Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Κολυμπώντας στον σκατολάκκο

Του Χρήστου Χωμενίδη
Τα χθεσινά μαντάτα ήταν δυσάρεστα: Μια παλιά, καλή μου φίλη, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο, μου ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να παραιτηθεί και να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο, να γίνει ακόμα και νοικοκυρά, να κλειστεί μες στο σπίτι της και να ησυχάσει. Ένας φίλος και παρ’ ολίγον συνεργάτης μου -ο κατά γενική ομολογία χαρισματικότερος σκηνοθέτης της γενιάς μας- με ενημέρωσε ότι από τον Σεπτέμβριο επιστρέφει στο Λονδίνο. «Για πόσο;» ρώτησα. «Μακάρι και για πάντα…» χαμογέλασε πικρά.
Καθένας τους είχε πολύ συγκεκριμένους και αρκετά πειστικούς προσωπικούς λόγους. Η τελευταία ωστόσο φράση ήταν ταυτόσημη και για τους δυο τους: «Δεν το βλέπεις κι εσύ», μου είπαν, «πως η Ελλάδα πλέον δεν αντέχεται;».
Η Ελλάδα, ο δημόσιος χώρος μας, πράγματι πλέον δεν αντέχεται. Ένα εικοσιτετράωρο να περάσεις διαδικτυωμένος -σε επαφή με τις τρέχουσες εξελίξεις και με τον παλμό της «κοινής γνώμης»- αρρωσταίνεις. Αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι εν μέσω ενός αποκρουστικού καρναβαλιού, στο οποίο ξεχωρίζει ο πιο διαταραγμένος, ο πιο φθονερός, ο πιο χυδαίος. Η πρώτη κυρία των νεοναζί να μετατρέπει εν ψυχρώ το Κοινοβούλιο σε Κυνοβούλιο, σπάζοντας εκκωφαντικά το φράγμα του λούμπεν. Ο πρώην συνδικαλιστής του ΟΤΕ, ο οποίος ξημέρωσε βουλευτής να κοιτάζεται στον καθρέφτη και να αντικρίζει τον Άρη Βελουχιώτη, ακριβώς όπως ο Καραγκιόζης αντίκριζε τον Μεγαλέξανδρο. Ο ομοφοβικός Φαήλος να δηλώνει θαυμαστής του Μάνου Χατζιδάκι. Άνθρωποι που δεν έχουν ανοίξει ένα βιβλίο στη ζωή τους, θιασώτες της φράσης του Σωτήρη Κούβελα «όλοι οι ποιητές είναι λαπάδες», να πιάνονται από μια -άστοχη έστω- διατύπωση του Μένη Κουμανταρέα ή της Κικής Δημουλά και να τους κατασπαράζουν. «Τέτοια ποιήματα γράφει και η θεια μου η Μαγδάλω με τον κώλο τον μεγάλο» τουίταρε νεαρός «εξεγερμένος» και απέκτησε αυτοστιγμεί πενήντα φόλοουερς. Ένας άλλος χαρακτήρισε την Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ «φραγκόκοτα». Δεν είχε, περιέργως, ανάλογη επιτυχία.

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Συνέδρια για βραχνοκόκορες και τροχονόμους

