Η ομιλία του Γ. Παναγιωτακόπουλου στη Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ μετά από μια στρατηγική εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ.

Βρισκόμαστε εδώ έχοντας χάσει και με τη βούλα την κοινωνική νομιμοποίηση, έχοντας αποδοκιμαστεί, όχι για τα πιστεύω μας, αλλά για τις πολιτικές μας και τις πρακτικές των 2,5 χρόνων στη διακυβέρνηση, έχοντας καταντήσει ένα μικρό, απαξιωμένο ΠΑΣΟΚ, ένα συμπλήρωμα του πολιτικού συστήματος που αλλάζει, χωρίς να είμαστε ικανοί να παρέμβουμε σε αυτό.

Είμαστε ηττημένοι, είμαστε στη γωνία και οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς.

Δε με ενδιαφέρει τι κρύβεται πίσω από τις σκέψεις των υπευθύνων για αυτή την κατάσταση.

Δε με ενδιαφέρουν ισορροπίες, συσχετισμοί και προσωπικές στρατηγικές.

Το μόνο που με ενδιαφέρει. Το μόνο που με νοιάζει, για αυτό είμαι εδώ, είναι το μέλλον της Δημοκρατικής Παράταξης και η δυνατότητά της να επιβιώσει και να προσφέρει στη χώρα.

Ο Πρόεδρος μίλησε για την αδιαπραγμάτευτη επιλογή να λέμε την αλήθεια.

Αλήθειες θα πούμε όσο και αν αυτές πικράνουν και στεναχωρήσουν και την ηγεσία και τους λεγόμενους «κορυφαίους».

Γιατί αν δεν αναλύσουμε σοβαρά και δεν προσδιορίσουμε τα αίτια της ήττας που μας οδήγησαν εδώ  δεν θα μπορέσουμε να απαντήσουμε για το αύριο.

Αν δεν καταλογίσουμε τις ευθύνες εκεί που πρέπει, δεν θα υπάρξει αύριο.

Αν δεν πάρουμε σοβαρές αποφάσεις είμαστε αύριο τελειωμένοι.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Προειδοποιήσαμε πολλές φορές στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων για την σημερινή κατάληξη.

Το είπαμε με όλους τους τρόπους.

Το είπαμε σε όλους τους τόνους.

Δυστυχώς ενώ η κοινωνία φώναζε, η ηγετική ομάδα που δημιουργήθηκε μετά τις εκλογές του 2009 σε κυβερνητικό επίπεδο, κώφευε!

Περί άλλων τύρβαζε!

Αυλοκόλακες, κηπουροί και αλεξιπτωτιστές στο ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν μια πραγματικότητα ζοφερή και για την κοινωνία και για το κόμμα.

Ανίκανοι και λίγοι, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς στρατηγική, παραδόθηκαν στις ορέξεις των ισχυρών.

Θυσίασαν τις αρχές και τις αξίες μας στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης σωτηρίας που δεν ήρθε ποτέ!

Ακύρωσαν κάθε δεσμό με τις κοινωνικές ομάδες που μας στήριξαν.

Τις έστρεψαν εναντίον μας.

Ένα κόμμα πλήρως απομονωμένο από τις κοινωνικές διεργασίες, αντίπαλο με τη βούληση του ελληνικού λαού, που αυτάρεσκα και εγωιστικά επέμενε ότι μόνο αυτό ξέρει και μπορεί, ενάντια στη λογική, ενάντια στα αποτελέσματα της πολιτικής, ενάντια στις κοινωνικές ανάγκες.

Μετατραπήκαμε σε οδοστρωτήρα κάθε κοινωνικής κατάκτησης.

Συντρίψαμε την ελληνική οικογένεια, τον επαγγελματία, τους νέους.

Εξαφανίσαμε τη μεσαία τάξη στην Ελλάδα και επιβάλλαμε κανόνες άναρχης φτωχοποίησης, εξαθλίωσης και μαζικής απογοήτευσης.

Απαρνηθήκαμε το δικό μας έργο όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Εμείς αναιρέσαμε κατακτήσεις του λαού που εμείς είχαμε κατοχυρώσει.

Διαψεύσαμε κάθε ελπίδα.

Μοιράσαμε απλόχερα την απογοήτευση, το φόβο για το αύριο, την ανασφάλεια σε όλους. Αλλά δεν έφτασε μόνο αυτό!

