Μπαμπά τι είναι η αριστερά;

Του Δραχμαντινετζάντ – @giopso

-Μπαμπά, τι είναι αριστερά;

-Αριστερά παιδί μου είναι να παλεύεις για το γείτονα που του παίρνουν το σπίτι για τοκογλυφικό δάνειο. Είναι να προστατεύεις τον μετανάστη που έφτασε στην Ελλάδα για να σωθεί απ’ τον πόλεμο. Είναι να συμπαραστέκεσαι στον αγρότη που πουλάει το μόχθο του για ψίχουλα και πλουτίζει ο μεσάζοντας-μεγαλέμπορας. Είναι να υπερασπίζεσαι τον υπάλληλο που δουλεύει ανασφάλιστος με μισθό πείνας. Είναι να σέβεσαι την ιστορία σου, τους αγώνες που έδωσαν οι παλιότεροι για σένα και να παλεύεις για να μην ξεχαστούν.

-Μπαμπά, ποια είναι η πολιτική της αριστεράς στον 21ο αιώνα;

-Η αριστερά δεν έχει πολιτική. Έχει ιδέες. Η αριστερά δε βαδίζει σε ράγες αλλά σε χωματόδρομο και αφήνει ίχνη. Η αριστερά δε δειλιάζει στη διασταύρωση, ακολουθεί πάντα την ανηφόρα. Η αριστερά δεν τρομάζει από τα κύματα, γεννήθηκε για να κάνει κουπί.

-Μπαμπά, καλή η θεωρία αλλά τι λέει για την Οικονομία η αριστερά;

-Η αριστερά παιδί μου δεν ξέρει από οικονομία. Ξέρει όμως ότι πρέπει να ζουν οι άνθρωποι και όχι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες. Πρέπει ο εργάτης και ο αγρότης να γεύεται τον καρπό του μόχθου του. Πρέπει ο μαθητής να μαθαίνει. Ο δάσκαλος να διδάσκει. Ο γιατρός να γιατρεύει. Ο άνθρωπος να ζει. Η αριστερά παιδί μου δεν είναι θεωρία, είναι πράξη, κάθε μέρα, όλη μέρα.

-Μπαμπά, ελπίζεις στην ελληνική αριστερά;

-Όχι.

http://mignatiou.com/

Αγωνία για την τύχη 150.000 Ελλήνων στην Ουκρανία - Οι νεοναζιστές θέλουν την εκδίωξή τους

Για "πογκρόμ" και εκκαθαρίσεις των ελληνικών κοινοτήτων στην Ουκρανία ανησυχούν οι Έλληνες Ορθόδοξοι της χώρας οι οποίοι ζουν εκεί από την αρχαιότητα, ειδικά στην περιοχή της Κριμαίας, καθώς οι νεοναζιστές του Δεξιού Τομέα οι οποίοι είναι πανίσχυροι και ελέγχουν πλέον τις εξελίξεις, όντας η μόνη οργανωμένη πολιτική δύναμη στη χώρα σήμερα, έχουν δηλώσει ότι θα εκδιώξουν όλες τις εθνικές μειονότητες για να "καθαριστεί" η χώρα!
Χαρακτηριστικό της ισχύος των νεοναζιστών είναι ότι τοποθετήθηκε Γενικός Εισαγγελέας της Ουκρανίας στέλεχος προερχόμενο από το κόμμα του "Δεξιού Τομέα", ο Ι.Μανίτσκι.
Σε 150.000 υπολογίζονται οι Έλληνες της Ουκρανίας, οι οποίοι έχουν πλήρη συνείδηση της φυλετικής τους καταγωγής αλλά ανησυχούν για τις ζωές τους ειδικά όσοι βρίσκονται σε περιοχές όπου επικρατούν οι Ουκρανοί νεοναζί οι οποίοι θεωρούν ότι είναι απόγονοι Γερμανών, που μετανάστευσαν μαζικά στην Ουκρανία κατά τον 18ο αιώνα, είναι καθολικοί και έχουν απύθμενο μίσος για τα σλαβικά και άλλα φύλα.
Στον Β' ΠΠ η Ουκρανία θρήνησε 5 εκατ. θύματα, στην πλειοψηφία τους από τα ουκρανικά SS(!) και φυσικά το ελληνικό κράτος, σήμερα, μες την τρελή χαρά του να υποστηρίξει την πλευρά ΕΕ-ΔΝΤ-ΗΠΑ τους έχει κυριολεκτικά "ξεχάσει", και ενοχλείται αν του το θυμίζουν.
Φυσικά σε μια χώρα που θέλει να ακολουθήσει φιλογερμανική "άρια" πολιτική και προπάντων αντι-ορθόδοξη (Η Δύση θέλει να καταστρέψει την Ορθοδοξία, για να μην υπάρχουν ορθόδοξοι πληθυσμοί που στρέφουν τα μάτια τους στην Ρωσία, αυτός είναι και ο λόγος της προωθούμενης αθεΐας στην Ελλάδα, αλλά και της σκανδαλώδους ανοχής εξόντωσης ελληνορθόδοξων πληθυσμών στην Μέση Ανατολή), το μέλλον τους είναι ιδιαιτέρως επισφαλές.

