Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Να ποιοι είναι οι πλούσιοι Έλληνες!

Δεν θα το κρύψω, πάντα μου άρεσε η ανάλυση των αριθμών. Γι' αυτό και μελέτησα με προσοχή τους πίνακες του Υπουργείου Οικονομικών για το ποιοι δήλωσαν πόσα το 2011.
Το κακό είναι ότι αυτήν την ανάλυση (που… βγάζει μάτι) μάλλον δεν θέλουν να την κάνουν οι υπηρεσίες του υπουργείου. Εκείνες για παράδειγμα που ήταν αρμόδιες για το νέο «φοροεισπρακτικό» νομοσχέδιο, το οποίο τόση κατακραυγή ξεσήκωσε, ακόμη και μεταξύ των πιο φανατικών οπαδών της συγκυβέρνησης.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την «πατριωτική» τάξη των αγροτών. Εκείνων που συχνάκις κλείνουν τις Εθνικές Οδούς προκειμένου να υπερασπιστούν τα εκάστοτε -αλλά πάντοτε «δίκαια», κατ' αυτούς- αιτήματά τους.
Καμία αντίρρηση ότι πρόκειται για σκληρή, πολύ σκληρή, δουλειά. Σύμφωνα όμως με τις δηλώσεις του 2011, είναι και εντελώς… ασύμφορη. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι 9 στους 10 δηλώνουν εισόδημα έως 12.000 ευρώ, ήτοι μόλις 1.000 ευρώ τον μήνα, ενώ 7 στους 10 δηλώνουν κάτι λιγότερο από… 420 ευρώ τον μήνα.

Της λίστας το κάγκελο!

Δυο χιλιάδες καταθέτες με 1,5 δισ € στην τράπεζα HSBC, είναι οι αυτουργοί του μεγάλου εγκλήματος της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα.
Αυτό επικοινωνούν, εδώ και καιρό, αλλά ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες, οι φορείς και τα παπαγαλάκια των πραγματικών μεγαλο-φοροφυγάδων, με αφορμή τη λίστα της Λαγκάρντ.
Ενάμισι δισεκατομμύριο Ευρώ ! Χέστηκε η φοράδα στ΄ αλώνι ! Με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς, η φοροδιαφυγή, στην Ελλάδα, φτάνει τα 30 δισ € το χρόνο !...
Ο Παπακωνσταντίνου βρέθηκε στο κέντρο του τυφώνα και θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια και μεγάλη τύχη, για να ξεφύγει αλώβητος, καθώς, όπως όλα δείχνουν, επιλέχτηκε, ήδη, για το ρόλο του εξιλαστήριου θύματος, που όσο ζορίζει αυτόν, άλλο τόσο βολεύει όλους τους άλλους. Με πρώτο το Βενιζέλο !...
Άντε να δούμε το παζλ των αγανακτισμένων να συμπληρώνεται και μετά τους πολιτικούς της διαχρονικής προστασίας της φοροδιαφυγής, τα κανάλια της αιώνια φοροδιαφεύγουσας διαπλοκής και τα γιουσουφάκια τους, να βγουν ξιφουλκούντες κατά του Παπακωνσταντίνου, σε αγαστή, εν πορεία, σύμπλευση, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι επιχειρηματίες, οι γιατροί, οι μηχανικοί, οι δικηγόροι, οι υδραυλικοί, οι ηλεκτρολόγοι, οι καθηγητές - φροντιστάδες και, γενικά, όλοι οι εν Εφορία, ...αδικημένοι !...
http://logoplokies.blogspot.gr/

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Stern: Την Ελλάδα τη διοικεί ένα μονοπώλιο εκατομμυριούχων

