα κάποια αιτήματα κοινά με πολιτικές
προτάσεις της κυβέρνησης για την κατάργηση ενός τύπου φυλακών και για την
απελευθέρωση των «πολιτικών κρατούμενων» – δηλαδή των τρομοκρατών – και από
αυτή την άποψη πιέζουν την επιτάχυνση του νομοθετικού έργου.
Η κυβέρνηση της απελευθέρωσής μας από τη δουλεία των Μνημονίων ισχυρίζεται
βέβαια, ως αυθεντικός εκφραστής του λαϊκού φρονήματος, ότι δεν χρειάζεται την
αστυνομία. Μπορούμε να ισχυριστούμε λοιπόν ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς. Τι
και αν αλώνισαν το Πανεπιστήμιο της Αθήνας; Τι και αν έδιωξαν τους
πανεπιστημιακούς με προπηλακισμούς και ύβρεις από το φυσικό τους χώρο; Τι και
αν βεβήλωσαν τα αγάλματα των ποιητών; Τι και αν αποκεφάλισαν άλλα αγάλματα;
Βλέπαμε την καταστροφή αρχαίων μνημείων στη τηλεόραση από τους τζιχαντιστές και
νιώθαμε απέχθεια και οργή θεωρώντας ότι είναι κάτι μακρινό για το νομικό μας
πολιτισμό – καταπώς θα έλεγε ο αριστερός υπουργός Γ. Πανούσης -, χωρίς να
πηγαίνει ο νους μας ότι μπορεί να γίνεται και στο δικό μας σπίτι. Ευτυχώς που
δεν πρόλαβαν να μπουν στη Βουλή – οι φύλακες έκλεισαν τις πόρτες – γιατί θα
είχαμε μια φαντασιακή εικόνα. Γιατί όταν εισβάλλουν οι αντιεξουσιαστές στο
σύμβολο της κατ’ αυτούς εξουσίας, δεν έχουμε ένα ιστορικό γεγονός;
Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι η δήλωση της γνωστής Προέδρου της
Βουλής, η οποία αποφαίνεται ότι δεν συνέβη και τίποτα. Θαυμάστε τη βαθυστόχαστη
προσέγγισή της για το γεγονός. «Σύμφωνα με όλα τα στοιχεία και τις καταγραφές,
ουδέν ανησυχητικό ανέκυψε και η διαμαρτυρία εντάσσεται στο αντίστοιχο
Συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών. Οι πολίτες δεν επιχείρησαν να εισέλθουν στο
εσωτερικό του Κοινοβουλίου, ούτε και θα είχαν τέτοια δυνατότητα, αφού ελήφθησαν
προληπτικά από τη Φρουρά της Βουλής όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία του
κτιρίου και των ευρισκομένων εντός του. Οι πολίτες εξήλθαν οικειοθελώς του
προαυλίου χώρου, αμέσως μετά τη διαμαρτυρία τους, υπό την επίβλεψη της Φρουράς
της Βουλής».
Υπάρχει και ένα ακόμα ενδιαφέρον και πρωτότυπο στοιχείο. “Σειρά τέτοιων
ενεργειών δίνουν επιχειρήματα σε όσους δεν θέλουν τον εξανθρωπισμό του
σωφρονιστικού συστήματος”, σχολίασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γαβριήλ
Σακελλαρίδης. Δηλαδή η κυβέρνηση τους καθησυχάζει, τους προτείνει να είναι
φρόνιμοι, για να επιτύχουν τον κοινό στόχο τους!! Όταν έχουμε μια εθνοσωτήριο
και λαοπρόβλητη κυβέρνηση του μίγματος ριζοσπαστικής αριστεράς και εθνικιστικής
δεξιάς, δεν μπορούμε να περιμένουμε εικόνες και πολιτική θεώρηση συμβατικού
τύπου σαν αυτές που γνωρίζαμε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης. Η συνέχεια
σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον, αφού τα χρόνια πολιτικά μας στερεότυπα θα υφίστανται
διαρκώς ανατροπή. Όσο για τις καταλήψεις, τι πιο αριστερό και πιο προοδευτικό
από το να τις παρακολουθείς, και ποιος ξέρει ίσως και να βοηθήσουν στην
κοινωνική αλλαγή στην Ελλάδα και στην Ευρώπη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου