Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Μικρά μαθήματα μεταπολιτευτικής ιστορίας

Του Γιάννη Παντελάκη
Νομίζω πως ο Ζήγρας και ο Κάντας, πρέπει ν' αναγορευθούν σε επισκέπτες καθηγητές Πανεπιστημίων. Η μια ιδέα, είναι να διδάσκουν όλα αυτά τα τεχνικά κόλπα που εφάρμοσαν με το μαύρο χρήμα των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Σε πρακτικό επίπεδο δηλαδή, όχι θεωρίες. Πώς γίνονται οι καλές δουλειές. Λογαριασμοί, υπεράκτιες εταιρείες, μεσάζοντες, πολιτικά πρόσωπα, αξιωματικοί, ατζέντηδες, Τραπεζίτες, κατασκευάστριες εταιρείες οπλικών συστημάτων, περίεργες διαδρομές του χρήματος, έμποροι όπλων που αγόραζαν μέσα ενημέρωσης κ.α.
Αν διαβάσετε τις καταθέσεις-απολογίες Ζήγρα, αλλά κυρίως του Κάντα, δεν μπορεί παρά να θαυμάσετε την εντυπωσιακή ικανότητα εκπροσώπων ολόκληρου του συστήματος (σχεδόν ολόκληρου, νομίζω δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα ο κρίκος κάποιων εκπροσώπων μέσων ενημέρωσης που, όπως ο Μητσοτάκης επιχειρηματολογούσε με φανατισμό υπέρ των F-16, έτσι έκαναν κι αυτοί! Όχι απαραίτητα υπέρ των συγκεκριμένων, είχαν και άλλες επιλογές), να λεηλατεί το δημόσιο χρήμα. Ικανότητα μοναδική, αξιοθαύμαστη.
Η δεύτερη ιδέα, είναι ο Ζήγρας και ο Κάντας, να διδάσκουν ένα κομμάτι της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας. Το μάθημα, θα στηρίζεται προφανώς στο... τεχνικό μέρος των αποκαλύψεων, αλλά αυτό μπορούν να το διανέμουν και ως σύγγραμα. Βασική τους αποστολή θα είναι να αναφέρονται σε πρόσωπα (όχι μόνο πολιτικά) που διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα, σε συσχετισμούς, σε δικομματική αντιμετώπιση του ζητήματος, σε λόμπυ βουλευτών, στους τρόπους διοίκησης  κ.ο.κ.
Χωρίς ν' αποκλείω την πρώτη, νομίζω πως η δεύτερη είναι καλύτερη ιδέα. Πιο εποικοδομητική. Ιδιαίτερα οι μικρότερες ηλικίες θα διδάσκονται τα αίτια της κρίσης που οδήγησαν μια χώρα σε χρεωκοπία και μια κοινωνία σε απόλυτη απόγνωση. Προφανώς θα πρόκειται για ένα τμήμα του μαθήματος, μπορούν να το συμπληρώσουν και άλλοι. Πολλοί άλλοι.
Ο Χριστοφοράκος ας πούμε, αν και ζει "εξόριστος" στην Γερμανία, θα μπορούσε να συμβάλλει με μαγνητοσκοπημένες ομιλίες του που θα ανεβαίνουν στο youtube και θ' αναζητούν οι φοιτητές. Και στις οποίες θα δίνει στοιχεία για ολόκληρο το σύστημα διαπλοκής πολιτικής-οικονομικής και μιντιακής εξουσίας. Παράλληλα, ένα πολύτιμο κομμάτι των ομιλιών-διαλέξεων θα κινείται και γύρω από το σύστημα προστασίας για να διαφύγει κάποιος στο εξωτερικό πριν συλληφθεί. Βέβαια, σε αυτό το τελευταίο, σημαντική θα ήταν και η βοήθεια του Καραβέλα. Σας θυμίζει κάτι το όνομα; Πρώην διευθυντής τηλεπικοινωνιών στην Siemens, χειριζόταν την δεκαετία του 1990 τα μυστικά κονδύλια της Siemens, την κοπάνησε επί πρωθυπουργίας Καραμανλή, λένε γι' αυτόν ότι βρίσκεται κάπου στην Λατινική Αμερική. Σίγουρα θα περνάει καλά, οπωσδήποτε καλύτερα από μας...
Πολύτιμη ωστόσο σ' αυτό το μάθημα, θα ήταν η συνεισφορά του (έτσι κι αλλιώς καθηγητή) πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Σ' ένα μάθημα ας πούμε, με τον μακροσκελή τίτλο: «πώς πέταγαν τα εκατομμύρια πάνω από το κεφάλι μου και δεν είδα ποτέ τίποτα». Θα μπορούσε να αναφέρεται στο πώς κατάφερε επί οκτώ χρόνια να διαχειρίζεται τις τύχες μας, να συμβαίνουν τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα και ο ίδιος ή να τα αγνοεί ή να μη μιλάει γι' αυτά και να μην κάνει τίποτα. Και αν σε κάποιο μάθημα δεν θα μπορεί να παρευρεθεί ο Κ. Σημίτης, νομίζω πως ο σιωπηλός "Βούδας" της Ραφήνας, θα μπορεί να τον αντικαθιστά. Άνετα...

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Χριστούγεννα της φτώχειας

Του Νίκου Τσούλια
Τα περίμενες πως και πως, αν και ήξερες ότι με το που θα σταμάταγε το σχολείο, θα ήσουνα όλη μέρα στις δουλειές, στα χωράφια και στα ζώα. Θα είχαν μείνει και ελιές αμάζευτες, γιατί ο καιρός τότε δεν βάσταγε καθόλου και οι μεγάλοι περίμεναν τις Γιορτές για να τις βγάλουν πέρα τα παιδιά. Χαμολόι οι περισσότερες ελιές, μία – μία μάζωμα μέσα στο ψιλόβροχο με το σακί καμωμένο κουκούλα στο κεφάλι σκέπαζε και την πλάτη και δόστου μάζωμα μέχρι να μη βλέπεις τη μύτη σου από το σκοτάδι. Ευτυχώς που οι ημέρες του χειμώνα είναι μικρές και πέρναγαν ήθελαν δεν ήθελαν…
Δεν πολυθέλαμε να σταματήσουν τα σχολεία. Γιατί τουλάχιστον είχες τα πρωινά στα βιβλία και στο διάβασμα, που όχι μόνο δεν σε κούραζαν όπως οι δουλειές αλλά και σου έδιναν τη δυνατότητα να σκέπτεσαι, να φαντάζεσαι, να μαθαίνεις. Και ήταν η μάθηση του σχολείου και των βιβλίων εκείνους τους καιρούς σημαντικό κομμάτι στη ζωή μας. Ό,τι μαθαίναμε από εκεί πήγαζε. Άσε που κάναμε και τους σπουδαίους στους γονείς μας που δεν είχαν βγάλει παρά μόνο το Δημοτικό και από μαθήματα του Γυμνασίου δεν ήξεραν απολύτως τίποτα.

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Κίνηση των 58: Ανάσταση Χριστουγεννιάτικα;

Του Δ. Χλωπτσιούδη
Φωτογραφία: Μενέλαος Μυρίλλας / FosPhotos
Σε μια εκδήλωση κομμένη και ραμμένη για να έχουν θέμα τα μίντια, προσωπικότητες της πολιτικής, διανοούμενοι εξαρτημένοι από το πολιτικό status quo συναντήθηκαν για δείξουν στο λαό το "σωστό δρόμο" και αναστήσουν γεμάτοι αγωνία τη λεγόμενη κεντροαριστερά. Μακριά από κινήματα, χωρίς ενοχές για τις αποφάσεις που καταρράκωσαν την ποιότητα ζωής και την τσέπη των πολιτών, προβάλλουν την ανάγκη ενός φιλελεύθερου σοσιαλιστικού συνασπισμού.
Βέβαια, η ενότητα του χώρου επιχειρείται από τα πάνω. Φιλοδοξίες, πολιτική επιβίωση και ανάγκη συνέχισης μιας αδιέξοδης πολιτικής συναντώνται σε ένα θέατρο προσπαθώντας να οδηγήσουν τις εξελίξεις. Και αυτά τη στιγμή που η αιμορραγία συνεχίζεται από την πολιτική ή τις αποφάσεις εκείνων που συμμετείχαν.
Χωρίς να αντιπαραβάλλεται ένα σαφές όραμα, επιδιώκεται η ανασύσταση ενός χώρου που κατάντησε δεκανίκι της κυβερνητικής ακροδεξιάς. Στην ουσία η εκδήλωση δεν ήταν παρά μία έντεχνα καμουφλαρισμένη προσπάθεια δορυφόρων του ΠΑΣΟΚ. Η παρουσία ανενεργών πολιτικών από το χώρο του καταρρέοντος πάλαι ποτέ σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, το αποδεικνύει.
Εμφανής και η ένδεια στην κατάθεση μιας άλλης πολιτικής πρότασης. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η ουσία δημιουργίας ενός νέου κόμματος είναι η κατάθεση μιας εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης. Κι όμως τέτοια πρόταση δεν κατατέθηκε. Αντίθετα, διαβάζουμε μόνο για κατηγορίες προς τα αριστερά (κι όχι στην ίδια ένταση με τις επιθέσεις στη συγκυβερνώσα δεξιά κυβέρνηση) με απλές διαπιστώσεις για την αιμορραγία της κοινωνίας.

Οι 58 θυμίζουν τα παλιά

Του Γιάννη Πανούση*
Το κρίσιμο στοιχείο δεν είναι αν οι 58 είναι διακεκριμένες προσωπικότητες, αν έχουν προσφέρει ή αν μπορούν να προσφέρουν στη χώρα, αν ο πολιτικός τους λόγος ήταν και είναι συνεπής. Το κρίσιμο είναι ότι θυμίζουν τα παλιά, ξαναζωντανεύουν τους παλιούς, ανακυκλώνουν το πολιτικό σύστημα της κρίσης.
Ίσως θα ήταν περισσότερο πολιτικά ελκυστικό αν οι εν λόγω δήλωναν ότι δεν θα ηγηθούν οι ίδιοι του νέου σχήματος αλλά αποτελούν μία γέφυρα προς το καινούργιο και ταυτόχρονα απέκλειαν την εμπλοκή στο εγχείρημα με οποιαδήποτε ιδιότητα front men των γνωστών ονομάτων (πρώην… και νυν αρχηγών και αρχηγίσκων).
Έχω γράψει πολλές φορές ότι η Κεντροαριστερά έχασε το momentum της Ιστορίας. Ο ρόλος της ήταν – την εποχή που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωναν από 40% των ψήφων – να αποτελεί ο τρίτος πόλος το στήριγμα στο (τότε) ΠΑΣΟΚ για Κεντροαριστερή Κυβέρνηση.
Σήμερα που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συγκυβερνούν (δημοσκοπικά με 30% μαζί), που το ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι αποτελεί τη βάση του τρίτου πόλου και που ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα της Αριστεράς, έχει επίσης υψηλό ποσοστό (25-30%), η Κεντροαριστερά μοιάζει να θέλει να διεμβολίσει το ΣΥΡΙΖΑ για να δώσει ζωή στο (σημιτικό) ΠΑΣΟΚ. Αν είναι έτσι τότε λέγεται Κεντροδεξιά και ως τέτοια δεν είναι αποδεκτή.
Όσον αφορά στη δική μας πρόταση, την οποία εγώ ονομάζω ΣΟ.ΔΗ.Α (Σοσιαλιστική Δημοκρατική Αριστερά) αυτή δεν κινείται στην παραπάνω κατεύθυνση αλλά στοχεύει στην ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ και του ευρύτερου χώρου ως μελλοντικού εταίρου της Κυβερνώσας Αριστεράς.
Μόνον έτσι θα κλείσει ο κύκλος της Μεταπολίτευσης και των μετα-πολιτευόμενων και θ’ ανοίξει ο νέος κύκλος της μετα-μνημονιακής Ελλάδας.

* Ο Καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι Βουλευτής της ΔΗΜΑΡ
http://tvxs.gr/

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

Ερώτηση Πιτσιρίκου: Σε τι διαφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ από την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ;

Χτες έθεσα ένα ερώτημα: «Σε τι διαφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ από την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ;». Για την ώρα, οι μόνες απαντήσεις που έχω λάβει είναι του τύπου «Έλα ρε συ πιτσιρίκο, μην κάνεις κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ», «πιτσιρίκο, είσαι ένας ανώνυμος πράκτορας που θέλει να κάνει κακό στον ΣΥΡΙΖΑ» και «πιτσιρίκο, σε πληρώνει ο Σαμαράς». Πάντως, απάντηση στο ερώτημα δεν πήρα.
Αφού εκφράσω για μια ακόμα φορά την αηδία μου για την...
Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και αφού διαβεβαιώσω μερικούς μικρονοϊκούς συριζαίους πως δεν είμαι ανώνυμος αλλά γράφω με ψευδώνυμο -εκτός αν ο Αλέξης Τσίπρας δίνει συνεντεύξεις σε ανώνυμους και τυχαίους-, θέλω να θέσω για μια ακόμα φορά το ερώτημά μου:
Θεωρώ πως η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα κάνει καλό στην Ελλάδα και στην ελληνική κοινωνία.
Περιμένω τις απαντήσεις.
Ευχαριστώ.
(Μου κάνει εντύπωση πως το ύφος πολλών οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ -στις απαντήσεις τους- θυμίζει το ύφος των πασόκων στις πιο χυδαίες ημέρες τους. Αυτό συμβαίνει πριν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση. Δηλαδή, αν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση, τι θα κάνουν;)
"Πιτσιρίκος"

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

Πώς ο Σημίτης και η Goldman Sachs βούλιαξαν την Ελλάδα!

Μια συγκλονιστική ομολογία έκανε πριν από λίγες ημέρες ο αντιπρόεδρος της Goldman Sachs Μάικλ Σέργουντ μιλώντας στην ιστοσελίδα του Καναλιού 4 της βρετανικής τηλεόρασης. «Είμαστε απολύτως σίγουροι ότι δεν θα κάναμε σήμερα μια τέτοια συναλλαγή όπως εκείνη» αποκάλυψε (κατόπιν εορτής ασφαλώς) αναφερόμενος στο περίφημο swap που έγινε επί εποχής Σημίτη και ευθύνεται σε τεράστιο βαθμό για την πορεία χρεοκοπίας της χώρας μας.
Αυτό το swap ήταν στην ουσία ένα σκοτεινό δάνειο που δόθηκε για να μπορέσει να εισέλθει η Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ με τη βοήθεια της δημιουργικής λογιστικής, που έκανε συστηματικά η κυβέρνηση του κ. Σημίτη στην οικονομία. Και, όπως έγραψε πρόσφατα το πρακτορείο Bloomberg, τον Μάρτιο του 2012, ο πρώην επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ Σπύρος Παπανικολάου έκανε μια φοβερή δήλωση αναφορικά με το θέμα: «Το 2001, την ημέρα όπου έκλεισε η συμφωνία, η ελληνική κυβέρνηση χρωστούσε στην Goldman Sachs περίπου 600.000.000 ευρώ περισσότερα από τα 2,8 δισ. ευρώ που είχε δανειστεί».
Η συμφωνία της Goldman Sachs με την τότε ελληνική κυβέρνηση πρακτικά αφορούσε ένα swap του ελληνικού δημόσιου χρέους από δολάρια και γεν σε ευρώ με τη χρησιμοποίηση των τότε συναλλαγματικών ισοτιμιών, που επέτρεψε στην ελληνική πλευρά να εμφανίσει μικρότερο ποσοστό χρέους για να καλύπτονται έτσι οι προϋποθέσεις ένταξης στην ευρωζώνη. Ειδάλλως, η χώρα μας δεν θα κάλυπτε τα αναγκαία κριτήρια.
Το κέρδος για την Ελλάδα ήταν ότι «κέρδισε» περί το 2% επί της ονομαστικής αξίας του χρέους της, ενώ για την τράπεζα μια συμφωνία σε βάθος χρόνου που της εξασφάλισε κέρδη πέντε φορές των αρχικώς προβλεπομένων.

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Στήνοντας σημαίες στις κορφές μας

του Μάνου Αυγερίδη
Χρειάστηκαν τρεις μήνες. Τρεις μήνες με τα μεγαλύτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας κλειστά, με πολλές μικρές και μεγαλύτερες μάχες να δίνονται καθημερινά. Αφενός απέναντι στις εκστρατείες απαξίωσης εκ μέρους της κυβέρνησης και των ΜΜΕ και τα αρνητικά αντανακλαστικά ενός σημαντικού κομματιού της κοινωνίας –πολλές φορές βασισμένα σε πραγματικές παθογένειες και περισσότερες σε χοντροκομμένα ψέματα και συκοφαντίες· αφετέρου στο εσωτερικό των σχολών. Άλλωστε «οι καθηγητές», «οι φοιτητές», όπως και όλες οι επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες, δεν είναι και δεν ήταν ποτέ ένα αμιγές και συμπαγές σύνολο με κοινή αντίληψη ως προς την ανάλυση της συγκυρίας, τις αντοχές, τις προσδοκίες και τα συμφέροντά τους. Τέλος, μάχες απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, όσων κρίνουμε την προσπάθεια απόκρουσης του μέτρου του Υπουργείου Παιδείας ως αναγκαιότητα, πέρα από τις προσωπικές ή συλλογικές προσεγγίσεις για το σημερινό πανεπιστήμιο.
Ασφαλώς δεν είμαστε ικανοποιημένοι με το πανεπιστήμιο ως έχει. Όπως έγραφε ο Στέφαν Κολίνι σε ένα άρθρο του στο London Review of Books, για την ιδιωτικοποίηση των βρετανικών πανεπιστημίων (αποσπάσματα του οποίου δημοσίευσαν τα «Ενθέματα», 17.11.2013), «το να ασκούμε κριτική στην πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα στα πανεπιστήμια δεν σημαίνει ότι πιστεύουμε πως παλιότερα όλα είχαν καλώς ή πως αναπολούμε κάποια χρυσή εποχή στην οποία πρέπει να επιστρέψουμε, ούτε, τέλος πως τα πανεπιστήμια δεν είναι υπόλογα στην κοινωνία».
Γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να κρατηθούν οι σπουδές και η έρευνα σε υψηλό επίπεδο με την υπάρχουσα υποδομή και το διαθέσιμο μπάτζετ. Έχουμε συναίσθηση των σχέσεων εξουσίας που αναπτύσσονται εντός των ιδρυμάτων, αλλά και της δυσκαμψίας, αρκετές φορές, στην ανανέωση ή διαχείριση των προγραμμάτων σπουδών από το διδακτικό προσωπικό. Καταλαβαίνουμε τα αδιέξοδα του φοιτητικού συνδικαλισμού και του τρόπου με τον οποίο οι φοιτητές συχνά αντιμετωπίζουν τη φοίτησή τους και το ίδιο το πανεπιστήμιο. Μας ταλαιπωρούν οι περιπτώσεις προβληματικής λειτουργίας των διοικητικών υπηρεσιών. Τα ζούμε όλα αυτά, τα σκεφτόμαστε· είμαστε όλα αυτά. Κι έχουμε ευθύνη. Όπως έχουμε και δικαίωμα να χαιρόμαστε και να υπερηφανευόμαστε για τα προτερήματα και τα επιτεύγματα του ελληνικού πανεπιστημίου, μικρά και μεγάλα (μια καλή γεύση δίνει το άρθρο του Νίκου Μπελαβίλα για το ΕΜΠ, «Ενθέματα», 15.9.2013).
Έτσι, κανένας υπουργός Παιδείας και καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να μας πείσει ότι η μαζική απόλυση διοικητικών υπαλλήλων (και εν συνεχεία διδακτικού προσωπικού;), καθώς και τα μέτρα περαιτέρω υποβάθμισης του δημόσιου πανεπιστημίου, αποτελούν «εξορθολογισμό» της λειτουργίας του και βήμα προς μια αναγκαία «μεταρρύθμιση». Το θέμα όμως είναι πως κανένας δεν προσπάθησε να μας πείσει, έτσι κι αλλιώς. Γιατί απλούστατα, αυτός είναι ο τρόπος με το οποίον έχει αποφασίσει να διοικεί τη χώρα η αυταρχική κυβέρνηση που, πάντως, εκλέχθηκε ενάμιση χρόνο πριν και συνεχίζει να διαθέτει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Με «μηδενική ανοχή» και μηδενικό σεβασμό σε οποιαδήποτε διαδικασία κοινωνικού δημοκρατικού διαλόγου — έστω και κατ’ επίφαση. Με μαστίγιο και μαστίγιο· χωρίς καν καρότο. Ή όπως θα έλεγαν αυτάρεσκα κι οι ίδιοι, «χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος». Μια πολιτική πρακτική που εικονοποίησε παραστατικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη Βουλή στο πλαίσιο της συζήτησης για την πρόταση μομφής, μερικές εβδομάδες νωρίτερα.

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Η βαρβαρότητα της «Χρυσής Αυγής»

«Συχνότατα Έλληνες, δωσίλογοι, έρχονταν στη φυλακή και ζητούσαν εθελοντές για τους γερμανοτσολιάδες, αλλά και τα SS προσφέροντας αποφυλάκιση σε όσους φορούσαν τη μισητή στολή. Οι “γενίτσαροι” αυτοί συμμετείχαν μαζί με τα ναζιστικά στρατεύματα στη σφαγή και την καταστροφή του Διστόμου τον Ιούνιο του 1944.Ήταν στυγνοί εγκληματίες, που προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στον εχθρό εξολοθρεύοντας πατριώτες. Γι’ αυτό και η λατρεία του Χρήστου Παππά προς τα μισητά SS δείχνει και την ποιότητα της ψυχής του».
Μανώλης Γλέζος
Του Νίκου Τσούλια
Όσοι από τους Έλληνες δεν έχουν ζήσει τον πόλεμο και τη χουντική δικτατορία του 1967 σήμερα βιώνουν τη βαριά σκιά της βαρβαρότητας του φασισμού. Μια εγκληματική οργάνωση επιχειρεί να μετασχηματιστεί σε πολιτικό ρεύμα βασιζόμενη στην οργή και στην αγανάκτηση των πολιτών για το όλο φαινόμενο της κρίσης στη χώρα μας. Μια ομάδα υπανθρώπων επιχειρεί να εκφράσει την πολιτική βούληση μερίδας του πολιτικού μας συστήματος χωρίς κάποιο πολιτικό πρόγραμμα, χωρίς καμιά κοινωνική αναφορά.