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Τα συνέδρια είναι Λόγος. Πριν και κατά την διάρκεια του συνεδρίου. Τόσο σε αυτό της Ν.Δ. όσο και του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε Λόγος. Δεν υπήρξε και στα άλλα. Δεν υπάρχει Διήγηση, Ερμηνεία, Σχέδιο, Λέξεις. Δύο παλιά προϊόντα πολλών χρήσεων που προσπαθούν να επιβιώσουν με διάφορους τρόπους. Δύο ληγμένα εδώ και καιρό προϊόντα που τα συντηρούν στην Ελεγχόμενη Πολιτική αγορά.
Οι Έλληνες πρέπει να αποφασίσουν αν θα αγοράζουν, θα ψηφίζουν, ληγμένα προϊόντα. Το έκαναν πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν και το πλήρωσαν. Εγώ "αμαρτίαν ουκ έχω". Τους προειδοποίησα πολλές φορές.
Θυμάμαι στα τελευταία συνέδρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. - δεν έγιναν και πολλά – όταν μιλούσε η Νομενκλατούρα, η Τρόικα, οι Διάδοχοι τα εξαπτέρυγα τους οι σύνεδροι δεν τους άκουγαν. Παρ’ όλο που φώναζαν πολύ. Νομίζω ο Γιάννης Ξανθούλης, έγραψε σε εφημερίδα άρθρο, με τίτλο «Οι Βραχνοκόκορες». Επίσης κουνούσαν τα χέρια τους σαν ξεκούρδιστοι τροχονόμοι. Σε άλλη εφημερίδα υπήρξε ένα άρθρο για αυτό, για την σχέση Λόγου και κίνησης του Σώματος. Οι Τροχονόμοι και οι Βραχνοκόκορες Επαναλήφθηκαν αυτήν την περίοδο στα λεγόμενα συνέδρια των Κομμάτων μη Κομμάτων.
Κάποια στιγμή στα συνέδρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μου επέτρεψαν να μιλήσω.
Υπήρξε μια μεγάλη περίοδος που αυτό απαγορεύονταν. ‘Όταν σηκωνόμουν να μιλήσω οι σύνεδροι επέστρεφαν στην αίθουσα. Πριν ήταν άδεια. Άκουγαν με προσοχή. Γιατί; Γιατί αποκτούσαν μια σχέση με την Διήγηση, την Ερμηνεία, το Σχέδιο, τον Λόγο, την Πολιτική. «Τώρα έγινε συνέδριο» έλεγαν.
Οφείλουμε να ανακτήσουμε την έννοια του συνεδρίου, της Πόλης της Εκκλησίας του Δήμου. Αυτό δεν μπορούν να το κάνουν αναλφάβητα παλαιοδεξιά και παλαιοαριστερά κατάλοιπα της μεταπολίτευσης που παρουσιάζονται ως νέα με Αμερικανικά εφέ.
Στην Εκκλησία του Δήμου, στο Θέατρο του Διονύσου, τους Βραχνοκόκορες και τους Τροχονόμους θα τους έριχναν Λαχανικά Αχαρνών και σύκα Βραβρώνας. Χρόνια πριν έγραψα ένα κείμενο για την Ακυβερνησία, την Δημοκρατία, τον Αριστοφάνη. Είναι χρήσιμο και επίκαιρο δημοσιεύθηκε «από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο ΚΚΚΑΣΟΡ». Για να ανακτήσουμε την έννοια της Εκκλησίας του Δήμου.

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Εφοπλιστές: Όλα για πάρτη τους και για τα κοκτέιλ πάρτυ τους

Του Κώστα Βαξεβάνη
Γλάροι που πετάνε στους γαλάζιους ουρανούς, η γαλανόλευκη που κυματίζει στα πέρατα του κόσμου, η Ελλάδα που ταξιδεύει στα κύματα και θριαμβεύει. Αυτή είναι η εικόνα που προσπαθεί να δημιουργήσει η εφοπλιστική οικογένεια για τον εαυτό της και μάλλον την πιστεύει κιόλας. Η αλήθεια όμως είναι κρυμμένη στο μπαλαούρο. Η πιο πλούσια ομάδα των ελλήνων δεν φορολογείται, έχει απίστευτα προνόμια και εκβιάζει το κράτος που υποστηρίζει ότι συνδράμει.
Ο πρωθυπουργός της χώρας υπέγραψε με την Ένωση Εφοπλιστών συμβόλαιο εθελοντικής φορολόγησης. Και αφού το υπέγραψε, τρέξανε όλοι να το διαφημίσουν ως μια προσφορά στη χώρα. Ο ίδιος όμως ο τίτλος του συμβολαίου λέει την αλήθεια. Αφού εθελοντικά θα συνδράμουν στη φορολόγηση, στην πραγματικότητα δεν φορολογούνται.
Στον λαβύρινθο της ελληνικής πολυνομίας, υπάρχει ένας νόμος που δεν έχει αλλάξει τα τελευταία 40 χρόνια. Είναι ο νόμος 27/1975 ο οποίος προβλέπει τα περί φορολογίας πλοίων. Με το νόμο αυτό οι έλληνες εφοπλιστές απολαμβάνουν 56 φοροαπαλλαγές. Και όχι μόνο αυτό. Ο νόμος είναι συνδεδεμένος με το ελληνικό Σύνταγμα, ώστε να μην μπορεί να αλλάξει. Δηλαδή πρόκειται για νομικό παραλογισμό. Με το Σύνταγμα προστατεύεται η διαφορετική μεταχείριση ελλήνων πολιτών έναντι άλλων. Πάνω απ όλα όμως αυτή η “νομική” συμπεριφορά δείχνει τον καημό της κάθε κυβέρνησης να τα έχει καλά με τους εφοπλιστές. Τόσο πολύ τους αγαπάνε που τους προστατεύουν από πιθανή διάθεση κάποιου να τους φορολογήσει στο μέλλον.