Απειλήσαμε, εξυβρίσαμε, τα βάλαμε με όλους, προκαλέσαμε με δηλώσεις που κάτω από άλλες συνθήκες θα είχαν οδηγήσει σε αποβίβαση από το τρένο όσων τις εκστόμιζαν. Δυστυχώς τολμούν ακόμη και σήμερα.

Ταυτόχρονα διαλύσατε το κόμμα.

Το βάλατε στην κατάψυξη.

Του στερήσατε κάθε δυνατότητα ουσιαστικής λειτουργίας.

Διώξατε τα στελέχη μας.

Διαλύσατε τις οργανώσεις μας.

Το καταντήσατε μικρό, αδύναμο, φοβικό.

Αυτό το ΠΑΣΟΚ τελείωσε στις εκλογές!

Το ΠΑΣΟΚ της μετάλλαξης, της αδιαφάνειας, των μηχανισμών, το γενόσημο ΠΑΣΟΚ!

Αυτό το ΠΑΣΟΚ αποδοκιμάστηκε.

Το ΠΑΣΟΚ της συντήρησης,

Το ΠΑΣΟΚ του ιδεολογικού αχταρμά,

Το ΠΑΣΟΚ των κηπουρών,

Το ΠΑΣΟΚ των νεοφιλελεύθερων αλεξιπτωτιστών, Το ΠΑΣΟΚ της Τρόικας και των μνημονίων.

Το ΠΑΣΟΚ της      αναποτελεσματικότητας, της κρίσης πολιτικού λόγου,

Το ΠΑΣΟΚ των προσωπικών στρατηγικών και συμφερόντων,

Το ΠΑΣΟΚ των αντίζηλων, των δελφίνων, των χαμαιλεόντων.

Αυτό το ΠΑΣΟΚ αποδοκιμάστηκε, ηττήθηκε και απαξιώθηκε.

Το ΠΑΣΟΚ των κορυφαίων που αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.

Το ΠΑΣΟΚ του αυταρχισμού, του ξεδιάντροπου εγωισμού, της υποτιθέμενης «αυθεντίας».

Το ΠΑΣΟΚ του υποτιθέμενου κοινωνικού διαλόγου.

Το ΠΑΣΟΚ που το υποκατέστησαν οι μονομερείς αποφάσεις.

Το ΠΑΣΟΚ των λίγων, των κολλητών, της μετέωρης πορείας στο πολιτικό κενό…

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Είναι ιστορικές οι ευθύνες όσων διαχειρίστηκαν τις τύχες της Κυβέρνησης που προέκυψε από τις εκλογές του 2009 και τις τύχες του κόμματος.

Είναι ιστορικές και τεράστιες όμως και οι ευθύνες όσων συμφώνησαν, υλοποίησαν και υπερασπίστηκαν αυτές τις πολιτικές.

Και αποτελεί ένδειξη μικροψυχίας και πολιτικού ευτελισμού το να προσπαθείς εκ των υστέρων να διαφοροποιηθείς από καταστάσεις που στήριξες, μόνο και μόνο για να επιβιώσεις την επόμενη ημέρα.

Το λέω καθαρά.

Το λέω με πόνο ψυχής.

Αποδειχθήκατε λίγοι και ανίκανοι.

Και αυτό σας στερεί το ηθικό δικαίωμα να επιζητείτε ρόλους και αξιώματα.

Αποτύχατε και χρεώσατε την αποτυχία σας σε μια ολόκληρη παράταξη.

Βυθίσατε στην απαξίωση την ιστορία του μεγαλύτερου σοσιαλιστικού κινήματος στην Ευρώπη.

Οφείλετε να αποσυρθείτε.

Οφείλετε να αντιληφθείτε ότι στην κομματική πυραμίδα που ανεβήκατε, βρίσκονται μόνο συντρίμμια.

Και με αυτά δεν μπορείτε να χτίσετε το νέο.

Με υλικά κατεδάφισης δεν χτίζεται το καινούργιο.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η προεκλογική μας τακτική ήταν απλά ΤΡΑΓΙΚΗ!

Νομίζω ότι ξεπεράσαμε κάθε δεδομένο ερασιτεχνισμού.

Δεν δώσαμε στίγμα.

Δεν ακουστήκαμε.

Δεν πείσαμε.

Δεν μιλήσαμε στην καρδιά του απλού λαού.

