Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Οι Κούρδοι είναι το ιστορικό Έθνος της περιοχής


Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
(Απόσπασμα της ομιλίας στην ΑΣΟΕΕ στην εκδήλωση αλληλεγγύης προς τον Κουρδικό λαό)
Δεν θέλω να γίνει ηλεκτρονική λήψη της ομιλίας μου. Θέλουμε υπαρκτούς συναθλητές των ιδανικών μας όχι εικονικούς. Πρέπει να επιστρέψει ο Λόγος, η Συνέλευση, η Ζωντανή Εκκλησία του Δήμου. Συνομιλώ λοιπόν με εσάς που επιλέξατε να είσθε παρόντες εδώ σήμερα. Αυτές οι στιγμές είναι στιγμές παρουσίας, όχι του like.
Ανεξαρτήτως της σχέσης που μπορεί να έχει κανείς με τον Μαρξ και τον Μαρξισμό θα χρησιμοποιήσω έναν όρο του Μαρξ. Οι Κούρδοι είναι το ιστορικό Έθνος της περιοχής. Είναι το ιστορικό υποκείμενο του εκδημοκρατισμού και του εξανθρωπισμού της. Στην Ελλάδα είναι οι μετανάστες με μηδενικό ποσοστό εγκληματικότητας. Τριάντα χρόνια πριν απαγορεύονταν η λέξη Κούρδος, Κουρδικός λαός όπως οι λέξεις Πατριαρχείο, Ποντιακή γενοκτονία. Προσωπικά είχα μεγάλες συγκρούσεις με τους δεξιοαριστερούς χωροφύλακες αυτής της απαγόρευσης.
Με έκπληξη είδα ότι η «Αυγή» της 20ης Αυγούστου 2014 επανέφερε αυτά τα νεοεθνικόφρονα, νεοφασιστικά δόγματα. Μας απαγορεύει να μιλάμε για Ποντιακή γενοκτονία. Δεν νομίζω ότι ακόμη και στις πλέον ελεγχόμενες και βάναυσες στιγμές της Ελληνικής Πολιτικής Ιστορίας γράφθηκε παρόμοιο κείμενο. Όταν μου το διάβασαν σκέφθηκα. Αυτοί μπορούν να στήσουν Γκούλακ. Αυτοί μπορούν να στήσουν Τσεβιζλίκ. Ήταν στρατόπεδο εξόντωσης των Ελλήνων νότια της Τραπεζούντας. Ήταν χειρότερο από το Άουσβιτς. Ακόμη δεν πάρκαραν στο επίσημο Κράτος που βαθέως επιθυμούν και ανέλαβαν ρόλους χωροφυλάκων της μνήμης μας. Αυτά όμως είναι τα κουρέλια του παρελθόντος. Το μέλλον είναι οι ανθρωπιστικές, δημοκρατικές αξίες, πρόμαχοι των οποίων είναι οι Κούρδοι σήμερα. Η μεγάλη μάχη του Ισπανικού εμφυλίου ήταν αυτή στον ποταμό Έβρο. Οι Γερμανοί Ναζί και οι Ιταλοί φασίστες ήταν με τον Φράνκο. Η Δημοκρατική Ευρώπη ήταν με την Δημοκρατική Ισπανία. Σήμερα στον Ευφράτη η πράσινη Εργκένεκον της Άγκυρας οι Κεμαλοφασίστες και Ισλαμοφασίστες είναι με το isis. Η δημοκρατική Ελλάδα – όχι οι Ναζιφασίστες ούτε οι Κεμαλολάγνοι Κεμαλοφασίστες, αυτοί κρύβονται – είναι με την Κομπανί, με την Κουρδική Άνοιξη. Γιατί ο Θεοδωράκης, ο Μαρκόπουλος, ο Μικρούτσικος, ο Μαυρουδής, ο Σπανουδάκης δεν μας κάνουν ένα δώρο. Ένα δώρο στους λαούς. Μία παραλλαγή του τραγουδιού της Ισπανικής Δημοκρατικής Αντίστασης. «Ελ Εχερτσιτο Ντελ Εμπρο». Αφιερωμένο σε αυτούς και αυτές τις Κούρδισες, τις Γεζίδι, τις χριστιανές γυναίκες που στον Ευφράτη και τον Τίγρη υπερασπίζονται την Δημοκρατία, την Ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Τα ίδια με εμάς ιδανικά.
Σε λίγο θα είναι η επέτειος του ταλαιπωρημένου και βιασμένου από πολλούς Πολυτεχνείου. Θα πρότεινα ένα σύνθημα, έναν ορίζοντα. Η πόρτα του Πολυτεχνείου σήμερα είναι στην Κομπανί, τον Ευφράτη, το Ίμραλι την Καλόλυμνο της Προποντίδας.
Τέλος κάποιος πρέπει να πει στον ΥΠ.ΕΞ. των Η.Π.Α., στον Πρόεδρο Ομπάμα. Εξακολουθείτε να κάνετε λάθος. Ο καρκίνος είναι η Τουρκία. Το isis είναι η μετάσταση.
Τρίτη 07 Οκτωβρίου 2014

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

ΠΟΙΟΙ ΕΦΕΡΑΝ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - ΠΟΙΟΙ ΕΠΕΒΑΛΑΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ- Κατασκευασμένοι Μύθοι και Πραγματικότητα

του  Κωνσταντίνου Ι  Παπαζαχαρίου
‘Εν ‘Αρχή ήν ό Λόγος,….Τό Πνεύμα τού Maastricht.....καί έν συνεχεία..... Η Μνημονίων Κάθοδος        
 '' Βεβαιωθείτε ότι θα πάρετε αποφασιστικά μέτρα για να κτίσετε την  εμπιστοσύνη στις  αγορές''....   
Barack Obama to Angela Merkel  &  Nicolas  Sarkozy,  8 Μαΐου 2010 
Ήταν η καθοριστική παρέμβαση, του Προέδρου Obama  τηλεφωνικά (σύμφωνα με τον Εκπρόσωπο Τύπου του Λευκού Οίκου, Robert Gibbs), στην Καγκελάριο της Γερμανίας  Angela Dorothea Merkel  και στον  Πρόεδρο της Γαλλίας  Nicolas Paul Stephane Sarkozy, το Σαββατοκύριακο της  8 & 9 Μαΐου 2010, το καλούμενο και ''The Trillion-Dollar Weekend'' (ή €750 δισ.),  πού έβαλε τέλος στην πολύμηνη αναβλητικότητα της EU και στις ατέρμονες συζητήσεις επί συζητήσεων,  αξιωματούχων ένθεν και εκείθεν του Ατλαντικού,  για την  έγκριση και κατάστρωση του πολυπόθητου πακέττου σωτηρίας (rescue package) της Ελλάδος και των υπόλοιπων υπερ-χρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης (GIPSI χώρες, πρώην PIIGS).
      '' Οι Ευρωπαίοι θα ανταποκριθούν αποφασιστικά στην κρίση το αργότερο μέχρι το τέλος της ημέρας '' διαβεβαίωσε τον Πρόεδρο Obama η Γερμανίδα Καγκελάριος, τονίζοντας ότι  '' θα μπει ένα νούμερο  στο πακέτο  διάσωσης, το οποίο θα είναι αρκετά μεγάλο για να πείσει τις αγορές ότι το θέμα έχει διευθετηθεί μιας διά παντός ''  προσθέτοντας ότι από την πλευρά μας,  ως ανταπόδοση,
       ''Αναμένουμε από Εσάς να εξασφαλίσετε (!) ότι το ΔΝΤ θa συμφωνήσει να παίξει ένα ρόλο στο πακέττο σωτηρίας''.!!!
                          ( μετά από αυτή την έκκληση δεν θα έπρεπε να συνεχίσω την ανάλυση ! )

    ''Europeans would make a ''decisive response'' to the crisis by later that day, meaning that a number will be attached to the package that was big enough to convince the markets the issue has been settled once  and  for all ''
      '’In return, we want you to make sure (!) that the International Monetary Fund would agree to play a role in the rescue ''.
                                      Angela Merkel  to  President Barack Obama
 Μερικές μέρες πριν, είχε προετοιμάσει το έδαφος για την παρέμβαση του Obama και συγκεκριμένα την Πέμπτη 6 Μαΐου 2010, ο Timothy Geithner, Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, μετά από συνεννόηση με τον Πρόεδρο Barack Obama στο Λευκό Οίκο.  Έκανε 26 τηλεφωνήματα σε Αμερικανούς Πολιτικούς, Συμβούλους του Λευκού Οίκου, δημοσιογράφους των Washington Post, The New York Times & Wall Street Journal, στον  Ben Bernanke (της FED) και σε στελέχη της, - και δύο στον  Jean-Claude Anne Marie Louis Trichet, ο οποίος την ίδια ημέρα συνεδρίαζε στην Λισαβόνα με τα μέλη του Κυβερνείου της ECB, για θέματα επιτοκίων και πληθωρισμού (!)  και όχι για να αποφασίσουν επί τέλους, για το κατάλληλο πακέτο διάσωσης, των προβληματικών χωρών της Ευρωζώνης ώστε να ηρεμήσουν τις αγορές και να σταματήσουν την επέκταση του πανικού παγκοσμίως. Το μήνυμα του Geithner στον Trichet και άλλους Ευρωπαίους  αξιωματούχους εκείνη την ημέρα και τις ημέρες που ακολούθησαν - και για αυτό το θέμα, στα χρόνια που ακολούθησαν - δεν προέκυψε ξαφνικά. Ο Geithner με την ιδιότητά του ως Υπουργού Οικονομικών και με μακρά εμπειρία στην αντιμετώπιση οικονομικών κρίσεων σε διάφορα κράτη ( Μεξικό, Ταυλάνδη, Ινδονησία, Νότια Κορέα, Βραζιλία κ.τ.λ.), όπως επίσης και στις ΗΠΑ, όπου από την εποχή που ο Barack Obama ανέλαβε την Προεδρία, το οικονομικό επιτελείο μετά από σκληρούς αγώνες εφάρμοζε μεθόδους αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, ακολουθώντας την πολιτική,  stimulus-verus-austerity (Quantitative Easing ή QA). Ο Geithner είχε κατ' επανάληψη προσπαθήσει, με απ' ευθείας επαφές ή σε διεθνείς Συσκέψεις (G-7, G-20), να πείσει τους αναποφάσιστους Ευρωπαίους συναδέλφους του να καταλήξουν σε κάποιο σχέδιο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης στην Ευρωζώνη, τον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της των ΗΠΑ, όπου το οιοδήποτε οικονομικό της χάος, λόγω των αλληλοσυνδεόμενων οικονομικών συστημάτων, θα αποτελούσε μία μεγάλη απειλή για την υπό εξέλιξη  ανάκαμψη των ΗΠΑ.  Η κυριαρχούσα στις ΗΠΑ, πολιτική της Κυβερνήσεως Obama σε διεθνές επίπεδο, θα εστιάζετο στο να εμποδισθούν οι Ευρωπαίοι Ηγέτες να αναφλέξουν και πάλι την οικονομική κρίση και να σπρώξουν την παγκόσμια οικονομία πίσω στην άβυσσο, από την οποία το οικονομικό επιτελείο των  ΗΠΑ έκανε τιτάνιο αγώνα για να εξέλθει. Ο πυρετός της λιτότητας και του χάους στην Ευρώπη ήταν στις προτεραιότητες των προβλημάτων, για τα οποία οι ΗΠΑ έκαναν προσπάθειες να λύσουν σε συνεννόηση με τους Ευρωπαίους Εταίρους. Στην διεθνή διάσκεψη των G-7 στο Iqaluit του Αρκτικού Κύκλου στον Καναδά τον Φεβρουάριο του 2010, οι Ευρωπαίοι, σύμφωνα με τον Timothy Geithner, συζητούσαν κατά την διάρκεια των γευμάτων, κυρίως για το ελληνικό πρόβλημα, και για την αμετάκλητη ανάγκη εφαρμογής σκληρής λιτότητας και ήταν έξαλλοι για την ελληνική ανεύθυνη καταστροφική σπατάλη και ψευδολογία, με διάθεση για σκληρά τιμωρία