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Ο χάρτης που αποδεικνύει το βρώμικο ρόλο του Χένρι Κίσινγκερ και των Ηνωμένων Πολιτειών εναντίον της Κύπρου


Τον Αύγουστο του 2001 -και μετά από 14 χρόνια έρευνας- είχαμε φτάσει στο γλυκό τέλος, για να
Μαζί με τον χάρτη είχαμε καταφέρει να κερδίσουμε με διάφορους τρόπους, πάντα ΝΟΜΙΜΟΥΣ, τη συντριπτική πλειοψηφία των εγγράφων του Κίσινγκερ για την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Χιλή, την Μπαγκλαντές και το Ανατολικό Τιμόρ.
13 Αυγούστου του 1974: Στα γραφεία της CΙΑ -και σε στενή συνεργασία με το επιτελείο του Κίσινγκερ, συμπεριλαμβανομένου και του νομικού του συμβούλου, Χέλμουντ Σόνενφελτ- τα μέλη της ομάδας Βureau of Ιntelligence and Research, που ασχολούνταν με την «Κυπριακή Κρίση», όπως είχε χαρακτηριστεί η εισβολή, σχεδίασαν ένα χάρτη με τον αριθμό 9 . Ήταν ο ένατος μίας σειράς χαρτών,
που απεικόνιζαν τις κινήσεις των τουρκικών στρατευμάτων από την 20ή Ιουλίου 1974, όταν άρχισε η εισβολή, μέχρι εκείνη την ημέρα, τη 13η Αυγούστου. Την επόμενη ημέρα, πραγματοποιήθηκε η δεύτερη εισβολή, που ολοκλήρωσε την τραγωδία. Οι οκτώ χάρτες καταστράφηκαν και ο ένατος διασώθηκε επειδή ο Κίσινγκερ είχε μία κακή, όπως αποδείχθηκε, συνήθεια να κρατά στο προσωπικό του αρχείο μερικά από τα σημειώματα των συνεργατών του. Η λεζάντα στο χάρτη έγραφε τα εξής: “9. Map done by the Bureau of Intellegence and Research projecting Turkish moves on Cyprus, August 13, 1974. SECRET”.
Ο χάρτης πρωτοδημοσιεύθηκε στο βιβλίο «Τα Μυστικά Αρχεία του Κίσινγκερ» (Εκδόσεις Λιβάνη) του Κώστα Βενιζέλου και του Μιχάλη Ιγνατίου. Ο Κίσινγκερ, δεν αμφισβήτησε ποτέ την εγκυρότητα του χάρτη και των εγγράφων. Μάλιστα, με επιστολή που έστειλε η προσωπική του γραμματέας στον Μιχ. Ιγνατίου, αποδέχεται και την ύπαρξη του Μνημονίου Σόνενφελντ.

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το συνέδριό του

Του Νίκου Τσούλια
Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να λύνει ένα συστατικό του πρόβλημα στην πορεία του για μια αριστερή πολιτική διακυβέρνηση (;), το πρόβλημα των συνιστωσών. Επιχειρεί μέσω αυτού του δομικού μετασχηματισμού να δημιουργήσει μια εικόνα κόμματος εξουσίας, να άρει από πάνω του την εικόνα του αθροίσματος κάποιων επιμέρους κομματικών σχηματισμών με σχετικά ανόμοιους ιδεολογικούς προσανατολισμούς.
Αυτό φαίνεται να το επιτυγχάνει, αλλά αφορά τελικά μόνο το στερέωμα του «φαίνεσθαι» και όχι την ουσία της πολιτικής του σύστασης. Γιατί καλλιεργώντας όλο το προηγούμενο διάστημα το πολιτικό προφίλ ενός αντισυστημικού κόμματος, ενός κόμματος που θα αμφισβητήσει ακόμα και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, ενός κόμματος που εμπεριέχει και αριστερίστικες τάσεις δεν μπορεί ξαφνικά να μεταλλαχθεί σε κεντροαριστερό κόμμα. Και η ηγετική ομάδα του Α. Τσίπρα θέλει να δημιουργήσει αυτή την αίσθηση, γιατί ξέρει ότι μόνο με μια κεντροαριστερή πολιτική πλατφόρμα μπορεί να βρεθεί στην κυβέρνηση.

Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Ιουλιανά 2013 πάλι με ... Μητσοτάκη!