Θολά μηνύματα, συνέχεια απολογητικά, γενικόλογες διακηρύξεις, ιδεολογήματα και παραμύθια, κάκιστος σχεδιασμός, τραγική επικοινωνιακή πολιτική, λάθος επιλογές, τεράστιες οργανωτικές αδυναμίες.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δεν δίνονται έτσι οι μάχες.

Και σήμερα;

Η επιλογή να συμμετέχουμε στην Κυβέρνηση – το είπα και το ξαναλέω – είναι ένα τεράστιο πολιτικό λάθος.

Το ΠΑΣΟΚ μετατρέπεται σε «συμπλήρωμα» του συστήματος.

Από κόμμα πρωταγωνιστής μεταλλάσσεται σε κόμμα «τσόντα» των επιλογών της κυρίαρχης τάξης – της άρχουσας τάξης. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορική του διαδρομή και μπαίνει το ερώτημα συνεπάγεται και οριστική και αμετάκλητη απομάκρυνσή του από τα κοινωνικά του στηρίγματα;

Σαν πολιτικό «συμπλήρωμα» δεν μπορεί να δημιουργήσει πολιτικά δεδομένα

Δυστυχώς αυτή η επιλογή αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι βρισκόμαστε στη φάση της τελικής αναθεώρησης των πολιτικών χαρακτηριστικών μας, οδεύοντας για την επιβεβαίωση της συμφιλίωσης  με τον καπιταλισμό, αυτή τη φορά με όρους νεοφιλελευθερισμού.

Ο τρόπος λήψης της απόφασης, χωρίς καμία συμμετοχή των υπαρχόντων κεντρικών οργάνων,  με τη δημιουργία ενός κύκλου συζήτησης με τα λεγόμενα «κορυφαία στελέχη» αποτελεί παραβίαση κάθε αρχής καταστατικής διαδικασίας.

Δεν λειτουργεί το ΠΑΣΟΚ, απλά κάποιοι διαχειρίζονται κρίσιμες αποφάσεις στο όνομά του.

Αυτό επισφραγίζει τη γραφειοκρατικοποίηση του κόμματος, του στερεί κάθε δυνατότητα διαδικασίας στη βάση, απογοητεύει και οδηγεί στην κατάψυξη και τα ελάχιστα στελέχη που του έχουν απομείνει!

Φαντάζομαι ότι στην ηγεσία εκτιμούν ότι η προσπάθεια ανάκαμψης περνά μέσα από την διαχείριση με επιτυχία (;) της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί.

Θεωρούν ότι μπορούν να πείσουν ότι αυτοί μπορούν να διαχειριστούν την κρίση και να φέρουν αποτελέσματα.

Αυτό αποτελεί την πιο οπορτουνιστική λογική που μπορεί να υπάρξει με βέβαιη την αποτυχία του εγχειρήματος.

Σε συνθήκες κρίσης και υποχώρησης της προοδευτικής πολιτικής καμία διαχείριση δεν μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα.

Το αντίθετο.

Το ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία του συνυπογράφουν τη θανατική καταδίκη της προοδευτικής φυσιογνωμίας του κινήματος.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το τελευταίο διάστημα είδαν το φως διάφορα δημοσιεύματα, που θέλουν την ηγετική ομάδα να σκέπτεται αλλαγή ονόματος και συμβόλων!

Λες και αυτό είναι το πρόβλημα!

Θεωρώ ότι η αλλαγή των συμβόλων σηματοδοτεί την συνειδητή απόφαση εγκατάλειψης του παρελθόντος.

Με τη μόνη διαφορά ότι δεν καταδικάστηκε το παρελθόν μας αλλά το πρόσφατο ΠΑΡΟΝ!

Το λέω καθαρά.

Για εμένα αλλά και για πολλούς ακόμα - αυτή είναι κόκκινη γραμμή.

Και προειδοποιούμε τους εραστές του νέου πολιτικού αναθεωρητισμού ότι θα μας βρουν απέναντί τους με όλες μας τις δυνάμεις.

Η απαξίωση και η εκλογική συρρίκνωση του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ δεν έχει σχέση με το όνομα και τα σύμβολα.

Αλλά με όλα τα άλλα!

Είναι η αντίστοιχη ιστορία με τον ιδιοκτήτη ενός καλού εστιατορίου, που μετά από την περίοδο ακμής, εξαιτίας των λάθος χειρισμών του «ιδιοκτήτη» περνά στη φάση της παρακμής.