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Οι δομές του νεοφασισμού - Οι Έλληνες Πολίτες δεν ξεχνούν

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Η κρίση της χώρας προήλθε από την κρίση της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Είναι κρίση Πολιτική.
Η στιγμιαία μετατροπή ολιγάριθμων δεξιών και αριστερών ομάδων – πολλές φορές χρησιμοποίησα την λέξη γιάφκες – σε μαζικά πολιτικά κόμματα, χωρίς να είναι πολιτικά κόμματα, είναι έκφραση μιας μπλοκαρισμένης, παθολογικής παρά ελεύθερης, υγιούς και φυσιολογικής δημοκρατίας.
Ένα παράδειγμα αυτής της παθολογίας είναι η Χρυσή Αυγή. Η ατιμωρησία και συντήρηση των μιζοκομμάτων, είναι άλλο σύμπτωμα αυτής της πολιτικής παθολογίας. Έχω μιλήσει και γράψει για αυτά.
Μελετήστε όμως την προσχεδιασμένη αρχικά, προβολή της Χρυσής Αυγής και την επισημοποίηση της από την τηλεκρατία και θα βγάλετε πολλά συμπεράσματα. Π.χ. το επεισόδιο στην Πλατεία Χαλανδρίου και την προβολή του από την παρούσα εκεί τηλεκρατία. Πώς ήξεραν τι θα συμβεί; Οι Εισαγγελείς θα πρέπει να μελετήσουν αυτήν την περίοδο. Πολύ περισσότερο όμως, αυτά είναι ζητήματα μιας ελεύθερης, αληθινά Δημοκρατικής, Πολιτικής συζήτησης η οποία απουσιάζει από την χώρα.
Η Χρυσή Αυγή και όχι μόνον αυτή είναι τα προϊόντα, τα πιλοταρισμένα δημιουργήματα μιας εξαρτημένης από τους ξένους και τις τοπικές μαφίες μπλοκαρισμένης και ελεγχόμενης εξωθεσμικά Δημοκρατίας.
Η πολιτική επιστήμη χρειάζεται άλλα εργαλεία για να αναλύσει αυτά τα φαινόμενα που κινούνται εκτός μιας φυσιολογικής πολιτικής και θεσμικής δημοκρατικής σφαίρας.
Οι γενεσιουργικές δομές, τα αίτια αυτών των ξαφνικών «πολιτικών» προϊόντων δεν είναι μόνο η Κρίση. Είναι το αποτυχημένο, εκφυλισμένο και κακιστοκρατικό, δεξιοαριστερό πολιτικό προσωπικό, τα λόμπυ συμφερόντων, η τηλεκρατία, ο τηλεφασισμός, οι μηχανισμοί εξάρτησης της χώρας από τους ξένους.
Αυτές είναι οι δομές του νεοφασισμού που ως κατηγορία και ανάλυση διαφέρει από τον φασισμό. Αυτό λέει η Επιστήμη και η Ιστορία του Τόπου μας.
Θα μπορούσαν τα Πανεπιστήμια αλλά και νέα, αληθινά δημοκρατικά, κινήματα νεολαίας, γιατί τα παλιά μορφώματα είναι καθεστωτικά και συντηρητικά, να ανοίξουν αυτήν την συζήτηση στα Πανεπιστήμια και στις Πόλεις.
Οι εξαρτημένες, ολοκληρωτικές, ιδιόμορφες, νεοφασιστικές δομές, η πολιτιστική χούντα της μεταπολίτευσης, δημιούργησαν την Χρυσή Αυγή για πολλούς λόγους και την χειραγωγούν για άλλους τόσους.
Την δημιούργησαν οι πλέον αντιδημοκρατικές ομάδες και μηχανισμοί της μεταπολίτευσης για να παρουσιασθούν, να επανανομοιμοποιηθούν ως δημοκράτες.
Θέλουν να παραχαράξουν, να συσκοτίσουν την ιστορική πολιτική διαλεκτική που διαμορφώνει και καθορίζει τις πολιτικές ταυτότητες.
Όταν η ιστορία είπε, αποκάλυψε ότι δεν είναι δημοκράτες, αυτοί άρχισαν την επιχείρηση επανανομοιμοποίησης τους με το:Εμείς είμαστε δημοκράτες, αντιφασίστες, η Χρυσή Αυγή οι φασίστες, οι αντιδημοκράτες. Έφτασαν να καθορίζονται ως δημοκράτες σε σχέση με την Χρυσή Αυγή. Διαφορετικά δεν μπορούν να παρουσιασθούν, να εμφανισθούν ως δημοκράτες. Προκαλούν τον γέλωτα, την περιφρόνηση και την οργή. Για αυτό την έχουν ανάγκη, υπαρξιακή ανάγκη.
Την δημιούργησαν για να συκοφαντήσουν τον Ελληνισμό και την Ελληνικότητα εδώ, στην Ευρώπη, Διεθνώς. Ελληνικότητα ίσον Χρυσή Αυγή. Πολλά μάλιστα παπαγαλάκια, απόγονοι και συνεχιστές αποικιοκρατικών, ναζιστικών και ληστρικών ομάδων εκτός Ελλάδος συγχρονίστηκαν μαζί τους.
Την δημιούργησαν για να καλύψουν τον δεξιοαριστερό Κεμαλοφασισμό τους. Αυτήν την μεταπολιτευτική ευλογιά που κατέλαβε τους εκπαιδευτικούς και τους πολιτικούς θεσμούς. Αποτέλεσε τον νέο μηχανισμό γεωπολιτικής και γεωπολιτισμικής εξάρτησης της χώρας. Ένα μέρος του ανθρώπινου υλικού, του προσωπικού που στρατολογήθηκε ήταν «αριστερό», «σοσιαλιστικό», «κομμουνιστικό». Οι μεν λατρεύουν τον Κεμάλ. Οι δε τον Χίτλερ. Έχουμε δηλώσεις λατρείας προς τον Κεμάλ αρχηγών «κεντροαριστερών κομμάτων» εκτός από τα προσκυνήματα.
Δυστυχώς για όλους αυτούς ο κριτής είναι η ιστορία.
Μετά το τέλος του αποσταθεροποιητικού κύκλου με χειραγώγηση και χρήση της Χρυσής Αυγής μια φυσιολογική, υγιής ιστορική, πολιτική, δημοκρατική διαλεκτική, επαναφέρει ως πρώτο θέμα στην Δημόσια Πολιτική ημερήσια διάταξη, τις ευθύνες και τις ενοχές αυτού του κακιστοκρατικού πολιτικού προσωπικού που προκάλεσε τόσο κακό στον τόπο και τους ανθρώπους του. Το ιστορικό αίτημα της τιμωρίας τους.
Οι Έλληνες Πολίτες δεν Ξεχνούν.
 Η Πολιτική Μορφωτική Αναγέννηση της χώρας και ο επανασχεδιασμός της απαιτεί τον εξοστρακισμό τους, την ΚΑΘΑΡΣΗ. ΑΡΚΕΤΑ.
Δυστυχώς οι άνθρωποι των θεσμών παρουσιάσθηκαν και παρουσιάζονται ανεπαρκείς στην πρόληψη, αποτροπή και διαχείριση αυτών των έκτακτων συνθηκών.
Από το 2008 με το κάψιμο της Ολυμπίας, της Πελοποννήσου και της Αθήνας έως σήμερα η χώρα υφίσταται μια συνεχή αποσταθεροποίηση. Αυτή έχει πολλούς υποκινητές, παίρνει διάφορες μορφές και φθάνει σε πολλά επίπεδα συγκρούσεων και έντασης. Ένα από αυτά είναι οι πιλοταρισμένες δολοφονίες και πυρπολήσεις.