Εκτενές άρθρο για τα «πανίσχυρα οικονομικά τζάκια» περιλαμβάνει το γερμανικό περιοδικό Stern στο τεύχος που κυκλοφορεί με τίτλο «Μονοπώλιο των εκατομμυριούχων» και ισχυρίζεται ότι εδώ και πολλές γενιές 2.000 οικογένειες διαμόρφωσαν το υπάρχον σύστημα και αποκόμισαν τεράστια κέρδη.Η επίθεση αυτή στο ελληνικό επιχειρηματικό κατεστημένο ενισχύει τα σενάρια που φέρουν τους δανειστές και την Τρόικα να βρίσκονται σε μετωπική σύγκρουση με τα ελληνικά οικονομικά συμφέροντα που οικοδομήθηκαν στη Μεταπολίτευση.
Το δημοσίευμα ξεκινάει από τον Φώτη Μπόμπολα, τον οποίο οι συντάκτες του άρθρου επισκέπτονται στο γραφείο του:
«Ο Φώτης Μπόμπολας έχει μπροστά από το γραφείο του τέσσερεις οθόνες υπολογιστών εγκατεστημένες στον απέναντι τοίχο, ο οποίος φέρει μια ξύλινη επένδυση. Έχεις την εντύπωση ότι βρίσκεται στα κεντρικά ενός αρχηγείου. Η γραμματέας του Λυδία του φέρνει φραπέ. Ο Μπόμπολας, ετών 52, με κοντοξυρισμένα μαλλιά, στρίβει ένα τσιγάρο. Καπνίζει Ολντ Χόλμπορν. Το πουκάμισό του είναι ανοιχτό στο στήθος, στο καρπό του χεριού του δεν φέρει κανένα ρολόι. «Προτιμώ να κρατώ χαμηλό προφίλ», διατείνεται ο ίδιος. Ο Μπόμπολας είναι ένας από τους πιο πλούσιους άνδρες στην Ελλάδα. Στην οικογενειακή αυτοκρατορία ανήκουν ο εκδοτικός κολοσσός Πήγασος, η μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρία της χώρας, εταιρίες ανακύκλωσης, ορυχεία χρυσού, ακίνητα. Συνολική αξία: μερικά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ο Μπόμπολας δεν δίνει ποτέ συνεντεύξεις. Ακόμη και τώρα αισθάνεται άβολα: «Δεν βλέπετε; Η χώρα εκρήγνυται».
Η οικογένεια του αισθάνεται έντονα τη λαϊκή οργή. Και αυτό γιατί η πολυεθνική εταιρία Ελλάκτωρ απαιτεί για τη διέλευση των αυτοκινητοδρόμων της υψηλά διόδια, παρότι το ελληνικό κράτος έχει επιχορηγήσει το έργο ως επί το πλείστον με χρήματα των φορολογημένων. Η Αττική Οδός κοστίζει 2.80 ευρώ, ενώ γύρω στα 250.000 αυτοκίνητα τη διασχίζουν καθημερινά. Όποιος θέλει να ταξιδέψει με αυτοκίνητο για Θεσσαλονίκη χρειάζεται ολόκληρα 25 ευρώ. Μια πρωτοβουλία πολιτών με το όνομα «Δεν πληρώνω διόδια» πριονίζει κάθε τόσο τις μπάρες των διοδίων. «Είναι αναρχικοί», βρίζει ο Μπόμπολας».

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Αρχιεπισκόπου

«Χριστός γεννται, δοξάσατε».  «δών Κτίστης λλύμενον, τόν νθρωπον χερσίν, ν ποίησε, κλίνας ορανούς κατέρχεται»!
δελφοί μου καί τέκνα ν Κυρί γαπητά,
«Χριστός γεννται, - χαρά στόν κόσμο» τραγουδ τέτοιες μέρες, δ καί αἰῶνες λαός μας, κόμα καί σέ περιόδους θλιβερές καί δύσκολες στό διάβα τς στορίας.
«Χριστός γεννται», καί λάμπει πάλι τό φς πού προσανατολίζει τά βήματά μας γιά νά συναντήσουμε τήν λπίδα καί νά ποκτήσουν ο προσδοκίες μας πόσταση, νόημα καί σκοπό.
«Χριστός γεννται» σημαίνει πώς μεσα καί ψηλαφητά γνωρίζουμε τι Θεός γίνεται νθρωπος καί βαδίζει τόν δρόμο τς ταπεινώσεως καί τς θυσίας, γιά νά βρε νθρωπος τήν φετηρία μίας νέας ζως. Γιά νά βρε καθένας τόν τρόπο, τό δικαίωμα καί τή δυνατότητα νά λλάξει τόν αυτό του καί τόν κόσμο γύρω του. δρόμος πού νοίγει μπροστά μας Χριστός εναι δός σωτηρίας, λπίδας καί θετικς προσδοκίας. Καί, συνάμα, πρόσκληση νεργοποιήσεως τν συνειδήσεων γιά νά γίνουν ζωή μας, κόσμος καί τό αριο καλύτερα καί φωτεινότερα.
πατρίδα μας βιώνει κρίσιμες καί δυνηρές στιγμές γωνίας καί βεβαιότητας γιά τόν πιούσιο το λαο της καί γιά τό αριο. Ο ρες πού ζομε εναι ρες δοκιμασίας τς πίστης, τν χριστιανικν μας ξιν καί ασθημάτων, λλά καί τς μέχρι τώρα βιοτς μας.
Καλούμαστε λοι, καθένας μέ τίς γνώσεις, τίς κανότητες καί τά χαρίσματά του, νά συμβάλουμε στή σωτηρία το τόπου μας καί νά σταθομε στό πλευρό το δοκιμαζόμενου συνανθρώπου μας στή γειτονιά, στόν τόπο ργασίας του στόν δρόμο. Καί πρώτιστα καλούμαστε νά στηρίξουμε κενον πού δέν χει ργασία καί στέγη. κενον πού χρειάζεται ζεστασιά καί φαγητό. Σήμερα, σο ποτέ στό πρόσφατο παρελθόν, εναι πείγουσα νάγκη νά συνεχίσουμε νά δείχνουμε γενναιοφροσύνη, λληλεγγύη καί θελοντική προσφορά. δη, μέ τίς φιλότιμες προσπάθειες λων μας, λληλεγγύη καί λληλοϋποστήριξη παίρνουν σάρκα καί στά μέ ντυπωσιακά ποτελέσματα, ναβιώνοντας τό πρωτοχριστιανικό βίωμα τς κοινωνίας τς γάπης. Εναι καιρός νά ξαναανακαλύψουμε τήν κκλησία ς κοινωνία προσώπων πού ζον μέ τήν γάπη ς τρόπο ζως. 