τους. Ο Geihtner τους προέτρεψε να εφαρμόσουν αξιόπιστο και επαρκώς μεγάλο τολμηρό σχέδιο διάσωσης (και όχι το γελοίο πακέτο στήριξης των €25 δισ. που απεφάσισαν μετά από 2 εβδομάδες, το οποίο δεν έφθανε καν για  να καλύψει τις δανειακές ανάγκες της χώρας μέχρι την άνοιξη και το οποίο επί πλέον απαιτούσε εφαρμογή  σκληρών μέτρων λιτότητας), ώστε να διαβεβαιώσουν αξιόπιστα τις αγορές ότι δεν θα επιτρέψουν χρεοκοπίες χωρών τους ή την κατάρρευση του παγκόσμιου  τραπεζικού συστήματος. Και ότι ή κρίση θα έπρεπε να λυθεί τόσον από Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις όσον και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε συνεργασία. Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ θα υποστήριζαν μία μεγαλύτερη οικονομική συμμετοχή  από το ΔΝΤ, αλλά όχι ως αντικατάστατο μίας περισσότερο ουσιαστικής Ευρωπαϊκής δέσμευσης. Είπε επί πλέον στους Ευρωπαίους, ότι εάν σχεδίαζαν να ''κρατήσουν κάτω πατημένο το λαιμό της Ελλάδας'', θα έπρεπε να βεβαιώσουν τις αγορές με το κατάλληλο πακέτο στήριξης, ότι δεν θα επέτρεπαν χρεοκοπίες κυρίαρχων κρατών ή την κατάρρευση τραπεζικών συστημάτων επί πλέον δε ότι θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν το ελληνικό πρόβλημα χαλαρά και χωρίς υπερβολές,  .  
  ''Απλώς μην το παρακάνετε'', τους είπε. ''Εάν δεν εξαλείψετε τον κίνδυνο της  καταστροφικής αποτυχίας,  δεν υπάρχει πιθανότητα να λύσετε αυτό το πρόβλημα''.
                                                           Timothy Geithner
                                                  G-7 , Iqaluit, Canada, February 2010    
Όμως οι Ευρωπαίοι δεν φάνηκε να συμφωνούν. Η Γερμανία και η Γαλλία κατ' αρχήν, δεν εδέχοντο διαλέξεις από τους Αμερικανούς. Τους κατηγορούσαν ήδη ότι στο ''Wild West-Οικονομικό τους Σύστημα” οφείλετο η οικονομική κρίση του 2008. Δεν ήσαν διατεθειμένοι να αποδεχθούν  συμβουλές από τους ανεύθυνους Αμερικανούς, ότι έπρεπε να πάνε στα ''μαλακά'' στην εφαρμογή μέτρων λιτότητας, με τους Έλληνες, αντιθέτως επέμεναν, με σκληρή Παλαιάς Διαθήκης ρητορική, στην εφαρμογή δρακόντιων μέτρων  λιτότητας ερεθίζοντας τις αγορές και υπονομεύοντας την ισχύ της ίδιας της βοήθειάς τους. Οι Γερμανοί δεν αισθάνονταν την υποχρέωση να βοηθήσουν τους Έλληνες - και οι πολιτικοί τους γνώριζαν ότι τυχόν  υπέρμετρη γενναιοδωρία θα σήμαινε  εκπαραθύρωση  τους  από  την εξουσία. Σύμφωνα με ένα  e-mail της Lael Brainard την 25η Απριλίου 2010, οικονομολόγου του Λευκού Οίκου επί Clinton, και νύν αναπληρώτριας Υπουργού Οικονομικών προς τον Geithner, επιγραφόμενο  ''Germany, France Signal Hard Line with Greece'', ο Wolfgang Schauble, και η  Γαλλίδα συνάδελφός του Kristin Madlen Odet (Lallouette) Lagard, στον ίδιο βηματισμό, προειδοποιούσαν ότι :
 ''Η δημοσιονομική λιτότητα θα ήταν αναπόφευκτη και προϋπόθεση δανειοδοτήσεως''
                                                             Wolfgang  Schauble
              '' Εάν η Ελλάδα χρεοκοπούσε θα πατούσαμε αμέσως τα φρένα''
                                                            Kristin  Lagard 