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Ηρθε η ώρα των δικαστών

Του Νικου Κ. Αλιβιζατου*
Η αποτρόπαια δολοφονία της Αμφιάλης μάς θέτει όλους προ των ευθυνών μας. Η Χρυσή Αυγή δεν
είναι απλώς το αυγό του φιδιού, που περιμένει την κατάλληλη στιγμή να εκκολαφθεί για να οδηγήσει τη χώρα στον ζόφο. Είναι η ίδια ο ζόφος, που από τώρα ωθεί τους οπαδούς του σε δολοφονίες και σε πράξεις ωμής και απροκάλυπτης βίας.
Γιατί η βία είναι συνυφασμένη με την ύπαρξή της. Χωρίς αυτήν και τα απαίσια σύμβολά της, η Χρυσή Αυγή δεν θα υπήρχε· θα γινόταν ΛΑΟΣ ή ΑΝΕΛ, κόμματα που όχι μόνο η ηγεσία της, αλλά και οι οπαδοί της, απορρίπτουν ως «κυριλέ» και εκφυλισμένα. Η αξεδιάλυτη αυτή πρόσμειξή της με τον ναζισμό και την απροσχημάτιστη βαρβαρότητα είναι το στοιχείο που της προσδίδει τη μοναδική ιδιαιτερότητά της ως εγκληματικής συμμορίας, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη. Κάτι που θα περίμενε κανείς οι σημερινοί πρωθυπουργικοί σύμβουλοι να το είχαν αντιληφθεί χωρίς υπόμνηση. Τέτοια μορφώματα δεν γεννήθηκαν ούτε τόλμησαν να εμφανιστούν πουθενά αλλού μετά το 1945. Και είναι ντροπή για όλους μας που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αφήσαμε τα πράγματα να φθάσουν εκεί που έφθασαν.
Η ώρα, ωστόσο, είναι για δράση και όχι για απόδοση ευθυνών. Αν όσοι ειλικρινώς πιστεύουμε στη δημοκρατία, στην ελευθερία και στα ατομικά δικαιώματα παραμείνουμε αδρανείς, ρίχνοντας τις ευθύνες ο ένας στον άλλον, σε λίγο θα χτυπάμε όλοι μαζί το κεφάλι μας. Θα γίνουμε σαν τους Ιταλούς δημοκράτες μετά το 1925 και τους Γερμανούς μετά το 1933. Με άλλα λόγια, για να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα και για να αποτρέψουμε την πορεία προς τον όλεθρο, χρειάζεται να αναληφθούν αμέσως δραστικές πρωτοβουλίες.
Εχω κουραστεί εδώ και μήνες να υποστηρίζω ότι, για να αντιμετωπιστεί η Χρυσή Αυγή, δεν χρειάζεται να τεθεί εκτός νόμου, ούτε να ψηφιστούν νέοι νόμοι· αρκεί να εφαρμοστούν οι ισχύοντες. Δεν θα έβλαπτε ασφαλώς να αυξάνονταν οι ποινές του αντιρατσιστικού ν. 927/1979 ή της αντιποίησης Αρχής του άρθρου 175 Π.Κ. Ωστόσο, όπως δέχονται πλέον και οι πιο έγκριτοι εκπρόσωποι της επιστήμης του ποινικού δικαίου, τίποτα δεν εμποδίζει τον χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης του άρθρου 187 Π.Κ. ήδη από σήμερα. Κάτι που θα σήμαινε ότι, εκτός από τους μαχαιροβγάλτες της, που θα διώκονταν ως φυσικοί αυτουργοί, ως ηθικοί θα μπορούσαν να διωχθούν και οι ηγήτορές της.
Υπενθυμίζεται πως οι πράξεις του εγκλήματος αυτού (όπως άλλωστε και οι ρατσιστικές εκδηλώσεις) μπορούν να διωχθούν αυτεπαγγέλτως, και ότι ο ισχύων νόμος προβλέπει από παλιά ότι «όποιος διευθύνει» τέτοιαν οργάνωση, τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών. Με άλλα λόγια, για να σταλεί και πάλι στη φυλακή, ο κ. Ν. Μιχαλολιάκος δεν χρειάζεται να αποδειχθεί ότι έδωσε ο ίδιος εντολή να δολοφονηθεί ο Παύλος Φύσσας. Αρκεί ότι είναι αρχηγός της Χρυσής Αυγής. Αν αρθεί η ασυλία του, η βουλευτική ιδιότητα δεν εμποδίζει την άμεση δίωξή του, και η στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων (που θα έπρεπε φυσιολογικά να του επιβληθεί) θα τον απέκλειε όχι μόνο από τη σημερινή, αλλά και από τις επόμενες Βουλές.
Για να συμβούν όλα αυτά, δεν χρειάζεται να ψηφιστεί κανένας νέος νόμος. Αρκεί να κινηθεί ένας εισαγγελέας και οι εφέτες που θα κληθούν να δικάσουν την υπόθεση να δείξουν, επιτέλους, το σθένος που έλειψε από τους συναδέλφους τους, που απήλλαξαν προ ετών τον Κ. Πλεύρη για το ρατσιστικό βιβλίο του. Οι τελευταίοι είχαν δεχθεί τότε ότι με το παραληρηματικό πόνημά του ο ιδρυτής της «4ης Αυγούστου» στρεφόταν τάχα μόνο κατά του σιωνισμού και όχι κατά των Εβραίων. Αρκεί ακόμη κάποιοι δικαστές να ξεπεράσουν τη νοοτροπία του «απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο» και να δικάσουν τις υποθέσεις που θα φθάσουν ενώπιόν τους, χωρίς ατέρμονες αναβολές, με βίαιες εν ανάγκη προσαγωγές απρόθυμων ή και φοβισμένων μαρτύρων. Δείχνοντας στους κατηγορουμένους ότι η τήρηση των δικονομικών κανόνων δεν είναι το ισοδύναμο της αρνησιδικίας, αλλά ένδειξη πολιτισμού.
Στο σημείο λοιπόν που έχουν φθάσει τα πράγματα, κάποιοι δικαστές πρέπει να τολμήσουν. Και με τη στάση τους να δείξουν στους πολιτικούς μας ότι δεν είναι ώρα για μιζέριες, πολιτικαντισμούς και μεμψιμοιρίες, αλλά για τολμηρές πρωτοβουλίες. Το καρκίνωμα της Χρυσής Αυγής πρέπει να εκλείψει. Ισως η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων να μην αρκεί γι’ αυτό. Είναι εν τούτοις αναγκαία.
Υποβάλλοντας τις 32 εκκρεμείς δικογραφίες στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ο κ. Νίκος Δένδιας έκανε το πρώτο βήμα. Τώρα ήρθε η ώρα των δικαστών. Παλαιότερα τον δρόμο τον έδειξαν ο Γεώργιος Τερτσέτης και ο Αναστάσιος Πολυζωίδης. Πιο πρόσφατα, ο Παύλος Δελαπόρτας, ο Χρήστος Σαρτζετάκης, ο Γιάννης Ντεγιάννης και ο Στέφανος Ματθίας. Είναι καιρός οι μεγάλοι αυτοί δικαστές να βρούν επάξιους επιγόνους.

 * Ο κ. Ν. Κ. Αλιβιζάτος είναι καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή.