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Τα φετινά Χριστούγεννα …

Της  Μαρίας Κατσουνάκη
Πώς θα είναι αυτά τα Χριστούγεννα με την αγοραστική δύναμη του μέσου μισθού να έχει μειωθεί κατά 50%;
Πόσο γιορτινή θα είναι η ατμόσφαιρα με ελάχιστη κατανάλωση ; Πόσο προετοιμασμένοι είμαστε να απομακρυνθούμε εντελώς από τα δώρα, γυρίζοντας την πλάτη σε μια συνήθεια συνώνυμη με το ρεβεγιόν και το τέλος του χρόνου ; Τι θα πάρει τη θέση τους; Ακόμη και τα ερωτήματα φαντάζουν σε κάποιους πολυτελή.
Όταν σε δύο τουλάχιστον, από τη λίστα των εννέα αγαθών τα οποία πρέπει να καλύπτει κανείς για να μη θεωρείται «φτωχός» (σύμφωνα με έρευνα της Eurostat), αδυνατούν να ανταποκριθούν περίπου 3,5 εκατ. Έλληνες: θέρμανση, διατροφή με κρέας ή ψάρι κάθε δύο ημέρες.
Για να μην αναφερθούμε σε άλλα σημεία της λίστας (όπως ενοίκιο ή εξόφληση δανείου, διακοπές εκτός οικίας για μία εβδομάδα) που μάλλον αγγίζουν την πλειονότητα του πληθυσμού.
Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ «ένας στους δύο Έλληνες βρίσκεται στο όριο της φτώχειας, με ετήσιο εισόδημα μικρότερο από 4.871 ευρώ».
Πώς συμπορεύονται Χριστούγεννα και φτώχεια, όταν επί δεκαετίες η φούσκα της ευδαιμονίας και οι επιταγές της υπερκατανάλωσης όριζαν την ευημερία με πακέτα και αγορά (δήθεν) αγαθών ; Η αγάπη, η αλληλεγγύη, η επινοητικότητα, η φαντασία, οι εναλλακτικές λύσεις, στροβιλίζονται ως ενδεδειγμένες διέξοδοι για να μη μας γονατίσει η δυσθυμία και η κατάθλιψη τις άγιες αυτές ημέρες.
Γιατί, όμως, όλες οι προσπάθειες αναπλήρωσης θυμίζουν... συμπληρώματα διατροφής ; Σαν να επαναλαμβάνουμε μηχανικά τις «νέες» λέξεις, που συνδέθηκαν άμεσα με το λεξιλόγιο της κρίσης. Ως αντίβαρο, ως αντιστάθμισμα αλλά και ως βασική εξάρτυση για την είσοδο στην εποχή των μεγάλων αλλαγών και ανατροπών.
Η ανθρώπινη αλυσίδα, με κρίκους την οικογένεια, τους φίλους, το ευρύτερο περιβάλλον του καθενός (και τη γειτονιά του ακόμα), το τραπέζι που στήνεται σε μια πλατεία, έναν πεζόδρομο, ένα αδιέξοδο δρομάκι• η πρόσκληση ανοιχτή. Καλύτερα αμφίθυμοι, παρά αθεράπευτα νοσταλγοί μιας συνθήκης που ανήκει οριστικά στο παρελθόν.
Πριν αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, με την ύφεση να αναποδογυρίζει τις διά βίου (νομίζαμε) σταθερές, οι παραμονές των γιορτών σήμαιναν αλόγιστη σπατάλη. Εορτοδάνεια, δώρα αναντίστοιχα με τις πραγματικές οικονομικές δυνατότητες του καθενός, εξουθενωτικές, πολύωρες περιπλανήσεις σε μαγαζιά, αναζήτηση της καινούργιας ετικέτας.
Λίγοι ήταν εκείνοι που δεν μετείχαν στον καταναλωτικό διονυσιασμό. Κι ακόμη λιγότεροι όσοι διάλεγαν τις μέρες αυτές για να βρεθούν με αγαπημένα –και όχι κοινωνικά επιβεβλημένα– πρόσωπα, να απολαύσουν τη συντροφιά των «δικών τους» ανθρώπων (όχι υποχρεωτικά συγγενών), να ζήσουν τη φωταγωγημένη πόλη εντός τους. Να αναλογιστούν, να κάνουν έναν μικρό απολογισμό, να επικοινωνήσουν με τον εαυτό τους, χωρίς να υποδύονται ή να φαντασιώνουν τις ζωές των άλλων.
«Η πόλη θα φωταγωγηθεί», δηλώνει ο δήμαρχος Αθηναίων. «Η Αθήνα θα γίνει γιορτινή», δαπανώντας το 10% των χρημάτων που ξοδεύονταν τα προηγούμενα χρόνια.
Η αιματηρή οικονομία στερεί τη χαρά ; Απομένει να το διαπιστώσουμε. Στην πόλη και σε μας τους ίδιους. Τα φετινά Χριστούγεννα έχουμε δύσκολες ασκήσεις να λύσουμε. Και ποιος ξέρει ; Με λιγότερη υποκρισία και περισσότερη αυτογνωσία μπορεί να συναντήσουμε την προσδοκία.