Όι «New York Times» σε προχθεσινό άρθρο τους για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ελλάδα, σημειώνουν μια πολύ εύστοχη περιγραφή στο τι έκανε, με την πρόσφατη συμφωνία με την τρόϊκα ο Σαμαράς, προκειμένου να δοθεί, πετσοκομμένη, η νέα δόση.
Ο αδίστακτος, λοιπόν, κωλοτούμπας – πρωθυπουργός, «…συμφώνησε να μειώσει, πάλι, τους μισθούς στο δημόσιο τομέα, όχι μέσω νέων περικοπών των αποδοχών, ούτε μέσω συνταξιοδοτήσεων ή παραιτήσεων, αλλά απολύοντας τους κατόχους θέσεων εργασίας !...».
Χρησιμοποιώντας το γιο του «δράκουλα» στο κρίσιμο υπουργείο, (σ.σ. Ιουλινά ο μπαμπάς, Ιουλιανά και ο ... γιός) ο, μέχρι χθες, παραμυθάς των Ζαππείων Ι και ΙΙ, ξεπερνάει κάθε όριο και κάθε γραμμή, αρχίζοντας ένα νέο όργιο ξεπαστρέματος του ελληνικού λαού.
Ένα, ακόμα, «έργο» του Αντωνάκη, που θα γραφτεί στις μαύρες σελίδες της ιστορίας, μαζί με την περιβόητη δράση του, στο πόστο του υπουργού εξωτερικών και το άνοιγμα των συνόρων στη λαθρομετανάστευση, τις υπονομευτικές ραδιουργίες του, για την ανατροπή της κυβέρνησης του κόμματός του, αλλά και τις αισχρή συμπεριφορά του απέναντι της κυβέρνησης Παπανδρέου, χρησιμοποιώντας την τροβιά του αντιμνημονιακού, μόνο και μόνο, για να υποκλέψει την πρωθυπουργία.
Χωρίς όριο και χωρίς γραμμές ο «Τρελλαντώνης», βρίσκει και τα κάνει όλα, σε αγαστή συνεργασία με τους συμμάχους του, που τον σιγοντάρισαν και τον σιγοντάρουν, σ΄ όλο τον τυχοδιωκτικό πολιτικό σχεδιασμό του.
Η νέα μαύρη σελίδα της ελληνικής ιστορίας φέρει και θα φέρει τις υπογραφές των δυο πιο αδίστακτων και αμοραλιστών πολιτικών : του Σαμαρά και του Βενιζέλου !...
http://logoplokies.blogspot.gr/

H Ελλάδα πριν τον Ανδρέα

 Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ,
 τεύχος 1768 στις 11 Ιουλίου 2013

Αλήθεια, ποιος θυμάται την Ελλάδα πριν τον Ανδρέα; Την Ελλάδα των φακελωμένων, την Ελλάδα των πολιτών δεύτερης και τρίτης κατηγορίας που δεν είχαν ούτε καν το συνταγματικό δικαίωμα να ονειρευτούν μια καλύτερη ζωή; Την Ελλάδα των στρατιωτικών, της αστυνομοκρατίας, των «κοινωνικών φρονημάτων»;
Την Ελλάδα που οι ήρωες της Εθνικής Αντίστασης θεωρούνταν μιάσματα και ήταν αποκλεισμένοι - και οι ίδιοι και οι οικογένειές τους- από κάθε δυνατότητα κι από οποιοδήποτε μέλλον (και τους οποίους μόνο ο Αντρέας φρόντισε να αποκαταστήσει υλικά και ηθικά); Την Ελλάδα των ξερονησιών, των εξοριών , των βασανισμένων της χούντας;
Αλήθεια, ποιος κανονικός άνθρωπος θυμάται την όχι και τόσο μακρινή εκείνη εποχή της χουντοκρατίας, του δεξιού παρακράτους, της ελεεινολογίας ενάντια σε κάθε προοδευτικό - δημοκρατικό πολίτη; Ποιος θυμάται την πριν από τον Αντρέα Ελλάδα των αποκλεισμένων Ελλήνων, των εξαθλιωμένων αγροτών, των ανθρώπων που έζησαν στα ξερονήσια μια ζωή, τους εκατοντάδες χιλιάδες φυλακισμένων και πολλαπλώς κακοποιημένων πολιτών που παράδερναν δίχως να έχουν - στην κυριολεξία - στον ήλιο μοίρα;
Ποιος θυμάται το κράτος της Δεξιάς - ή καλύτερα ποιος ξέχασε τι σημαίνει Δεξιά στην Ελλάδα; Αλήθεια, τι μεσολάβησε και λησμονήθηκε τόσο εύκολα η επά­ρατος Δεξιά και πώς πρόλαβε να συσσωρευτεί τόσο μίσος εναντίον του Αντρέα; Ποιοι φρόντισαν άραγε;
Μήπως ήρθε η ώρα να ξανασκεφτούμε αυτά που ζήσαμε ως αυτόπτες μάρτυρες και να αφήσουμε τις εμβριθείς οικονομικοπιστωτικές αναλύσεις από το κάθε κουτορνίθι στο όποιο ο Αντρέας έδωσε τη δυνατότητα να σπουδάσει απρόσκοπτα (δίχως να ανήκει σε τζάκι) για να του ζητάει σήμερα τον ιστορικό λογαριασμό σε αριθμούς;
Ποιος δεν θυμάται ότι ο Α. Παπανδρέου καθάρισε την πιο αγιάτρευτη πληγή που μάτωνε αυτό τον τόπο, μισόν αιώνα και βάλε, τον Εμφύλιο; Ποιος δεν πήρε χαμπάρι ότι ο Αντρέας έβαλε τέλος στην παλιά Ελλάδα των χονδροειδών πολιτικών και κοινωνικών διακρίσεων, την Ελλάδα της αβυσσαλέας κοινωνικής αδικίας που χώριζε τους Έλληνες, μια Ελλάδα στοιχειωμένη από τα ανεκπλή­ρωτα οράματα γενιών και γενιών που βρήκαν την πανηγυρική τους δικαίωση; Ποιος διαθέτει το πολιτικό και ηθικό μέγεθος να αρνηθεί ευθέως και ανερυθριάστως αυτή την πρωτοφανή πολιτική αλλαγή;
Το ότι όλη αυτή η ιστορία κατέληξε στο φιάσκο των πρασινοφρουρών, αφορά σε άλλες (εθνικές) κακοδαιμονίες που πρέπει να αναζητηθούν στις απαρχές αυτού του εξαμβλωματικού κρατιδίου που η μοίρα του σταμάτησε ακριβώς έξω από τον Άγιο Σπυρίδωνα, όταν οι λήσταρχοι, των όποιων οι απόγονοι κυριάρχησαν στην Ελλάδα, δολοφονούσαν τον κυβερνήτη Καποδίστρια…
Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης 