Αντί να βελτιώσει τις προσφερόμενες υπηρεσίες, αντί να αναρωτηθεί για τους λόγους που απομάκρυναν τους πελάτες, αντί να αναλάβει τις ευθύνες για τις επιλογές του, προσπαθεί να ανακάμψει αλλάζοντας το όνομα του μαγαζιού!

Στην Ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή και στο χώρο της άλλοτε ισχυρής Σοσιαλδημοκρατίας είναι πολλά τα παραδείγματα  κομμάτων που βρέθηκαν από τη δόξα στην παρακμή και την εκλογική συρρίκνωση.

Όταν το πιο ιστορικό από αυτά το SPD, χάνονταν σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά, μετά την δεξιά στροφή του Σρέντερ, κανένας δεν σκέφτηκε, να αλλάξει το όνομά του, προκειμένου να αρχίσει η ανάκαμψή του!

Το όνομα και τα σύμβολα, καλώς ή κακώς, είναι συνδεδεμένα με τις ιστορικές καταβολές αλλά και τη διαδρομή του κόμματος.

Είναι η συνέχεια μιας ολόκληρης ιστορίας, που δεν ξεχνιέται, ούτε αλλάζει με πρόχειρες ανακατασκευές.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αντί λοιπόν να καταναλώνεται φαιά ουσία για νέα ονόματα, νέα σύμβολα και νέα χρώματα, ας ασχοληθούν οι κρατούντες, με το ουσιαστικό πρόβλημα της επανατοποθέτησης του ΠΑΣΟΚ στον πολιτικό χάρτη της χώρας.

Το ξεπέρασμα του χάσματος και η επανασύνδεση του ΠΑΣΟΚ με τις κοινωνικές δυνάμεις που παραδοσιακά το στήριζαν αλλά και με τις νέες κοινωνικές διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη απαιτεί σαφή πολιτικό προσδιορισμό.

Απαιτεί νέες ιδεολογικές επεξεργασίες και πρακτικές που θα διαφοροποιούν και θα απεγκλωβίζουν το Κίνημα από τις λογικές που ακολουθήθηκαν τα τελευταία χρόνια.

Κυρίως όμως θα πρέπει να απορρίπτουν τις λογικές της διαχείρισης ενός συστήματος, που προκειμένου να διασφαλίσει την επιβίωσή του, θέλει να μετατρέψει κάθε δύναμη αλλαγής του σε σιωπηλό σύμμαχό του, καλλιεργώντας τον φόβο και την απογοήτευση, την ιδεολογική ενσωμάτωση στα κυρίαρχα ιδεολογήματα και την αφαίμαξη κάθε ζωντανής και ανατρεπτικής λογικής που θα μπορούσε να υπάρξει.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Πρέπει να προχωρήσουμε ΑΜΕΣΑ και ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ σε μια πορεία ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Ώστε αυτό:

Ø Να μετατραπεί σε συλλογικό κέντρο ανάλυσης, σχεδιασμού και απόφασης που να απαντά και να προωθεί τις σύγχρονες και διαρκώς εξελισσόμενες ανάγκες της κοινωνίας.  Ø Να συνδεθεί άμεσα και δυναμικά με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ και τις κοινωνικές διεργασίες και προβληματισμούς.  Ø Να εμπνεύσει και να ενεργοποιήσει το απλό μέλος, το φίλο, τον ψηφοφόρο, τον κοινωνικό και πολιτικό μας περίγυρο, να ανανεώσει και να εμπλουτίσει την ιδεολογία μας και τις αξίες που μας καθοδηγούν.  Για να το πετύχουμε αυτό απαιτείται μια ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ με ιδεολογικό πολιτικό και οργανωτικό ταυτόχρονα χαρακτήρα.

Θέλουμε:

ü Οργάνωση με ισχυρό ιδεολογικό και πολιτικό λόγο στην κοινωνία συνολικά και στους μαζικούς χώρους ιδιαίτερα.

ü Οργάνωση που μπορεί να επιβάλλεται και να διαμορφώνει πολιτική, να συμμετέχει στις αποφάσεις, να ασκεί εξουσία στο χώρο της με αναφορά στο λαό και όχι στο κράτος.

ü Οργάνωση με ουσιαστική αντιστοίχηση με της κοινωνικές δυνάμεις που θα εκφράσουν το νέο σύνθημα της αλλαγής.

ü Οργάνωση με πολιτική αυτονομία, ανάλογη ταξική σύνθεση και ουσιαστικό κοινωνικό λόγο. Η κοινωνική ανασύνθεση του κινήματος δεν αφορά καμία οργάνωση «παραγόντων».