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Επτά επί θήβας με …Porche και Ferrari – Πλαστά τιμολόγια έκαναν αγρότες... κροίσους!

Δεν πίστευαν στα μάτια τους οι «ράμπο» του ΣΔΟΕ όταν έφτασαν στο χωριό Άρμα της Θήβας. Οι περισσότεροι κάτοικοί του κυκλοφορούσαν με πολυτελέστατα αυτοκίνητα, όπως Porche Cayenne και Ferrari. Πως τα είχαν αποκτήσει; Όπως δείχνουν τα στοιχεία του ΣΔΟΕ, κλέβοντας το κράτος...
Συνολικά, ελέγχονται εννέα οικογένειες.
Η οικογένεια του Χ.Τ. από το Άρμα Βοιωτίας φέρεται να καταχράστηκε 1 εκατομμύριο ευρώ από επιστροφή ΦΠΑ. Αυτό αναφέρεται σε πόρισμα του ΣΔΟΕ που επικαλείται δημοσίευμα της εφημερίδας Πρώτο Θέμα.
Άλλος αγρότης, ο Σ.Μ. κατηγορείται ότι παρουσίασε πλαστά τιμολόγια η καθαρή αξία των οποίων έφτανε τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ, ενώ μια άλλη αγρότισσα, η Μ.Κ. φέρεται να εξέδωσε πλαστά και εικονικά τιμολόγια καθαρής αξίας 1,1 εκατ. ευρώ.
Όλα ξεκίνησαν όταν οι Ράμπο του ΣΔΟΕ έπεσαν πάνω στην υπόθεση αγρότισσας που είχε στην κατοχή της 100 πλαστά τιμολόγια, ύψους 4,1 εκατ. ευρώ! Ήταν μια γυναίκα που υποτίθεται πως καλλιεργούσε κρεμμύδια και πατάτες. Αλλά ήταν απλά το πρόσωπο που είχαν βάλει οι υπόλοιποι μπροστά για να εισπράττει τις επιστροφές.
Σύμφωνα με όσα δήλωσε κορυφαίο στέλεχος του ΣΔΟΕ στην εφημερίδα, στο χωριό Άρμα υπάρχουν οικογένειες που έχουν καταχραστεί από το ελληνικό δημόσιο περίπου 9-10 εκατομμύρια ευρώ, ενώ σε κοντινό χωριό, υπάρχουν οικογένειες που η... λεία τους από τις επιστροφές ΦΠΑ φτάνει τα 5-6 εκατομμύρια.
Επιπλέον, ελέγχονται 100 οικογένειες, αλλά για μικρότερα ποσά!
Το... πάρτι με τις επιστροφές ΦΠΑ κρατά σχεδόν 20 χρόνια.
Ελεγκτές του ΣΔΟΕ έφτασαν ως το Άρμα και εκεί είδαν να κυκλοφορούν στους δρόμους Porche Cayenne και Ferrari αλλά και θηριώδη τζιπ. Από τις έρευνες διαπιστώθηκε ότι οικογένειες που χωριού είχαν εκδώσει πλαστά τιμολόγια ύψους 170 εκατ. ευρώ και έτσι εξασφάλισαν περισσότερα από 15 εκατ. ευρώ από επιστροφές.
Σύμφωνα με το Πρώτο Θέμα, το σχέδιο της έκδοσης πλαστών τιμολογίων για αγοραπωλησίες αγροτικών προϊόντων συνέλαβε κάτοικος του χωριού. Και για να το υλοποιήσει χρειάστηκε και είχε τη βοήθεια λογιστών, εργαζομένων στους δήμους και τις νομαρχίες και φυσικά αγρότες... «μαϊμού» που εισέπρατταν τις επιστροφές ΦΠΑ για καλλιέργειες, χωρίς καν να έχουν χωράφια!
Σε όσους εμπλέκονται στην υπόθεση, το ΣΔΟΕ έχει δεσμεύσει τους λογαριασμούς τους και τα περιουσιακά τους στοιχεία, μέχρι να ξεκαθαρίσει η υπόθεση.
http://www.newsit.gr/

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Η κρίση σκιάζει το μέλλον των νέων

Του Νίκου Τσούλια
Σε μια γενικευμένη κρίση σαν αυτή που περνάει η χώρα μας περισσεύουν οι συμπτωματολογίες, οι γενικολογίες, οι ρηχές ερμηνείες, οι λαϊκισμοί και πιο πολύ οι ανέξοδες ηθικολογίες. Περισσεύουν οι εύκολες «λύσεις», οι θυμοί και οι ακρότητες. Φυσικά υπάρχει αιτιολογία. Όταν κάποιος ακούει το χορό των εκατομμυρίων ευρώ που λεηλατήθηκαν – και που σαφώς είναι λίγα σε σχέση με αυτά που πράγματι έχουν συμβεί – και ταυτόχρονα δεν έχει τη δυνατότητα να στείλει το παιδί του φροντιστήριο αγγλικά ή δεν μπορεί να του δώσει εκατό ευρώ για να πάει εκδρομή για να μη νιώθει στο σχολείο άσχημα ή …, τότε δεν αφήνει περιθώρια στην ψύχραιμη ανάλυση και θα προσεταιριστεί αυτούς που θα του πουλήσουν εύκολη λύση και που θα τιμωρήσουν μόνοι τους με κάποια μορφή αυτοδικίας τους υπαίτιους. Φυσικά αν σκεφτεί λογικά και ψύχραιμα, θα καταλάβει ότι τα πράγματα είναι πιο σύνθετα και οι λύσεις ακόμα πιο δύσκολες.
Ωστόσο, μέσα στον ορυμαγδό της κρίσης και στο κλίμα πανικού και συλλογικής κατάθλιψης οφείλουμε να δίνουμε ορθολογικές ερμηνείες στα γεγονότα και κυρίως να προκρίνουμε βιώσιμες λύσεις, λύσεις με προοπτική. Και αυτό, εκτός των άλλων, σημαίνει εμβριθή ανάλυση των δρώμενων και ιεράρχηση στόχων. Γιατί αυτή την περίοδο όλοι διαμαρτυρόμαστε και όλοι προσπαθούμε να είμαστε στην ίδια όχθη του ποταμού απέναντι από τους άλλους, τους υπαίτιους. Αλλά δεν είναι έτσι. Όλοι είμαστε εργαζόμενοι, αλλά δεν είμαστε όλοι στην ίδια μοίρα. Μπορεί κάποιος να φωνάζει γιατί έχασε το εφάπαξ μεγέθους 200.000 ευρώ (!), να έχει μόνιμη εργασία χωρίς να έχει και τη …ρετσινιά του δημόσιου υπάλληλου, γιατί είναι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (φοβερή επινόηση κι αυτή) και να έχει βγει στο κλαρί για την απώλεια του εφάπαξ. Πώς μπορεί να συνευρεθούν με αυτούς εκείνοι που αμείβονται πλέον με 500 ευρώ το μήνα χωρίς να ξέρουν καν αν την επόμενη ημέρα (κυριολεκτικά) θα έχουν την εργασία τους και που εργάζονται χωρίς ασφάλιση και χωρίς προοπτική σύνταξης; Και ναι μεν όλα αυτά θεωρούνται δευτερογενείς αντιθέσεις απέναντι στην κύρια αντίθεση εργαζομένων – κεφαλαίου, απέναντι στη βασική ταξική πάλη του κόσμου της εργασίας με το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά από τη στιγμή που δεν υπάρχουν κάποιοι κανόνες στους κόλπους των εργαζομένων που θα ενιαιοποιούν και θα ενοποιούν στόχους και προοπτικές δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ενότητα.
Ποιος μπορεί να ασχοληθεί λοιπόν συστηματικά με την ιεράρχηση των στόχων στα συνδικαλιστικά κινήματα, όταν ο καθένας βλέπει μόνο τον μικρόκοσμό του; Πώς μπορεί η μεσαία τάξη – που φωνάζει περισσότερο – να συμμεριστεί τη σκιά της απόλυτης φτώχειας των κατώτερων κοινωνικών τάξεων ή, πολύ περισσότερο, να ενστερνιστεί – εν τοις πράγμασι και όχι επί του διακηρυκτικού πεδίου – την απόλυτη απόγνωση των ανέργων;

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων

Ημέρα μνήμης η σημερινή, καθώς 69 χρόνια πριν, στις 13 Δεκεμβρίου 1943, στις σελίδες της νεότερης ιστορίας της χώρας καταγράφεται μία από τις πιο «μαύρες» της, το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων.
Η σφαγή των Καλαβρύτων είναι η πιο βαριά περίπτωση πολεμικού εγκλήματος στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου πολέμου.
Οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 9 Δεκεμβρίου. Δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη, προκειμένου να μην μπορεί κανείς να ξεφύγει. Την έντονη ανησυχία των κατοίκων κατάφερε, παραπλανώντας τους, να κατευνάσει ο Γερμανός Διοικητής Ebersberger, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται κανείς να πάθει τίποτε και ότι ο στόχος τους ήταν η εξόντωση των ανταρτών. Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής. Στις 12 Δεκεμβρίου οι Γερμανοί άρχισαν να ετοιμάζονται για να αποχωρήσουν την επομένη. Το πρωί τις 13ης Δεκεμβρίου, ημέρα Δευτέρα, πριν καλά καλά ξημερώσει, χτύπησαν τις καμπάνες της κεντρικής εκκλησίας και Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες διέταξαν να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στο Δημοτικό Σχολείο, αφού πάρουν μαζί τους μια κουβέρτα και τρόφιμα μιας ημέρας.

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Tα αλαμπουρνέζικα ή η γλώσσα των σημερινών κουλτουριάρηδων

Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ότι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι’ αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. Κουλτουριάρηδες βρίσκονται σ’ όλες τις εποχές. Στην αρχαία Ελλάδα τους κοροϊδεύει πολύ άσχημα ο Αριστοφάνης επειδή χρησιμοποιούσαν πάντα καινούριες και παράξενες λέξεις για να ξιπάσουν τον κόσμο. Και οι σοφιστές ήταν ένα είδος κουλτουριάρηδων της εποχής τους, γιατί έδωσαν πολλή σημασία στη γνώση και όχι στη σωστή κρίση. Αλλά και παλαιότερα όταν λέγαμε «οι διανοούμενοι» ή «οι άνθρωποι των γραμμάτων» νιώθαμε κάτι σαν δυσφορία και ενόχληση, γιατί καταλαβαίναμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεφύγει πολύ από τη ζωή εν ονόματι δήθεν της τέχνης. Αυτοί νομίζανε ότι, επειδή ήτανε άνθρωποι των γραμμάτων, έπρεπε να μιλούν με ειδικό λεξιλόγιο, να καταλαβαίνονται μεταξύ τους, κι ας μην τους καταλαβαίνουν οι άλλοι. Σε τελική ανάλυση, οι κουλτουριάρηδες είναι ψευτομορφωμένοι. Μόνο ένας ψευτομορφωμένος μπορεί να χρησιμοποιεί λεξιλόγιο που ξιπάζει και ξαφνιάζει, ή να μεταχειρίζεται ωραίες λέξεις και φράσεις για να κάνει εντύπωση, ενώ καταβάθος δεν κατέχει τη γλώσσα και δεν την χρησιμοποιεί σωστά.
Αυτό που σήμερα αποκαλούμε γλώσσα των κουλτουριάρηδων, είναι ένα κουρκούτι από νεόκοπες λέξεις, από ξένες αμετάφραστες λέξεις και από λέξεις παρμένες από διάφορες επιστήμες, λ.χ. «η μεταστοιχείωση της ντεμί νομενκλατούρας». Μ’ ένα τέτοιο κουρκούτι στο τέλος δε βγάζουν νόημα ούτε αυτοί, ούτε φυσικά κι εμείς. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη λέξη «δομή» που αναφέρεται στον χώρο, ενώ η λέξη «διαδικασία» αναφέρεται στον χρόνο. Τι θα λέγατε όμως αν ξαφνικά διαβάζατε «δομικές διαδικασίες» ή «διαδικαστικές δομές»; Ρωτήθηκαν κάποιοι να τις εξηγήσουν, μα δεν μπόρεσε κανείς. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μπαρούφες. Τι μπορεί λοιπόν να σημαίνουν οι δύο αυτές φράσεις, όταν στην καθεμία το επίθετο αναιρεί το ουσιαστικό; Αλλά τι θα λέγατε αν αυτή η φράση γινόταν ολόκληρη πρόταση; Διαβάστε λοιπόν: «Όταν οι δομικές διαδικασίες λειτουργούν ανασταλτικά μέσα στον χώρο του μεταμοντέρνου …». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σ’ αυτή τη φράση; Πρώτα πρώτα πόσοι ξέρουν τον όρο «μεταμοντέρνο»; Κι έπειτα, τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον χώρο του «μεταμοντέρνου», εάν λειτουργήσουν ή δε λειτουργήσουν οι «δομικές διαδικασίες»; Αυτά είναι ακατανόητα και γι’ αυτόν που τα γράφει και γι’ αυτόν που τα διαβάζει. Είναι αλαμπουρνέζικα.

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Κοινωνική αμηχανία


Vincent van Gogh (1853–1890),
The State Lottery Office (‘The Poor and Money’), 1883
Έχει επικαθίσει εδώ και μερικά χρόνια για καλά στη δημόσια ζωή της χώρας σαν πυκνή ομίχλη που δεν λέει να ξεδιαλύνει, απλά γιατί πουθενά δεν εμφανίζεται το φως του ήλιου, το φως μιας νέας εποχής. Χαρακτηρίζει το πολιτικό μας σύστημα, τους κοινωνικούς θεσμούς, την προσωπική μας επικράτεια. Όλοι δείχνουμε μεν ότι δεν έχουμε αμηχανία, γιατί ξέρουμε περισσότερο τι ευθύνεται και λιγότερο τι πρέπει να γίνει, αλλά κατά μόνας ο καθένας μας είναι προβληματισμένος και σκεπτικιστής.
Συμπεριφερόμαστε ως παντογνώστες τη στιγμή που η αμηχανία μας έχει κατακυριεύσει κάθε ικμάδα της σκέψης, που η αμηχανία μας έχει συρρικνώσει κάθε δυνατότητα ελευθερίας της σκέψης. Όλοι δείχνουμε τον άλλον: κόμματα εναντίον κομμάτων, επαγγέλματα εναντίον επαγγελμάτων, πρόσωπα εναντίον προσώπων. Πόλεμος όλων εναντίον όλων. Ακριβώς γιατί η ελληνική κοινωνία χαρακτηρίζεται όσο ποτέ άλλοτε από μια παρατεταμένη αμηχανία.

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Χωρίς συγνώμη …

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Περίμενα οι ονομαζόμενοι αρχηγοί των κομμάτων μη κομμάτων, αυτοκριτικοί, υπεύθυνοι και ίσως ώριμοι να ζητήσουν δημόσια συγνώμη για τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Να αναλάβουν τις ευθύνες, τις εγκληματικές τους ευθύνες για εκείνη την περίοδο.
Μίλησα εκείνες τις ημέρες της ανευθυνότητας και του πολιτικού τυχοδιωκτισμού για αυτό. Οι ηθικοί αυτουργοί του θανάτου είναι αυτοί, οι ανεύθυνοι και καταστροφικοί για την χώρα μηχανισμοί. Ακόμη και οι ονομαζόμενες νεολαίες, αυτά τα αριστεροδεξιά Ταλιμπανικού, Φονταμεταλιστικού τύπου μορφώματα οφείλουν να μπουν σε έναν κύκλο, μια στάση περισυλλογής και συγνώμης.
Για να μπούμε σε μια πολιτισμένη και πολιτική σφαίρα θα επαναφέρω το εξής ερώτημα; Τι πρότειναν όλοι αυτοί οι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση οπισθοδρομικοί Αριστεροδεξιοί μηχανισμοί είτε είναι στο «Κράτος», είτε στην «Κοινωνία» για τα Εξάρχεια, για την Πόλη;
Συνέβαλαν και συμβάλουν στον μετασχηματισμό ενός τόπου ζωής σε ένα τόπο θανάτου. Ακόμη όμως και σήμερα παραμένουν αμετανόητοι, υποκριτικοί, κυνικοί, παρακμιακοί και αδιόρθωτοι. Σκουπίδια της ιστορίας που πρέπει να σταλούν στην χωματερή της ιστορίας.
Χρόνια πριν στο βιβλίο για την «Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη» έθεσα το εξής δίλημμα για τα Εξάρχεια. Ναρκόπολις ή Βιβλιούπολις; Πρότεινα τον δρόμο της Ζωής, της Δημιουργίας. Αυτοί παραμένουν και υπερασπίζουν τον θάνατο, την βαρβαρότητα, την καταστροφή, την ηλιθιότητα. Εμείς την Ζωή.

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Διάτονες αστέρες της πολιτικής

Με μια δήλωση στην εφημερίδα "Μακεδονία" ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την κίνηση του "πρώην" συντρόφου του  Α. Λοβέρδου:
Ριζοσπάστης δεν μπορεί να είναι αυτός που υποκλίνεται και υπηρετεί και από κυβερνητικές θέσεις μνημόνια και μεσοπρόθεσμα.
Σοσιαλδημοκράτης δεν μπορεί να ορίζεται αυτός που συμμετείχε ενεργά στη διάλυση του κοινωνικού κράτους.
Ούτε να αλλάξουν το πολιτικό σύστημα μπορούν αυτοί που το εκμεταλλεύτηκαν, που το χρησιμοποίησαν και αποτελούν γνήσια προϊόντα του.
Το ΠΑΣΟΚ δυστυχώς έδωσε πολλά σε πολλούς απλόχερα και ανόητα και σήμερα απολαμβάνει τους καρπούς των "δωρεών" του.
Κατά τ' άλλα μπορούν όλοι οι διάττοντες αστέρες και στην πολιτική, να θεωρούν ότι είναι ...γαλαξίες.
Προσυπογράφουμε με την παρατήρηση ότι τα ίδια ισχύουν και για τους διάφορους κουρουμπλήδες του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και πολλούς άλλους εντός-εκτός ΠΑΣΟΚ ....

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Η νεοσυντηρητική και μνημονιακή κίνηση του Α. Λοβέρδου, γνωστού επισκέπτη στο ΠΑΣΟΚ