    Μία άλλη προϋπόθεση δανειοδοτήσεως, την οποία έβαλαν οι Γερμανοί στο τραπέζι αλλά δεν υλοποιήθηκε λόγω της σφοδράς αντίθεσης του Geithner, ήταν ''ότι ένα ευρωπαϊκό κράτος για να δανειοδοτηθεί από το πακέτο σωτηρίας θα έπρεπε  να αναδιαρθρώσει ''πρώτα'' το χρέος του''. Θεωρήθηκε ως αλλοπρόσαλλη προϋπόθεση, διότι ήταν σαν να ανακοίνωναν (κατά τον Geithner), ότι κανένα δάνειο σε αδύναμες Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις ή τράπεζες ήταν ασφαλές ! Και όχι μόνον, επί πλέον δεν επιτρέπετο κατά τον Geithner, ούτε κάν να μιλάνε για ''αναδιάρθρωση''! ( Σας θυμίζει κάτι αυτό ; ) Η δυνατότητα αναδιάρθρωσης του χρέους δεν απεκλείετο βέβαια από τον Geithner σε κάποια φάση στο μέλλον, αλλά ως κοινοποιούμενη προϋπόθεση δανειοδότησης  ήταν απαράδεκτη. Επειδή όμως όλες οι προσπάθειες και πιέσεις των Αμερικανών που ακολούθησαν, για να σβήσουν οι Ευρωπαίοι την φωτιά που απειλούσε τον κόσμο δεν απέδιδαν, διότι φαίνεται ότι δεν είχαν τα εργαλεία για να το κάνουν ή διότι δεν ήθελαν, ήλθε και το αναπόφευκτο τελεσίγραφο Geithner, την   6η Μαίου 2010 , αμέσως μετά από την απότομη εντός μερικών λεπτών (flash crash) επιπρόσθετη πτώση των US stocks, που απεδόθη (λανθασμένα, όπως απεδείχθη αργότερα), στο ότι ο τρόμος πανικού στην Ευρώπη βγαίνει εκτός ελέγχου  :
                                        ''Ο  χρόνος για ημίμετρα, έχει τελειώσει !''
                                                            Timothy  Geithner  to  J.C. Trichet
                                                                ( 6  Μαΐου 2010 )
       Στην  ασφυκτική πίεση των Αμερικανών προστέθηκε και η πίεση από όλα τα μέρη του κόσμου- προήλθε επίσης από τον Dominique Strauss-Kahn του ΔΝΤ - και οι Ευρωπαίοι κατάλαβαν ότι έπρεπε να κινηθούν περισσότερο αποφασιστικά, απ' ότι είχαν κάνει μέχρι τότε .  Ο Trichet μετά το τηλεφώνημα του Geithner,  συγκάλεσε στις 10 μ.μ  μετά το δείπνο στο Palacio da Bacalhoa της Λισσαβώνας, σε μυστική συνεδρίαση  το Κυβερνείο  της ECB για να αποφασίσουν για την επόμενη κίνηση. Οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι είχαν έν τώ μεταξύ απευθυνθεί και σε Ασιατικές Κυβερνήσεις (Κίνα & Ιαπωνία), για χρηματοδότηση του πακέτου σωτηρίας, αλλά συνάντησαν την άρνησή τους οπότε άρχισαν να συζητούν για πακέτο σωτηρίας € 50 δισ.(!),  πράγμα που έκανε τον άφωνο από την έκπληξη Geihtner να δηλώσει:
''Εάν ανακοινώσετε αυτό,  θα  γελοιοποιηθείτε '' τους είπε '' Θα  ρίξετε  βενζίνη  στην  φωτιά. Θα πρέπει να  υπολογίζετε  σε  πακέτο  σωτηρίας  της  τάξεως  των € 500 δισ. Επί  πλέον είναι πολύ πιο  επικίνδυνο να αυξάνετε προοδευτικά την βοήθεια, αλλά με μία προληπτική, αποφασιστική μαζική επίδειξη ισχύος’’, (massive preemptive force). Εάν μπορέσετε να δείξετε ότι είσθε  διατεθειμένοι να κάνετε αυτό που χρειάζεται να γίνει, είναι πιθανότερο να πείσετε τις  ιδιωτικές αγορές να αναλάβουν το βάρος της χρηματοδότησης και έτσι θα  μειώσετε  το ρίσκο οι φορολογούμενοι να φορτωθούν πάρα πολύ.''