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Μια επανάσταση δεν φέρνει την άνοιξη

Της Μαρίας Χρυσάνθου
«Ποτέ δεν ήταν άνοιξη... Οι Ευρωπαίοι την είπατε «άνοιξη». Για μας δεν ήταν παραπάνω από ένα «ξύπνημα»», επέμεναν οι Άραβες ακτιβιστές και δημοσιογράφοι σε σεμινάριο-απολογισμό των Ευρω-μεσογειακών σχέσεων δύο χρόνια μετά τις εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο στις Βρυξέλλες.
Οι εξεγέρσεις που άρχισαν στον αραβικό κόσμο πριν δύο περίπου χρόνια ήταν ακριβώς το ξύπνημα από το λήθαργο της αδυναμίας που μπορεί να επιβληθεί και να εμπεδωθεί σε ένα λαό μετά από δεκαετίες απολυταρχικών, δικτατορικών καθεστώτων. Ένα ξύπνημα από την παθητική αποδοχή στην ενεργό αντίδραση. Ένα ξύπνημα από το τέλμα της απολυταρχίας στην αφετηρία του δρόμου προς τη δημοκρατία... Ένα ξύπνημα στην αντίληψη πως δημοκρατία σημαίνει πολύ περισσότερα από την άσκηση της εξουσίας από την πλειοψηφία.

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Πρεμιέρα με "Όρνιθες" για τη θεατρική ομάδα του 1ου Λυκείου Μεσολογγίου

Την κωμωδία του Αριστοφάνη «Όρνιθες» παρουσιάζει ή Θεατρική Ομάδα του 1ου Λυκείου Μεσολογγίου, την Τετάρτη 10 Ιουλίου, ώρα 9 μ.μ. στο ανοικτό θέατρο στο λιμάνι Μεσολογγίου.
Πρωταγωνιστούν μαθητές της Γ΄ και της Β΄ τάξης του Λυκείου.
Η σκηνοθεσία είναι του Χρίσου Λάτσινου, η μουσική του Χρήστου Βλαχογάννη, τα σκηνικά κατασκευάστηκαν από τον Βαγγέλη Ρόμπολα,  τα κουστούμια έραψε η Χριστίνα Κορδοπάτη,  ενώ τις μάσκες φιλοτέχνησε η Γεωργία Λώλου.
Την τεχνική υποστήριξη της παράστασης ανέλαβε η Θεατρικής Ομάδα Αιτωλικού «στη σκηνή».
Η παράσταση θα επαναληφθεί την Παρασκευή 12 Ιουλίου, ώρα 9 μ.μ. στο ανοικτό θέατρο Αιτωλικού.

Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Ποιος είπε ότι Φροντιστήρια υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα;

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:  esos.gr/
Η κατάρριψη του «μύθου» πως φροντιστήρια υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα επισημάνθηκε από όλες τις πλευρές κατά τη διάρκεια του 32ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Φροντιστηρίων (ΟΕΦΕ).
Αντιπροσωπείες από τις Η.Π.Α, Γερμανία, Τουρκία, Κύπρο, Αυστραλία και Μ. Βρετανία παρουσίασαν τα δικά τους μοντέλα, αλλά και τον τρόπο που λειτουργεί η Φροντιστηριακή εκπαίδευση ανά τον κόσμο.
Ο πρόεδρος της ENES (Ευρωπαϊκό Δίκτυο Εκπαιδευτικής Υποστήριξης και Φροντίδας) Γιώργος Χατζηγέγας, επεσήμανε πως ήταν το μεγαλύτερο από άποψη συμμετοχών συνέδριο, καλύπτοντας με εντυπωσιακό τρόπο όλες τις πτυχές ενός προβλήματος που αντιμετωπίζεται με διαφορετικό τρόπο από χώρα σε χώρα. «Αν στην Ελλάδα τα φροντιστήρια τα δημιούργησαν οι αυξημένες απαιτήσεις των εξετάσεων εισαγωγής στην Γ΄θμια εκπαίδευση, στις ΗΠΑ τα φροντιστήρια ανθίζουν με τις ευλογίες του κράτους, στο πλαίσιο ενός γιγαντιαίου προγράμματος ενίσχυσης των οικονομικά ασθενέστερων, οι οποίοι έχουν ταυτοχρόνως χαμηλές σχολικές επιδόσεις».

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Ο Ανδρέας και οι συνοδοιπόροι της Δεξιάς

H Αριστερή Πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ εντείνει την πολεμική της απέναντι σε όσους επιχειρούν να σπιλώσουν τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Η εμμονή στελεχών της ΝΔ να συκοφαντούν τον Ανδρέα Παπανδρέου μόνο τυχαία δεν είναι.
Στο όνομά του, βοηθούμενοι από τις αντι-ΠΑΣΟΚ πολιτικές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία τέσσερα χρόνια, προσπαθούν να απαξιώσουν συνολικά την προσφορά της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης στη χώρα.
Χτυπώντας και απαξιώνοντας τον Ανδρέα Παπανδρέου προσπαθούν να χτυπήσουν την ελπίδα ότι υπάρχει και άλλος δρόμος έξω από το νεοφιλελευθερισμό για τους μη προνομιούχους, για τον κόσμο της εργασίας, για τους νέους.
Ταυτόχρονα κρατούν διαρκώς έξω από το «κάδρο» της κριτικής την πραγματική αιτία του δημοσιονομικού εκτροχιασμού της χώρας, την ανερμάτιστη και καταστροφική πολιτική της πενταετίας Καραμανλή.
Πόσο όμως μπορούν να πείσουν οι φωνές στελεχών της σημερινής ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, που τάχατε υπερασπιζόμενοι τον ιδρυτή του κόμματος, εκφράζουν την αγανάκτησή τους για τις συνεχιζόμενες δηλώσεις;
Πόσο μπορούν να πείσουν όσοι συγκυβερνούν με την πιο σκληρή δεξιά των τελευταίων χρόνων και συμμετέχουν στην ανασύσταση του πιο σκληρού κράτους της Δεξιάς;
Πώς μπορούν να πείσουν όλοι αυτοί που με τις δικές τους υπογραφές αποκαθηλώνουν το έργο του Ανδρέα Παπανδρέου;
Τι να πουν για το ΕΣΥ όταν θα συνυπογράψουν μαζί με τον Άδωνη Γεωργιάδη, το κλείσιμο νοσοκομείων; Όταν το ΠΑΣΟΚ άνοιγε νοσοκομεία και μίλαγε για υγεία για όλο το λαό;
Τι να πουν για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της δεκαετίας του ʼ80, όταν μαζί θα οδηγήσουν 25.000 αναπληρωτές καθηγητές στην ανεργία;
Τι να πουν για την προσπάθεια ανασυγκρότησης της ελληνικής βιομηχανίας όπλων, όταν θα συνυπογράψουν την κατάργησή της και τις απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων;
Πώς να υπερασπιστούν τις τεράστιες εργασιακές μεταρρυθμίσεις, όταν είναι πρωταγωνιστές των μεγαλύτερων ανατροπών με καταργήσεις συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με αποθέωση των ελαστικών μορφών εργασίας και προσφάτως και τη μισή εργασία, άρα μισή ζωή για χιλιάδες εργαζομένους;
Πως να υπερασπιστούν το όραμα μιας ισχυρής και ανεξάρτητης Ελλάδας, όταν συμμετέχουν σε μια Κυβέρνηση μνημονιακών αναγκαιοτήτων, σε μια Κυβέρνηση με προκαθορισμένη από τους δανειστές πολιτική ατζέντα;
Τι θα πουν σε όσους πίστεψαν και αγωνίστηκαν για το δικαίωμα στη δουλειά, για ίσες ευκαιρίες στην απασχόληση, για αξιοπρέπεια στη ζωή όταν με δικές τους υπογραφές θα οδηγήσουν χιλιάδες εργαζομένους στην  ανεργία;
Για το έργο του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου δεν χρειάζονται  δηλώσεις και λόγια, αλλά συγκεκριμένη πολιτική στάση και πράξη , που να υπερασπίζεται τις διαχρονικές αξίες της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.
Το έργο του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου είναι η προσφορά στην χώρα ενός μεγάλου σοσιαλιστικού και προοδευτικού κινήματος που απέχει έτη φωτός από το σημερινό κεντροδεξιό και ετερόφωτο κόμμα που εμμένει στην υλοποίηση πολιτικών, εντελώς αντίθετων από τα οράματα του μεγάλου λαϊκού ηγέτη.
Φόρος τιμής στον Ανδρέα Παπανδρέου είναι η υπεράσπιση των αρχών, των αξιών και της ιστορίας μας.
Αυτόν το φόρο τιμής δεν μπορούν να αποτίσουν σήμερα οι  κυβερνητικοί συνεργάτες κανενός Βορίδη, Άδωνη,  Τασιούλα, Πολύδωρα ή Λαζαρίδη. 
Τόσο απλά! 
http://pame-mprosta.blogspot.gr/