Του Στέφανου Τζουμάκα
Η νεοσυντηρητική και μνημονιακή κίνηση του Α. Λοβέρδου, γνωστού επισκέπτη στο ΠΑΣΟΚ και ανθρώπου που ψήφισε, στήριξε, εφάρμοσε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έβλαψαν εκατομμύρια Έλληνες,είναι στα πλαίσια ελεγχόμενων ενεργειών από την παρασιτική ολιγαρχία για τη συγκρότηση δορυφορικών σχημάτων ενδομνημονιακού χαρακτήρα και της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας.
Γιατί υπάρχουν και δυνάμεις που ελέγχονται από την παρασιτική ολιγαρχία και παρεμβαίνουν, αποσκοπώντας στη συνέχιση της ίδιας αδιέξοδης πολιτικής. Οι αντιπαραθέσεις τους δεν αφορούν στο αν θα συνεχιστεί η πολιτική της ύφεσης, της λιτότητας και της ανεργίας αλλά στους διαχειριστές της. Επιδιώκουν αλλαγή φρουράς. Επιδιώκουν το ρόλο του χαλίφη στη θέση του χαλίφη. Αποτελούν ενδομνημονιακού, ενδοσυντηρητικού χαρακτήρα διενέξεις που έχουν ως επιδίωξη να συνεχίσουν τόσο τον εγκλωβισμό του ΠΑΣΟΚ σε κοινωνικές ελίτ, σε δεξιές λογικές και πολιτικές δυνάμεις, όσο και τη διαρκή ενσωμάτωση του στις επιταγές των κύκλων της στρατηγικής της λιτότητας και του νεοφιλελεύθερου Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου.
Οι δυνάμεις της νέο-συντήρησης στο ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να συγκροτήσουν έναν ενδομνημονιακό, δορυφορικό σχήμα της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας που θα συνεχίσει να συμπράττει σε ένα ευρύτερο μνημονιακό νέο-συντηρητικό μέτωπο με τη Ν.Δ. Ορισμένοι κύκλοι επιχειρούν να εμφανίσουν αυτό το εγχείρημα του επιχειρούμενου νέου μνημονιακού μπλοκ ως συνασπισμό των δήθεν ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Αυτή η στρατηγική αποτελεί κόλαφο για τη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ που οικοδόμησε ο Α. Παπανδρέου από τη δεκαετία του 80, της δημοκρατικής συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ και της ευρύτερης, παραδοσιακής Αριστεράς. Αυτό είναι χαρακτηριστικό δείγμα έκπτωσης, παρακμής και εκφυλισμού μιας ουσιώδους στρατηγικής που είχε διαχρονικά το ΠΑΣΟΚ. Και είναι ουσιώδης γιατί αφορά στους προοδευτικούς ή συντηρητικούς συνασπισμούς διακυβέρνησης της χώρας.

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

"Δεν κυβέρνησε ποτέ"

Συνέντευξη του Μίμη Ανδρουλάκη στην εφημερίδα "Παραπολιτικά"
Δεν ξέρω αν πιστεύετε στην Δευτέρα Παρουσία, αλλά πολλοί εκτιμούν ότι συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες από την «νεκρανάσταση» της κεντροαριστεράς...
Μην ξεχνάς ότι έγραψα πρόσφατα το πλων κρίσις. Μια κάθοδο στον Κάτω Κόσμο. Κάθε ανανεωτικό εγχείρημα στην Αριστερά εμπεριέχει και μια “ανάσταση νεκρών”.
Πάντως η Αριστερά δεν φημίζεται για την ενότητά της. Μόνο για τις διασπάσεις της.
Υπήρξαν και σημαντικές στιγμές ανασύνθεσης. Σήμερα χρειάζεται σ’ όλη την Ευρώπη μια νέα σύνθεση της Αριστεράς μέσα από τη μεγάλη κρίση. Και στον ριζοσπαστικό κομμουνιστογενούς έμπνευσης “πνεύμονά” της και σε κείνον σοσιαλδημοκρατικής - κεντροαριστερής έμπνευσης.
Η γενιά του Πολυτεχνείου θέλει να ξανακυβερνήσει με πρωθυπουργό τον Α. Τσίπρα...;
Δεν έχει κυβερνήσει ποτέ και δεν είμαι σίγουρος αν υπήρξε ποτέ όπως περιγράφεται στο συμβατικό πολιτικό λόγο.
Σας ρώτησα διότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης παραδέχτηκε ότι είναι ανέτοιμοι να κυβερνήσουν...
Χρειάζονται προϋποθέσεις:  προγραμματική ωρίμανση, εναλλακτική κουλτούρα διακυβέρνησης, νέο κοινωνικό πολιτικό μπλοκ κι όχι μια φίρδην - μίγδην εφήμερη πολυσυλλεκτική φούσκα διαμαρτυρίας.

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Δήλωση Στ. Τζουμακα σχετικά με συνεδρίαση της Οργανωτικής Επιτροπής για το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ

Η κρίση στη χώρα ήδη είναι σε μια νέα φάση. Στον ίδιο αδιέξοδο δρόμο θα συνεχίζεται, όπως και οι προηγούμενες, όπου οι δανειστές και το νεοφιλελεύθερο Διευθυντήριο ως επικυρίαρχοι επί της ηττημένης Πολιτικής και επί της χώρας, την οδήγησαν σε πρωτοφανή υποτίμηση. Με τη συνέχιση αυτής της πολιτικής, θα οξύνεται η κρίση. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και ο προοδευτικός κόσμος έχει απoρρίψει την νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων και της μονόπλευρης λιτότητας καθώς έχει υποστεί τις συνέπειες αυτής της πολιτικής τόσο σε επίπεδο αρχών όσον αφορά τους Δημοκρατικούς θεσμούς, όσο και στο κοινωνικό και οικονομικό πεδίο. Όλοι οι προηγούμενοι μονόδρομοι ακυρώθηκαν ως αποτυχημένοι. Ο δρόμος της πολιτικής ισοτιμίας και της διαπραγμάτευσης με βάση της πραγματικές δυνατότητες της χώρας, θα επικρατήσει γιατί θα είναι ο δρόμος της πλειοψηφίας όχι μόνο του ελληνικού λαού αλλά και άλλων λαών στην Ε.Ε.