                                                                                         Timothy Geithner 
  Όπερ και έγινε. Την Δευτέρα 10 Μαΐου 2010 , ανακοινώθηκε ή Συμφωνία για την δημιουργία του πακέτου σωτηρίας συνολικού ύψους 750 δισ. Ευρώ, που κάλυπτε και την Ελλάδα. Η επιθυμητή λύση για την Ευρώπη, σύμφωνα με τον Geithner θα ήταν να επεκτείνει την ''δύναμη πυρός'' και όπως έδειξε μία  εσωτερική μελέτη του Υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ το πακέτο σωτηρίας των €500 δισ. θα έπρεπε να διπλασιασθεί ή και να τριπλασιασθεί, ώστε να αποτελέσει αξιόπιστη εγγύηση στήριξης για την υπόλοιπη Ευρωζώνη.
       Το rescue package περιελάμβανε 3 στοιχεία :
 1.  Το πρώτο ήταν ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητος (European Stability Mechanism). Κάτω από αυτό το σχήμα που σχεδιάσθηκε για χώρες με υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιτρέπεται να αντλήσει έως και €60 δισ. από τις αγορές με χαμηλά επιτόκια δια της έκδοσης ομολόγων, βάζοντας τον ετήσιο προυπολογισμό της ΕU των €140 δισ. ως εγγύηση και στην συνέχεια τον δανεισμό χωρών σε δυσκολία. Την απόφαση για το ποία χώρα πληρούσε τις συνθήκες για να πάρει τα δάνεια θα αποφασίζετο μέσω της διαδικασίας Qualified  Majority Voting, μετά από πρόταση της Επιτροπής. Το κάθε μέλος της Ευρωπαικής Ενώσεως , ακόμη και χώρες εκτός Ευρωζώνης, όπως η Βρετανία οφείλει να συνεισφέρει , όχι προκαταβολικά αλλά εάν υπάρξει χρεοκοπία της δανεισθείσης χώρας, σε ποσοστό ανάλογο με εκείνο της συνεισφοράς στον Ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό. Τό σχήμα πλησιάζει  πολύ στον ορισμό του Eurobond !
2. Όταν τα € 60 δισ. εξαντληθούν το πακέτο διάσωσης δημιουργεί ένα έξτρα εγγυητικό ανάχωμα (backstop) €440 δισ. Σε δάνεια και εγγυήσεις ονομαζόμενο European Financial Stability Facility (EFSF). Κάτω από αυτό τον μηχανισμό, οι χώρες της Ευρωζώνης θα δημιουργήσουν το λεγόμενο Special Purpose Vehicle (SPV) με έδρα στο Λουξεμβούργο, που τους επιτρέπει να μπορούν να εκδώσουν ομόλογα και στην συνέχεια να τα προωθήσουν  ώς  δάνεια σε προβληματικές χώρες της Ευρωζώνης. Το SPV αρχικά προγραμματισμένο να ''λήξει σε τρία χρόνια'', πήρε παράταση για 5 ή 6  χρόνια για να δοθεί χρόνος στις δανειζόμενες  χώρες να συνέλθουν. Εάν υπάρξει χρεοκοπία οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι δυνητικά αυτοί που θα πληρώσουν ένα κολοσσιαίο ποσό χρημάτων, με την Γερμανία να βρίσκεται στην κορυφή του Πίνακα Υποχρεώσεων ύψους €120 δις !
