Μερικοί ολυμπιονίκες δεν έχουν πατρίδα

Ο Σιδέρης Τασιάδης κατέκτησε το ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο στο ατομικό σλάλομ του κανόε καγιάκ αλλά οι Έλληνες δεν πανηγύρισαν, αφού η σημαία που ανέβηκε στον ιστό ήταν η γερμανική. Ο Τασιάδης, αν και έχει Έλληνες γονείς, συμμετέχει με την Γερμανία και δηλώνει πως νιώθει Γερμανός.

Βλέποντας τον Τασιάδη, σκέφτηκα όλους αυτούς τους αθλητές από άλλες χώρες που κατακτούσαν μετάλλια για την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, και προκαλούσαν ενθουσιασμό στους Έλληνες· ο μόνος λόγος που προκαλούσαν ενθουσιασμό ήταν επειδή νικούσαν.

Πρωταθλητές που δεν μιλούσαν ελληνικά -και φυσικά δεν ήξεραν τον εθνικό ύμνο- κατακτούσαν μετάλλια για την Ελλάδα, ανέβαιναν στο βάθρο και κοιτούσαν σαν χάνοι τη σημαία, ενώ οι Έλληνες πανηγύριζαν υστερικά για την ανωτερότητα του ελληνικού DNA. Εθνική τύφλωση.

Ήταν λογικό και επόμενο ότι θα ερχόταν μια ημέρα που θα βλέπαμε το έργο από την ανάποδη.

Από την στιγμή που η Ελλάδα δεν έχει πια την οικονομική δυνατότητα να αγοράζει ολυμπιονίκες, ήρθε η ώρα που οι άλλες χώρες θα προσφέρουν χρήματα, προνόμια και καλύτερες συνθήκες σε Έλληνες για να φορέσουν τα εθνικά τους χρώματα.

Βέβαια, αν σκεφτείς τους Έλληνες εφοπλιστές που αλλάζουν τις σημαίες στα πλοία τους σαν τα πουκάμισα -ανάλογα με την τιμή της σημαίας της κάθε χώρας-, οι αθλητές δεν σου κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση γιατί είναι φτωχαδάκια.

Ο Τασιάδης δήλωσε πως νιώθει Γερμανός, αν και σημασία έχει να νιώθεις άνθρωπος. Του εύχομαι να του συμβεί κάποτε.

Πάντως, ο Τασιάδης δήλωσε ακόμα πως η Γερμανία του εξασφάλισε και την επαγγελματική του αποκατάσταση, αφού από τον Σεπτέμβριο θα διοριστεί επίσημα στην Αστυνομία και θα έχει σταθερή δουλειά, οπότε όλοι καταλαβαίνουμε πως ο Τασιάδης μπορεί να αισθάνεται Γερμανός αλλά είναι Έλληνας με τη βούλα.

Μόνο Έλληνας θα ήταν τόσο χαρούμενος που θα διοριστεί δημόσιος υπάλληλος.

(Αλλά μπάτσος, βρε αγόρι μου; Πήγες στη Γερμανία για να γίνεις μπάτσος; Κορόιδο πιάστηκες. Εδώ θα σε κάνανε στρατηγό.)

http://pitsirikos.net/