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Ο ανίκανη κυβέρνηση Καραμανλής το 2009 έφτασε το έλειμμα πάνω από 12%

Άκρως αποκαλυπτική είναι η συνέντευξη του πρώην αντιπροέδρου της Κομισιόν, Χοακίν Αλμούνια, ο οποίος τοποθετείται στο ζήτημα της ελληνικής οικονομικής κρίσης και βάζει στο κάδρο των ευθυνών τον πρώην πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή και την κυβέρνησή του.
Μιλώντας στην «Καθημερινή της Κυριακής» ο κ. Αλμούνια χρησιμοποιεί πολύ σκληρά λόγια για τον Κώστα Καραμανλή κατηγορώντας τον ότι σκεφτόταν τις εκλογές του 2009 και όχι τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, ενώ χαρακτηρίζει την τότε κυβέρνηση ανίκανη.
«Το 2009 η κατάσταση επιδεινώθηκε δραματικά, αλλά όχι μόνο λόγω της ανακρίβειας των στατιστικών, διότι η κυβέρνηση εκείνη τη χρονιά, που ήταν και χρονιά εκλογών, ας μην ξεχνάμε, ήταν απολύτως παθητική,» σημειώνει ο πρώην Επίτροπος και προσθέτει «Μας έδωσαν το φθινόπωρο του 2008 έναν προϋπολογισμό που προέβλεπε έλλειμμα για το 2009, 1,8%. Τον πρώτο κιόλας μήνα είχε ξεπεράσει το 3% του ΑΕΠ και τον Απρίλιο το έλλειμμα ήταν πάνω από 5%, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας. Παρουσίασα λοιπόν μία αυστηρότατη εισήγηση στο Eurogroup με προτάσεις για την άμεση δημοσιονομική προσαρμογή της Ελλάδας. Το Eurogroup υιοθέτησε τις προτάσεις μου, αλλά η ελληνική κυβέρνηση τους επόμενους μήνες δεν έκανε τίποτα.Μας έλεγαν ότι η κατάσταση δεν είναι και τόσο σοβαρή και σκέφτονταν τις εκλογές που είχαν μπροστά τους».
Επισημαίνει, ακόμη, ότι μερικούς μήνες πριν τις εκλογές είχε παρουσιάσει μια έκθεση στο Eurogroup και είχε τονίσει στον τότε υπουργό Οικονομικών της Ελλάδας «αν δεν υιοθετήσετε άμεσα τις προτάσεις μας, το έλλειμμά σας θα ξεπεράσει το 10%».
«Αλλά πάλι δεν έγινε τίποτα» υπογραμμίζει ο κ. Αλμούνια και συνεχίζει «Μόνο μετά τις εκλογές, ο νέος υπουργός Οικονομικών, στην πρώτη μας συνάντηση, μου είπε "Χοακίν, το έλλειμμα είναι πάνω από 12%΄΄. Αυτή είναι η ιστορία. Δεν ήταν στατιστικό το πρόβλημα.Το πρόβλημα ήταν η καταστροφική διαχείριση των δημοσίων οικονομικών από την ελληνική κυβέρνηση το 2009, λόγω της ανικανότητας αυτής της κυβέρνησης και της ενασχόλησής της με τις εκλογές».
Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν αποκάλυψε, ακόμη, ότι το Eurogroup τα ήξερε όλα αυτά, ενώ τόνισε πως είχε επανειλημμένες συναντήσεις με τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών και τον πρωθυπουργό. «Ήταν απολύτως ενήμεροι για τις ανησυχίες μας, αλλά δεν αντέδρασαν. Το Eurogroup τότε δεν ήταν εξοπλισμένο με τα σημερινά εργαλεία οικονομικής διακυβέρνησης, ώστε να κάνει κάτι και δεν ήταν έτοιμο να πιέσει την ελληνική κυβέρνηση» σημειώνει με νόημα. 

