Μέρες (Αποστασίας) του ‘65

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΝΑ το πούμε απ’ την αρχή. Μη βλέπουμε το παρελθόν (πρόσωπα, συμβάντα, γεγονότα) με τα σημερινά μάτια. Να θυμηθούμε για ποια ιδανικά κατέβαινε ο κόσμος στο πεζοδρόμιο κι αν αυτά είχαν καμιά σχέση με μισθούς και επιδόματα.

ΑΝ σήμερα γίναν’ πολτός οι ιδεολογίες, κάποτε υπήρχαν και δημιουργούσαν πρωταγωνιστές, κομπάρσους και…προδότες. Κι αν υπήρξε μια μείζων προδοσία με τα αποτελέσματα και τις συνέπειές της στα πολιτικά μας πράγματα γράφοντας τη .......

γκρίζα σελίδα της, είναι εκείνη της Αποστασίας.

ΤΕΤΟΙΕΣ μέρες το ’65…Ξεκίνησε το βασιλικό πραξικόπημα με τους Γαρουφαλλιάδες και τις επιστολές του…Άνακτα με τον «Γέρο», ξεκίνησε και το πεζοδρόμιο με το μέτωπο. «Συνοδοιπόροι» και «μιάσματα» με ένα και μοναδικό αίτημα «να φύγει η δεξιά», αλλά δεν εξαφάνιζες το κεφάλι της, ακόμα κι αν της το’ κοβες. Γιατί είχε ρίζες μακρινές και η ΑποσταΣΙΑ ήταν το τελικό στάδιο για να «φύγει ο Παπανδρέου» και αρχικό για «να’ ρθει η Χούντα». Και δεν άργησε να ‘ρθει, «κατόπιν ενεργειών» πρόθυμων να αποστατήσουν και άλλων να την υπηρετήσουν. Με ταξίματα και ανταλλάγματα που είχαν να κάνουν με χρήμα ζεστό και «Βούδες» ψυχρούς, μετά τους «Γαργάλατες» και τους Τσιριμώκους κι ας «μην αγάπησε κανένας τον προδότη». Εξαφανίστηκαν μασουλώντας αθορύβως τα «αργύρια» και μόνο ο «Ψηλός» είχε μέλλον (πολιτικό), συνέχεια και συνέπεια. Ο κ. Μητσοτάκης που τον κάναμε Πρωθυπουργό, με τους γόνους του αστέρες κι αστεράκια στο στερέωμα της πολιτικής, γεμάτης μελανιές και ψήγματα.

Ο λαός επέμενε στο πεζοδρόμιο, ο Τύπος στις αποκαλύψεις, ωστόσο ο Βασιλιάς (Κωνσταντίνος) επέμενε κι αυτός. Με το άλλοθι του άπειρου, αλλά με την αίσθηση πως θα’ ναι αυτός ισόβιος και η βασιλεία παντοτινή. Δεν κοίταξε το ιστορικό παρελθόν με τα σκαμπανεβάσματα της λαϊκής άποψης περί βασιλιάδων κι ούτε το υποψιάστηκε ποιος και πότε θα τον διώξει οριστικά. (Δεν πρόλαβαν οι «ράθυμοι» στρατηγοί του και τον πρόλαβαν οι «χαρμάνηδες» συνταγματάρχες, για να γίνει πράξη το «πάρ’ τη μάνα σου και ‘μπρος»).

ΝΑ ξαναπάμε στις μέρες του ’65. Είπε το «όχι» του για το Σχέδιο Άτσεσον στους Αμερικανούς ο «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσών» (στο παρελθόν) Γ. Παπανδρέου, ήταν νωρίς για δημοκρατία στον τόπο μας, μετεμφυλιακά, και, βέβαια, έπρεπε να διχοτομηθεί αργότερα η Κύπρος, με έναν Αττίλα εκεί και μια Χούντα εδώ. Ήταν, λοιπόν, θέμα χρόνου η πτώση του «Γέρου», με σαλαμοποίηση της Ε.Κ. Όλα λειτούργησαν κατά το σχέδιο και μόνο το πεζοδρόμιο λειτούργησε με τους δικούς του νόμους. Με το πάθος για δημοκρατία να ορίζει τον αγώνα και τους δημοκράτες ενωμένους.

ΔΕΝ έγινε το θαύμα, δεν έκανε ξαστεριά. Το «Σχέδιο Αποστασία» είχε μακρινούς και δυνατούς σχεδιαστές, προβλέποντας Χούντα στην κοιτίδα της δημοκρατίας.