 3. Το τρίτο σκέλος του πακέτου, για το οποίο αντέδρασε σφοδρότατα η Bundesbank, ήταν η απόφαση από την ECB να αρχίσει άμεσα να αγοράζει ομόλογα από τις αγορές.                                                                
        Πώς φθάσαμε όμως έως εκεί ;
 Την 4η Οκτωβρίου 2009, οι Έλληνες ψηφοφόροι πήγαν στις κάλπες και ανέδειξαν την νέα Κυβέρνηση, στην οποία έπεσε ο λαχνός της εξεύρεσης λύσης για την έξοδο της Ελλάδος από την οικονομική κρίση. Η Ελληνική Κυβέρνηση βρέθηκε αυτόματα αντιμέτωπη, υπό το Πνεύμα του Maastricht και των Συνθηκών που ακολούθησαν, με όλους εκείνους, οι οποίοι ως Ηγέτες Κρατών ή ως Αξιωματούχοι σε διάφορους Οργανισμούς της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (EU) και των Κρατών της Ευρωζώνης, θεωρούσαν ότι ήταν επιφορτισμένοι άνωθεν, να αντικρούουν ή μή, ανάλογα με τα συμφέροντα που εξυπηρετούσαν, τις προσωπικές φιλοδοξίες, το πολιτικό κόστος, το επαγγελματικό κύρος και την ιδιοσυγκρασία τους,  κάθε αίτημα από τις  GIPSI χώρες για συζήτηση προτάσεων αντιμετώπισης προβλημάτων, εν προκειμένω της οικονομικής κρίσης. Η συνήθης δικαιολογία για την κωλυσιεργία, αδιαφορία και αδράνεια που έδειχναν, ήταν ότι έπρεπε να τηρηθούν οι Αρχές της Συνθήκης του Maastricht και των Συνθηκών οι οποίες ακολούθησαν σε διάφορες διεθνείς Διασκέψεις.
 Σημειωτέον ότι οι περίφημες Αρχές συμφωνήθηκαν μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις και σφοδρές κόντρες μεταξύ κυρίως των εκπροσώπων της Γαλλίας και Γερμανίας. Η Γερμανία π.χ. απαίτησε και επέβαλλε σκληρούς όρους και περιορισμούς στις δυνατότητες πρωτόβουλης δράσης και παρέμβασης της ECB, κατά τα πρότυπα της Bundesbank, όπως επίσης και αυστηρή τήρηση από τα μέλη-κράτη των  οικονομικών δεικτών, όπως το ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος (3%), του πληθωρισμού (4%) και άλλους αυθαίρετους περιορισμούς, αποτέλεσμα κυρίως της οδύσσειας που πέρασε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.  Άλλα συμπεράσματα εξήγαγαν οι ΗΠΑ από την Great Depression και άλλα οι Γερμανία. Όθεν και η διαφορετική οικονομική πολιτική στην αντιμετώπιση οικονομικών κρίσεων και η πεισματώδης εμμονή των Γερμανών για την εφαρμογή μέτρων λιτότητας πάση θυσία. Παρεμπιπτόντως προκύπτει και το ερώτημα, ''μήπως επίσης οι Γερμανοί ανταποδίδουν τά ίσα, εκδικούμενοι αυτούς που τους έριξαν στην άβυσσο με την Συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919, για την οποία μάλιστα παραιτήθηκε ο John Maynard Keynes από εκπρόσωπος της Βρετανίας, διαμαρτυρόμενος για την σχεδιασθείσα εξαθλίωση του Γερμανικού λαού ;
(βλ. The Economic Consequences of The  Peace by  J. M. Keynes)
''Δεν επιτρέπεται ή διάσωση από την χρεοκοπία (bailout),  κρατών που απαρτίζουν την ζώνη του ενιαίου νομίσματος’’
( Άρθρο 104b, της Συνθήκης  του Maastricht)                                                          
''Οι Κεντρικές Τράπεζες θα εξακολουθήσουν να υφίστανται, αλλά δεν θα έχουν την   άδεια έκδοσης νομίσματος, αυτό το δικαίωμα δίδεται μόνον στην ECB ’’
''Οι  Ευρωπαϊκές Συνθήκες απαγορεύουν κατηγορηματικά  στην ECB να αγοράζει απ' ευθείας κυβερνητικό χρέος  ''
Η Ελληνική Κυβέρνηση, εκτός των περιορισμών των Συνθηκών, είχε να αντιμετωπίσει και τις προσωπικές ή επιβαλλόμενες από διάφορα ισχυρά μέλη της Ευρωζώνης, αυθαίρετες ή μή ''ερμηνείες'' του Πνεύματος του Maastricht  από διάφορους αξιωματούχους σε θέσεις κλειδιά, όπως και την συνεχή επίθεση από τους σχολιαστές των ευρωπαϊκών ΜΜΕ,