http://www.theinsider.gr/

Ο χυδαίος ρατσισμός του Σαμαρά

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ένα από εκείνα τα παιδιά που ο Αντώνης Σαμαράς υποσχόταν ότι θα απελάσει από τη χώρα.
Τα περιέγραφε ως απειλή για την κοινωνική συνοχή και για το ελληνικό έθνος. Η Νέα Δημοκρατία σε κάθε ευκαιρία τονίζει ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να αλλάξει και το νόμο Ραγκούση για την ιθαγένεια.
Κι όμως. Σήμερα, ο Αντώνης Σαμαράς, ζητιανεύοντας για δημοσιότητα και επιχειρώντας να κερδίσει κάτι από τη λάμψη του Γιάννη, θα τον υποδεχθεί στο Μέγαρο Μαξίμου για να τον συγχαρεί για την επιλογή του στο Νo15 του ντραφτ του ΝΒΑ από τους Μιλγουόκι Μπακς.
Ο ρατσισμός του πρωθυπουργού μας είναι κάτι παραπάνω από χυδαίος. Δεν διαχωρίζει τους ανθρώπους σε άσπρους ή μαύρους. Τους διαχωρίζει σε χρήσιμους κι άχρηστους για το προφίλ του. Μόνο αηδία για τα πιστεύω, μόνο απέχθεια για τον τυχοδιωκτισμό του.

http://www.parapolitiki.com/

Είναι αργά για δάκρυα

Του Μίμη Ανδρουλάκη
Είναι ίσως αργά για δάκρυα αγαπητέ Μάρτιν Σουλτς, Πρόεδρε του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Οι επιφανείς των ευρωπαϊκών θεσμών - Κομισιόν, Ευρωκοινοβούλιο, Ευρωκρατία - κλείνατε τα μάτια συνειδητά τα τελευταία χρόνια στους λομπίστες συναδέλφους σας πρώην επιτρόπους, ευρωβουλευτές, ευρωκράτες της Amazon, Google, Facebook, Apple, Microsoft οι οποίοι εξαγόραζαν με πολλά εκατομμύρια τη σιωπηρή χαλάρωση της νομοθεσίας για την προστασία των προσωπικών δεδομένων προς όφελος των εταιριών αυτών και όπως ήταν βέβαιο και των συνδεόμενων με αυτές μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Σιωπήσατε προκλητικά όταν ο πρόεδρος Μπους υπέγραφε θανατικές καταδίκες χωρίς καμία δικαστική επικύρωση και τηλε-εκτελέσεις με χρήση drones. Μήπως δεν ξέρατε ότι ο Δημοκρατικός πρόεδρος Ομπάμα, ο οποίος αυτές τις μέρες κάνει συναισθηματικές ασκήσεις με την υγεία του Μαντέλα, εξελίχθηκε στον κατ΄ εξοχήν πρόεδρο της CIA ενώ ο υιός Μπους ήταν των γερακιών του Πενταγώνου;
Όσον αφορά τις κυβερνήσεις και τις πολιτικές ελίτ της Ελλάδας είναι ίσως μάταιο να θέτεις καν ερωτήματα. Ζουν, ας το πω μεταφορικά, στον “αστερισμό Χάρβαρντ”.
Υπάρχουν μάλιστα μερικοί τόσο ανόητοι άνθρωποι εδώ κι εκεί, δεξιά κι αριστερά που φαντάζονται ότι για να κάμψουμε τη γερμανική πολιτική λιτότητας πρέπει να συμμαχήσουμε και να πρακτορεύουμε την αμερικανική πολιτική στην ευρύτερη περιοχή μας.