ü Οργάνωση με ουσιαστική παρέμβαση στο διαρθρωμένο μαζικό κίνημα.

ü Οργάνωση με διάταξη μαχόμενου λαϊκού κινήματος και όχι διαχείρισης τμημάτων κρατικής εξουσίας.

Στην πορεία για το Συνέδριο της Αναγέννησης:

ü Να ανατρέξουμε και πάλι στις πηγές της συγκρότησης του κινήματος.

Η αποκατάσταση της φυσιογνωμίας μας και η έμπνευση για τη νέα πορεία της αλλαγής έχει συγκεκριμένους φορείς και δυνάμεις που μπορούν με τη στράτευση τους να την πραγματώσουν.

Ένα σημαντικό δυναμικό, με πλούσια κοινωνική, πολιτική και μαζική δράση, είναι στο περιθώριο της κομματικής δραστηριότητας και πρέπει να ξαναβρεθεί στο προσκήνιο της πολιτικής δράσης.

ü Να απευθυνθούμε στο ζωντανό περίγυρο των αγωνιστών της Δημοκρατίας και της αλλαγής, όχι για στράτευση σε εκλογική μάχη, αλλά για στράτευση μέσα από τις γραμμές του κινήματος.

ü Να συσπειρώσουμε σε νέα βάση το υπάρχον δυναμικό, το μέλος, το ενεργό στέλεχος, για να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε και τι μπορεί να προσδοκά ο λαός από εμάς.

Δεν θέλουμε ένα άλλο ΠΑΣΟΚ.

Θέλουμε την αποκατάσταση της φυσιογνωμίας και της έκφρασης του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία και την αναγκαία ανασύνθεση της κοινωνικής του βάσης.

Κεντρική μας κατεύθυνση:

•       Ανανέωση στις Ιδέες, στα Όργανα, στα Πρόσωπα, στις Πολιτικές.

•       Αλλαγή στις πρακτικές.

•       Αναβάπτιση του ΠΑΣΟΚ στις λαϊκές     δυνάμεις.

•       ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ της πολιτικής ταυτόχρονα με την οριοθέτηση της νέας μας στρατηγικής.

Αγαπητέ Πρόεδρε,

Πορεύτηκα όλα αυτά τα χρόνια με μοναδική πυξίδα την ενότητα της παράταξης.

Η στάση μου στην προσπάθεια αναγέννησης του κινήματος θα εξαρτηθεί από τους πολιτικούς και οργανωτικούς όρους που θα υπάρξουν.

Είναι προφανές ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, προσεγγίσεις και πολιτικές προτάσεις.

Είναι προφανές επίσης ότι η δύναμή μας πρέπει να είναι η σύνθεση, ο διάλογος και η κοινή προοπτική.

Είναι επίσης προφανές ότι οι όποιες επιλογές είτε για τις διαδικασίες, είτε για τα πρόσωπα, είτε για τις πολιτικές κατευθύνσεις, δεν πρέπει να οδηγούν στη δημιουργία κλειστών κυκλωμάτων διαχείρισης της κομματικής εξουσίας.

Η ανανέωση δεν μπορεί να είναι ξεκομμένη από την πολιτική ανασυγκρότηση.

Δεν θα διαφέρει τότε σε τίποτα από την αναπαλαίωση των φθαρμένων πολιτικών υλικών.

Χρειάζονται τολμηρές αποφάσεις, γενναίες επιλογές και προσανατολισμός με βάση τις αρχές και τις αξίες μας.

Όποιος επιχειρήσει να δει την επόμενη μέρα μέσα από τα μυωπικά γυαλιά των στενών προσωπικών συσχετισμών είναι ανάξιος των ιστορικών στιγμών που ζούμε.

Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να γίνει και πάλι πρωταγωνιστής,

Το ΠΑΣΟΚ      μπορεί και πάλι να εμπνεύσει, αφού περάσει την έρημό του, αφού ζήσει τη δική του οδυνηρή αυτοκάθαρση.

Το ΠΑΣΟΚ   μπορεί να απευθυνθεί και πάλι στο λαό μας αφού καταστεί αξιόπιστο, ειλικρινές και αφού συναντήσει και πάλι τις αρχές του.

Το ΠΑΣΟΚ μπορεί αρκεί να το θελήσουμε. Και κυρίως αρκεί να αποδείξει η ηγεσία του ότι αυτό πραγματικά θέλει και ότι αυτό πραγματικά πιστεύει.