‘’Είμαστε η Ευρώπη, ή γενέτειρα του πολιτισμού, όχι κάποιο ασήμαντο  έθνος, που χρειάζεται διεθνή διάσωση από την χρεοκοπία. Θα ήταν ταπείνωση να κληθεί το ΔΝΤ.’’                                                  
                                                                                                 Jean-Claude   Trichet                                 
 '' Η ECB είναι τελείως ανεξάρτητη από πολιτικές παρεμβάσεις’’                                                                                                                   Bundesbank                                                              
''Δεν θα μπορούσε ποτέ,  δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρξει οποιαδήποτε χρεοκοπία. Η Ελλάδα θα πληρώσει τους λογαριασμούς της. Καμία Κυβέρνηση, κανένα κράτος δεν μπορεί να περιμένει ειδική μεταχείριση από εμάς (ECB) ‘’      
                                             Jean-Claude Trichet                                                                                       ''Οι Κυβερνήσεις  της  Ευρωζώνης δεν είναι πλέον ελεύθερες να σχεδιάζουν την δημοσιονομική τους  πολιτική,  οι Βρυξέλλες θα αποφασίζουν, βάσει αυστηρών κανόνων, πόσο μπορούν ή δεν μπορούν να ξοδέψουν οι διάφορες Κυβερνήσεις’'                                                                                                                   Bundesbank                                                                                                                  '' Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ιδρύθηκε, βάσει του προτύπου της  Bundesbank  και  όχι  των υπόλοιπων Κεντρικών  Τραπεζών  της Ευρωζώνης,  υιοθετώντας τα νομισματικά εργαλεία και τεχνικές ελέγχου, που εφάρμοζε η Bundesbank''   
 '' Κάθε χώρα, που έμπαινε στην Ευρωζώνη, για να επιζήσει, έπρεπε να παράγει τα προϊόντα, που η υπόλοιπη, Ευρώπη  ήθελε να  αγοράσει, στις τιμές που ήθελαν να πληρώσουν''
 ... και την παραδοσιακή υπεροψία των ευρωπαίων πολιτών και την προκατάληψη διαφόρων Ηγετών και Αξιωματούχων έναντι της Ελλάδος, συστηματικά προβαλλόμενη από τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, με εξευτελιστικό και ταπεινωτικό για την Ελλάδα τρόπο, ένα ακόμη δείγμα της προβαλλόμενης Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης  :
''Μόνον λατινικοί χαρακτήρες θα γίνουν αποδεκτοί. Η πτωχή, μικρή,  ημι-αγροτική  Ελλάδα  δεν  είναι  σε θέση  να  αρχίσει  να  προβάλλει  αιτήματα  για το είδος του νομίσματος, το οποίο θα έπρεπε να κυκλοφορήσει στις βιομηχανικές Υπερδυνάμεις της Γαλλίας και Γερμανίας. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα μπείτε ποτέ στην Ευρωζώνη ;
                                                       Theo  Waigel,   
                                                  Υπ. Οικονομικών Γερμανίας
                        ( ως απάντηση στον Γιάννο Παπαντωνίου, που ζητούσε να μπουν
                        στην ονομασία του νέου νομίσματος και ελληνικοί  χαρακτήρες )                     
                         Βρυξέλλες 1997                                                                                                                "Είναι η Ελλάδα αυτή που θα  χρεοκοπήσει  τις  Γερμανικές Τράπεζες ;  Οι Έλληνες μαλώνουν  και  απεργούν  αντί  να  αποταμιεύουν.......... Πουλήστε  τα  νησιά  σας διεφθαρμένοι Έλληνες, και την Ακρόπολη επίσης''  
                                                                                                       Das Bild
                                                                                       (πρωτοσέλιδο, χειμώνας 2010)