Ο Χριστός και ο Διόνυσος όχι ο Πιλάτος

Του Μίμη Ανδρουλάκη

Το σταυραναστάσιμο συμβάν της ανθρώπινης ύπαρξης δίνει το νοηματικό πλαίσιο για να διαχειριστούμε το τραύμα και να κατανοήσουμε το δράμα που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας καθώς οι Έλληνες ανεβαίνουν στον Γολγοθά, καθένας με το δικό του σταυρό, μικρό, μεγάλο. Ο Χριστός αιώνιο σύμβολο δικαιοσύνης, ελευθερίας, αγάπης μετουσιώνει τον πόνο σε ελπίδα. Ο Διόνυσος, ο θνήσκων και αναγεννημένος θεός των Ελλήνων μας υπενθυμίζει ότι μέσα από τα αποκαΐδια μπορεί να γεννηθεί μια νέα πραγματικότητα. Τίποτα όμως δεν προσφέρεται δωρεάν. Ο Ιησούς στην παραβολή των ταλάντων επιβραβεύει τον “δούλο” που “επένδυσε” το πoσό που του δόθηκε και αύξησε τον κοινωνικό πλούτο. Πρέπει να παράγουμε προτού μοιράσουμε. Αντίθετα οι παγκόσμιες ελίτ παρεξήγησαν το θαύμα των Επτά Άρτων με τους οποίους χόρτασαν στην έρημο 4.000 άτομα. Επιχείρησαν την επανάληψή του με τα δανεικά της “φούσκας”. Κάθε πραγματικός άρτος έδινε με χρηματοοικονομική μόχλευση 60 εικονικούς άρτους. Κάλπικη ευημερία. Ατομική και συλλογική ψευδαίσθηση. Μια “φούσκα” που ονομάστηκε Σύγκλιση με την Ευρώπη. Τα δανεικά ρούχα όμως δεν ζεσταίνουν, λένε στο χωριό μου. Καιρός να επιστρέψουμε στην παραγωγή πραγματικών “άρτων”, στον πατριωτισμό του made in Greece και ταυτόχρονα στην ηθική της αγάπης, του νοιάζομαι, μοιράζομαι, φροντίζω. Καιρός ο “Χριστός” στην ψυχή μας να εκτοπίσει τους Πόντιους Πιλάτους που συνεχίζουν αμετανόητοι να νίπτουν τας χείρας. Επί δέκα χρόνια επαναλάμβανα επίμονα τα λόγια του Ιησού για την επερχόμενη Ημέρα Κρίσεως “Γρηγορείτε, ποτέ δεν ξέρετε ούτε την ημέρα, ούτε την ώρα...”. Όταν τα πράγματα φαίνεται πως πάνε καλά οι “άνθρωποι” δεν ακούν τις προειδοποιήσεις κινδύνου. Την παθαίνουμε σαν τις “μωρές παρθένες”. Τώρα που έχουμε διαβεί το μεγαλύτερο μέρος της “κοιλάδας των δακρύων και στεναγμών” δεν πρέπει να την πάθουμε σαν την γυναίκα του Λωτ που έμεινε στήλη άλατος στραμμένη στα ερείπια του παρελθόντος. Φυγή προς τα μπρος! Ας μετουσιώσουμε το θυμό και την απόγνωση σε θετικό σχέδιο. Το σταυραναστάσιμο βλέμμα μάς δίνει τη δύναμη και τη φώτιση να κοιτάξουμε πέρα από την έρημο. Καλή ανάσταση!