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Η θέση του Ρήγα Βελεστινλή για την εκπαίδευση στο επαναστατικό του κείμενο «Δίκαια του Ανθρώπου»

Του Δημητρίου Καραμπερόπουλου*
Κατά την εποχή του Νεοελληνικού Διαφωτισμού από τους Διδασκάλους του Γένους καταβάλλεται έντονη προσπάθεια για το φωτισμό του λαού. Πολλά βιβλία μεταφράζονται και πολλά εκδίδονται, με αποτέλεσμα χρόνο με το χρόνο να πολλαπλασιάζεται η εκδοτική παραγωγή, η οποία φθάνει στο αποκορύφωμά της στις δύο προεπαναστατικές δεκαετίες[1].
Κατά την εποχή αυτή του διαφωτισμού, παρουσιάζεται και ο εθνεγέρτης Ρήγας Βελεστινλής με τα διαφωτιστικά και επαναστατικά του έργα. Ενδιαφέρον είναι να δούμε ποιες αντιλήψεις διατυπώνει ο Ρήγας για την εκπαίδευση των νέων, όπως αυτές καταχωρίζονται στο επαναστατικό του κείμενο «Δίκαια του Ανθρώπου», που περιλαμβάνονται στο κείμενο που εκδόθηκε στη Βιέννη στα 1797 με τίτλο «Νέα Πολιτική Διοίκησις».Ο Ρήγας από την εμφάνισή του ακόμη στα Ελληνικά Γράμματα στα 1790 διατυπώνει τη θέση πως εις «απλούν ύφος»[2] θα πρέπει η νέα γνώση να δίδεται στους νέους, όπως την πραγματώνει στο βιβλίο του «Φυσικής απάνθισμα» και που αργότερα καθιερώνεται στα βιβλία φυσικής.
Την πιο προωθημένη όμως θέση του Ρήγα Βελεστινλή για την εκπαίδευση τη βρίσκομε στο επαναστατικό του κείμενο «Δίκαια του Ανθρώπου» και συγκεκριμένα στο άρθρο 22, όπου εκεί διατυπώνονται συμπυκνωμένα οι αντιλήψεις του για την εκπαίδευση. Αξίζει να τονισθεί το γεγονός ότι ο Ρήγας, ενώ ως πρότυπο είχε το Γαλλικό Σύνταγμα του 1793, προσθέτει στο ελληνικό κείμενο και δικές του θέσεις, οι οποίες δείχνουν τις πρωτοποριακές επαναστατικές του αντιλήψεις.
Παρατίθενται στη συνέχεια τα δύο κείμενα, του Ρήγα και το αντίστοιχο Γαλλικό:
22.΄Ολοι, χωρίς εξαίρεσιν, έχουν χρέος να ηξεύρουν γράμματα. Η Πατρίς έχει να καταστήση σχολεία εις όλα τα χωρία δια τα αρσενικά και θηλυκά παιδία. Εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή, με την οποίαν λάμπουν τα ελεύθερα έθνη. Να εξηγούνται οι παλαιοί ιστορικοί συγγραφείς. Εις δε τα μεγάλας πόλεις να παραδίδεται η γαλλική και η ιταλική γλώσσα, η δε ελληνική να είναι απαραίτητος.

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Από την ιστορική "3η Σεπτέμβρη 1974" στα "βενιζέλεια 2013"

Γράφει ο Φελνίκος
Το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που έχει γενέθλια. Και τα γιορτάζει. Κάθε χρόνο. Αδιαλείπτως, εδώ και 39 χρόνια. Ουδείς ή ελάχιστοι γνωρίζουν πότε ακριβώς ιδρύθηκαν τα άλλα κόμματα. Κανένα πάντως δεν έχει ημερομηνία ανάλογη της 3ης Σεπτέμβρη.
Είναι κι αυτό ένα από τα μυθολογικά στοιχεία που εισήγαγε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην πολιτική. Συναρπαστικός άνθρωπος, βιρτουόζος πολιτικός, αλλά και άριστος διαχειριστής των συμβόλων. Κατάφερε παράλληλα με την πολιτική να φτιάξει και ημερομηνίες σταθμούς που........
υπενθύμιζαν, σηματοδοτούσαν και ενίσχυαν την πολιτική πορεία του ιδίου και του Κινήματος που ίδρυσε. Διακήρυξη 3ης Σεπτέμβρη, 1981-Αλλαγή, «βρώμικο ’89».
Μόνον που ο φετινός εορτασμός δεν θυμίζει ακριβώς γενέθλια, αλλά μνημόσυνο για το πάλαι ποτέ κραταιό Κίνημα, που για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες κυριάρχησε στην πολιτική ζωή του τόπου. Για πρώτη φορά στην ιστορία του το ΠΑΣΟΚ θα οργανώσει μία εκδήλωση, για την ιστορική του διακήρυξη, που ουσιαστικά θα την ενταφιάζει.
Είναι η πρώτη φορά που αντί για πολιτική εκδήλωση θα έχουμε επιστημονικό συμπόσιο με ολίγη από πολιτική. Είναι η πρώτη φορά που αντί να διερευνά πολιτικές που θα βάζουν «τη Δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας» θα δικαιολογεί τις πολιτικές συγκυβέρνησης με την Δεξιά. Είναι η πρώτη φορά που το ΠΑΣΟΚ, αντί για δρων πολιτικό υποκείμενο της ιστορίας, θα γίνει το ίδιο αντικείμενο ιστορικής έρευνας.
Όταν κάτι γίνεται αντικείμενο ιστορικής έρευνας και την προσφορά του στον τόπο την αποτιμούν όχι οι πολίτες, αλλά οι επιστήμονες, είναι σαν να ομολογείται ότι μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Θυμίζει τα έγγραφα των υπηρεσιών που μετά από κάποιες δεκαετίες αποχαρακτηρίζονται. Ή όπως το λέει ο λαός στη γλώσσα του «να κάνουμε του μακαρίτη τα σαράντα να τον κλάψουμε».
Είναι η πρώτη φορά, από το 1974, που το ΠΑΣΟΚ έχει ποσοστό 12% (και δημοσκοπικά το ήμισυ), μικρότερο δηλαδή και από αυτό που συγκέντρωσε στις πρώτες του εκλογές.
Είναι η πρώτη φορά που στην ηγεσία του βρίσκεται ένας πολιτικός που, για 15 χρόνια και μέχρι να προσχωρήσει στο ΠΑΣΟΚ, δεν ήταν απλώς αντίθετος στην ιδρυτική του διακήρυξη, αλλά και την πολεμούσε με φανατισμό.
Είναι η πρώτη φορά που το τρίπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Απελευθέρωση (Σοσιαλισμός)» είναι για το ΠΑΣΟΚ ένα πουκάμισο αδειανό ή καλύτερα ένα πουκάμισο του Νέσσου, ποτισμένο δηλαδή με (του Μνημονίου το) δηλητήριο που κατατρώει τις σάρκες του. Και προκαλεί θυμηδία αν όχι και οργή να υποστηρίζεται, από τους νεκροθάφτες, ότι «οι στόχοι της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη, προσαρμοσμένοι στις σύγχρονες συνθήκες, παραμένουν πάντα επίκαιροι».
Είναι η πρώτη φορά που οι μικρομεσαίοι, οι μη προνομιούχοι Έλληνες, οι εργάτες και οι αγρότες, η κοινωνική του δηλαδή βάση, βρίσκεται τόσο έντονα, με θυμό και λύσσα, απέναντι. Ποιό; Το ΠΑΣΟΚ, που η ηγεμονία του στηρίχθηκε σ’ αυτή την πλατιά κοινωνική συμμαχία.
Είναι η πρώτη φορά που δεν έχει νεολαία, οι ψηφοφόροι, αλλά και τα μέλη του είναι οι «65 άνω». Ποιο; Το ΠΑΣΟΚ, που έκανε αντιπολίτευση με τους εικοσάρηδες και κυβέρνησε με τους τριαντάρηδες.
Είναι η πρώτη φορά που δεν έχει κόμμα, αλλά ένα μηχανισμό διορισμένων-φάντασμα. Ποιο; Το ΠΑΣΟΚ, που έμεινε στην ιστορία για τους «πρασινοφρουρούς» του, τα Εκτελεστικά του Γραφεία, τις Κεντρικές του Επιτροπές, τα Συνέδριά του, τις Επιτροπές Οργανωτικού και Συνδικαλιστικού.
Είναι η πρώτη φορά που συγκυβερνά με την «επάρατο δεξιά». Ποιο; Το ΠΑΣΟΚ, που έκανε σημαία του το δικομματισμό και το διπολισμό και με βάση την αντίθεση Συντηρητικής – Προοδευτικής παράταξης μεσουράνησε στο πολιτικό στερέωμα της μεταπολίτευσης.
Είναι η πρώτη φορά που στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, τις διαμαρτυρίες, τις διαδηλώσεις, τις πορείες, τις συγκεντρώσεις, τις απεργίες δεν υπάρχει. Όχι μόνον απουσιάζει, αλλά τα (όποια εναπομείναντα κεντρικά του) στελέχη κρύβονται ή οι βουλευτές του, νυν και πρώην, επιζητούν τη φρούρηση της αστυνομίας.
Όταν δεν έχεις τίποτα από όλα αυτά, όταν από κόμμα μαζών έχεις γίνει ούτε καν κόμμα παραγόντων, αλλά κόμμα ηττημένων βουλευτών, τι γιορτή να κάνεις; Όταν στο ριζοσπαστισμό της «3ης Σεπτέμβρη» αντιπαραθέτεις τον «υπεύθυνο» μνημονιακό λόγο, πόσο άλλο να διαστρέψεις την ιδρυτική σου διακήρυξη; Όταν από φορέας αλλαγής έχεις μεταλλαχθεί σε καθεστωτική συνιστώσα, τι νόημα έχουν οι επετειακές συναθροίσεις;
Όταν οτιδήποτε διαφορετικό ή και καινούργιο πεις για την Κεντροαριστερά, τη Σοσιαλδημοκρατία, τη μεταρρυθμιστική Αριστερά θα συγκρούεται a priori με τη συμμετοχή σου στην κυβέρνηση, είσαι χαμένος από χέρι. Είναι όπως η παρθένα με το Σατανά.
Αν, ο ερίτιμος κύριος Βενιζέλος, είναι να πει: τελειώσαμε με την «3η Σεπτέμβρη», σκίζουμε την ιδρυτική διακήρυξη, διαγράφουμε το τρίπτυχο, διαλύουμε το ΠΑΣΟΚ, τότε πάσο. Αν είναι να θύσει σπονδές στον Ανδρέα και το ηρωικό παρελθόν, για να εξαγνιστεί ο ίδιος και το σύγχρονο ΚΟΔΗΣΟ του οποίου ηγείται, τότε κάνει λάθος. Θα καταστρέψει και τον εαυτό του και οτιδήποτε επιχειρεί να φτιάξει.
Ούτε να το ανασυστήσει μπορεί ούτε να το αναγεννήσει. Θα ήταν κατόρθωμα εάν μπορούσε να το μετεξελίξει σε σοβαρό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με κεντρικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα και τη διακυβέρνηση της χώρας. Κάτι που όμως δεν γίνεται απλώς με λόγια, όσο όμορφα κι αν είναι ή λέγονται με ρητορικό στόμφο. Ούτε φυσικά επιτυγχάνεται με την παρουσία των «τοτέμ» του Κινήματος στα «Βενιζέλεια 2013» που οργανώνει.
Ό,τι και να πει ο Βενιζέλος, ο Σημίτης, ο Γ. Παπανδρέου, η Βάσω, ο Ρέππας, ο Κακλαμάνης, ο Σκανδαλίδης θα είναι κούφια λόγια αφ’ ης στιγμής δεν υπάρχει κοινωνική αντιστοίχηση. Πολιτικές ομιλίες στο όνομα δήθεν του λαού με το λαό να απουσιάζει ή ακόμη χειρότερα με το λαό απέναντι είναι σαν τους επικήδειους λόγους που εκφωνούν οι ομότιμοι καθηγητές πανεπιστημίων στη μνήμη των αποδημησάντων συναδέλφων τους.
Χρειάζεται εθνικό όραμα, πολιτικό σχέδιο, κοινωνικές και πολιτικές αναφορές και δυνάμεις στήριξης, ρήξεις, αγώνες και εμπνευσμένη ηγεσία. Και τέτοια δεν υπάρχουν. Το μόνο που υπάρχει είναι η νεοφιλελεύθερη (συγ)κυβερνητική διαχείριση και τίποτε άλλο. Μόνος και αποκλειστικός στόχος των «Βενιζελείων 2013» είναι να δοθεί η (ψευδής) εντύπωση της ενότητας υπό την ηγεσία Βενιζέλου.
Θεωρούν ότι αυτή η εικόνα μπορεί να συγκρατήσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις και στις εκλογές (που παρά τα αντιθέτως λεγόμενα προτιμούν να γίνουν γρήγορα) να λάβουν ένα ποσοστό 8-9% που θα τους εξασφαλίσει μια κοινοβουλευτική ομάδα 20-25 ατόμων και θα τους διατηρήσει στο παιχνίδι των κυβερνητικών συνεργασιών. Είναι μια κυνική στρατηγική συμμετοχής στην κυβέρνηση για διαχείριση και νομή της κρατικής εξουσίας. Γι’ αυτό και θα αποδειχθεί ατελέσφορη και αδιέξοδη.
Το ΠΑΣΟΚ σαν Κίνημα, σαν κυρίαρχη έκφραση της Δημοκρατικής Παράταξης, σαν ηγεμονικός πόλος της Κεντροαριστεράς, σαν Φορέας σοσιαλιστικών ιδεών, σαν «Κίνημα λαού» τελείωσε. Μπορεί να κρατάει το όνομα, αλλά δεν έχει τη χάρη.
Εφεξής, και με την καθοδήγηση του Ευάγγελου Βενιζέλου, μπορεί να είναι ένα κόμμα κεντρώων παραγόντων, μια κοινοβουλευτική συνιστώσα συνεργατικής αστικής διακυβέρνησης, ένα κόμμα «υπευθύνων ανδρών» στη διαχείριση της κρίσης που διέρχεται η χώρα. Μέχρι εκεί. Και καλά είναι -όσο συμπεριφέρεται υπεύθυνα και ανταποκρίνεται με επάρκεια στο ρόλο που διάλεξε.
Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε, αλλά δεν τελείωσαν η Δημοκρατική Παράταξη, η Κεντροαριστερά και το Προοδευτικό Κίνημα. Και βεβαίως δεν τελείωσαν οι αγώνες για της ανάγκες της κοινωνίας. Αυτοί οι αγώνες, κοινωνικοί και πολιτικοί, θα αναδείξουν (πιθανώς και μέσα από το ΠΑΣΟΚ) τις νέες ιδέες, τα νέα υποκείμενα και τις νέες ηγεσίες.
Και κάποια στιγμή θα αποτυπωθούν σε μια Νέα Διακήρυξη, όπως αυτή που παρουσίασε ο Ανδρέας Παπανδρέου στις 3 Σεπτέμβρη του 1974, και της οποίας το μνημόσυνο θα τελέσει σε μερικές μέρες, παρουσία τεθλιμμένων συγγενών, ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Δεν ευθύνεται ο ίδιος, ούτε είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το γεγονός. Του έλαχε ο κλήρος; Ας το πούμε κι έτσι…

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

'Ολα τα ονόματα των επιτυχόντων Λυκείων Μεσολογγίου

(Μπορείτε να δείτε όλα τα ονόματα εισαχθέντων σε ΑΕΙ - ΤΕΙ στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας ΕΔΩ)
Επιτυχόντες 1oυ Λυκείου Μεσολογγίου 90%

Επώνυμο
Όνομα
Όν. Πατρός
Σχολή Επιτυχίας
Ίδρυμα
ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΗΛΙΑΣ
ΟΔΟΝΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ (ΑΘΗΝΑ)
ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ
ΑΛΑΓΙΑΛΗ
ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΙΟΠΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ (ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ)
ΤΕΙ ΔΥΤ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (ΑΘΗΝΑ)
ΓΕΩΠ ΠΑΝ ΑΘ
ΑΡΑΧΩΒΙΤΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΙΩΑΝΝΗΣ
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΑΡΓΥΡΟΥ
ΦΛΩΡΑ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΒΑΜΒΑΚΑ
ΛΑΜΠΡΙΝΗ
ΠΕΤΡΟΣ
ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΒΛΑΧΟΥ
ΔΗΜΗΤΡΑ
ΙΩΑΝΝΗΣ
ΜΟΡΙΑΚΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ & ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ)
ΔΗΜ ΠΑΝ ΘΡΑΚΗΣ
ΒΟΥΡΒΑΧΗΣ
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ)
ΤΕΙ ΔΥΤ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΛΕΞΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ & ΑΕΡΟΝΑΥΠΗΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΣ
ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ (ΙΩΑΝΝΙΝΑ)
ΠΑΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΔΑΛΑΡΗ
ΠΟΛΥΞΕΝΗ
ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ (ΑΓΡΙΝΙΟ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΔΑΡΛΑΜΗΤΣΟΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ (ΚΟΖΑΝΗ)
ΠΑΝ ΔΥΤ ΜΑΚ/ΝΙΑΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΙΣΜΗΝΗ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΡΙΣΤΙΑΝ
ΡΟΥΣΛΑΝ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ (ΚΑΛΑΜΑΤΑ)
ΤΕΙ ΠΕΛ/ΝΗΣΟΥ
ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ
ΜΙΧΑΗΛ
ΙΩΑΝΝΗΣ
ΦΥΣΙΚΗΣ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ
ΕΛΕΝΗ
ΙΩΑΝΝΗΣ
ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΚΑΛΤΣΟΥΛΑ
ΑΝΤΙΓΟΝΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΚΑΝΔΗΛΙΩΤΗ
ΜΑΡΙΑ
ΣΥΜΕΩΝ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΚΑΠΠΕ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
ΙΩΑΝΝΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΚΑΠΠΕΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ (ΠΕΙΡΑΙΑΣ)
ΠΑΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ
ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ (ΚΟΜΟΤΗΝΗ)
ΔΗΜ ΠΑΝ ΘΡΑΚΗΣ
ΚΑΡΒΕΛΗ
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΘΕΟΔΩΡΑ
ΖΑΦΕΙΡΙΟΣ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)
ΑΠΘ
ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗ
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΚΕΚΕΛΟΥ
ΑΝΔΡΙΑΝΑ
ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΙΑΤΡΙΚΗΣ (ΗΡΑΚΛΕΙΟ)
ΠΑΝ ΚΡΗΤΗΣ
ΚΟΛΙΟΚΟΤΑ
ΜΑΡΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ & ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (ΑΘΗΝΑ)
ΓΕΩΠ ΠΑΝ ΑΘ
ΚΟΛΟΒΑΚΗΣ
ΣΤΑΥΡΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ & ΙΣΤΟΡΙΑΣ (ΑΘΗΝΑ)
ΠΑΝΤΕΙΟ
ΚΟΤΟΦΩΛΗΣ
ΧΑΡΙΛΑΟΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΓΕΩΠΟΝΙΑΣ, ΦΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΓΡΟΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (ΒΟΛΟΣ)
ΠΑΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
ΛΥΓΕΡΟΥ
ΦΩΤΕΙΝΗ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΙΩΑΝΝΙΝΑ)
ΠΑΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΜΑΓΔΑΛΗΝΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (ΛΑΡΙΣΑ) - ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
ΤΕΙ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
ΜΑΚΡΑΚΗΣ
ΠΕΤΡΟΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΙΣΤΟΡΙΑΣ & ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ (ΙΩΑΝΝΙΝΑ)
ΠΑΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΜΑΡΑΓΚΟΥ
ΘΕΟΔΩΡΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΜΕΤΑΞΙΩΤΗ
ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ (ΛΑΜΙΑ)
ΠΑΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
ΜΠΑΛΗ
ΕΛΕΝΗ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ & ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΜΠΟΜΠΟΥΛΑΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ (ΑΘΗΝΑ)
ΕΜΠ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ
ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΝΤΑΒΑΝΤΖΗ
ΝΙΚΗ
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΙΩΑΝΝΙΝΑ)
ΠΑΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΝΤΑΛΛΗ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΠΑΛΙΑΤΣΑΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ & ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ (ΛΗΜΝΟΣ)
ΠΑΝ ΑΙΓΑΙΟΥ
ΠΑΛΙΑΤΣΑΣ
ΜΙΧΑΗΛ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΗΣ (ΑΘΗΝΑ) - ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΓΡΑΦΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ
ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ
ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΓΕΩΠΟΝΙΑΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)
ΑΠΘ
ΠΕΡΓΑΝΤΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΗΡΑΚΛΗΣ
ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (ΑΘΗΝΑ)
ΟΠΑ
ΡΕΜΟΥΝΔΟΥ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
ΣΩΤΗΡΙΟΣ
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ (ΒΟΛΟΣ)
ΠΑΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
ΣΚΑΡΜΟΥΤΣΟΥ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
ΑΝΔΡΕΑΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ (ΙΩΑΝΝΙΝΑ)
ΠΑΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΣΚΟΥΤΕΡΗΣ
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ & ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ (ΑΘΗΝΑ)
ΕΚΠΑ
ΣΤΕΦΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΙΟΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΥΛΙΚΩΝ (ΙΩΑΝΝΙΝΑ)
ΠΑΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΤΖΙΝΑ
ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ & ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (ΑΘΗΝΑ)
ΕΚΠΑ
ΤΣΑΛΑΦΟΥΤΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
ΙΩΑΝΝΗΣ
ΔΙΕΘΝΩΝ, ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΑΘΗΝΑ)
ΠΑΝΤΕΙΟ
ΤΣΕΛΙΚΑ
ΕΙΡΗΝΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ (ΑΘΗΝΑ)
ΟΠΑ
ΤΣΙΚΑ
ΚΑΛΛΙΡΟΗ
ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ ΓΕΩΠΟΝΩΝ (ΦΛΩΡΙΝΑ)
ΤΕΙ ΔΥΤ ΜΑΚ/ΝΙΑΣ
ΥΦΑΝΤΗ
ΕΛΕΝΗ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΝΟΜΙΚΗΣ (ΚΟΜΟΤΗΝΗ)
ΔΗΜ ΠΑΝ ΘΡΑΚΗΣ
ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ
ΜΑΡΙΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΙΑΤΡΙΚΗΣ (ΠΑΤΡΑ)
ΠΑΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΧΕΛΙΔΟΝΙΩΤΗΣ
ΣΥΜΕΩΝ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΩΝ ΓΕΩΠΟΝΩΝ (ΑΡΤΑ)
ΤΕΙ ΗΠΕΙΡΟΥ
ΧΟΤΖΑΙ
ΡΕΝΤΙΟΛΑ
ΦΑΤΜΙΡ
ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ Τ.Ε. (ΠΑΤΡΑ)
ΤΕΙ ΔΥΤ ΕΛΛΑΔΑΣ