Ουκρανία: το τέλειο πραξικόπημα της Υπερεθνικής Ελίτ

Του Τάκη Φωτόπουλου
Στην Ουκρανία, η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) που διαχειρίζεται την Νέα Διεθνή Τάξη, η οποία θεμελιώνεται, στο οικονομικό επίπεδο, στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και, στο πολιτικο, στις κατά τόπους Κοινοβουλευτικές Χούντες, οι οποίες αποτελούν μια παρωδία αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» (ενώ και η ίδια είναι παρωδία της πραγματικής άμεσης δημοκρατίας) επέτυχε, μέσα σε λίγους μήνες, το τέλειο πραξικόπημα. Δηλαδή, οπως φαίνεται τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, την προσεχή αλλαγή καθεστώτος με τη μέθοδο της ψευδο-«επανάστασης» που τελειοποίησε στην Αραβική «Άνοιξη». Έτσι, μέσα στις πρώτες δυο δεκαετίες απο τότε που δημιουργήθηκε η άτυπη αυτή Υ/Ε, μια σειρά καθεστώτων που αντιστέκονταν την ενσωμάτωση τους στη ΝΔΤ έχουν ήδη ανατραπεί (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη) ή είναι υπο ανατροπή (Ουκρανία, Συρία), ενώ παρόμοιες διαδικασίες έχουν ξεκινήσει στη Βενεζουέλα και αλλα πραγματικά αντιστεκόμενα καθεστώτα όπως η Βολιβία ―σε αντίθεση με τα καθεστώτα της εκφυλισμένης Αριστεράς (Βραζιλία, Αργεντινή κλπ) που είναι ήδη ενσωματωμένα στη ΝΔΤ, με κυβερνήσεις τύπου ΣΥΡΙΖΑ.Σήμερα έγινε φανερό ότι δεν απαιτούνται πια τα παλιά στρατιωτικά πραξικοπήματα που αποκάλυπταν την πραγματική φύση των δυτικών καθεστώτων και δικαίωναν τις παλιές ριζοσπαστικές θεωρίες ότι η αστική «δημοκρατία» δεν είναι παρά ένα επικάλυμμα που, όταν το αστικό καθεστώς κινδυνεύει, δεν έχει κανένα πρόβλημα να το παραμερίσει για ένα χρονικό διάστημα μέχρι να συντρίψει το λαϊκό κίνημα για πολλές δεκαετίες (τελευταίο παράδειγμα αυτό της Χιλής). Για πρώτη φορά στην Ιστορία, οι ελίτ έχουν σφετεριστεί ακόμη και την ίδια την έννοια και την μέθοδο της επανάστασης για την επιτυχία των δικών τους σκοπών. Με δεδομένο τον καθολικό πια έλεγχο της πληροφόρησης από την Υ/Ε και τις ντόπιες ελίτ που παίζουν ρόλο νομάρχη της, αλλά και τον ρόλο της σημερινής «Αριστεράς», η οποία, ενώ στο παρελθόν έπαιζε ένα απομυθοποιητικό ρόλο των συστημικών ΜΜΕ, σήμερα κατά κανόνα είναι και αυτή ενσωματωμένη στην ΝΔΤ και απλώς παρουσιάζει ταυτόσημες αναλύσεις με αυτές των ελίτ, (χρωματισμένες με ροζ, κόκκινο, μαύρο κ.λπ., ανάλογα με την ιδεολογική κατεύθυνσή της), το αποτέλεσμα είναι μια γενικευμένη σύγχυση, όπως ακριβώς επιδιώκει και η Υ/Ε για να κάνει άνετα την «δουλειά» της.

ΜΚΟ: το χρώμα του χρήματος

Από τα σύνεφα φαίνεται να πέφτουν πάλι ορισμένοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί μετά την αποκάλυψη των αμαρτωλών ΜΚΟ. Οργανώσεις που με πρόσχημα -πολλές φορές ευφάνταστες είναι η αλήθεια- δράσεις , οι οποίες χρηματοδοτούνταν από το Υπουργείο Εξωτερικών και όχι μόνο. Η "επιλεκτική" προβολή ορισμένων μόνο περιπτώσεων εντάσσεται στα πλαίσια του πολιτικού παιγνιδιού που στήνεται ξανά για την παραπλάνηση του "αδαούς λαουτζίκου". Ψάξαμε λοιπόν  και βρήκαμε ότι δεν είναι μόνο ο φίλος και πρώην συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου Αλεξ Ρόντος, αλλά και παλληκάρια όπως ο γραμματέας της νεολαίας της ΝΔ Ανδρέας Παπαμιμίκος, ο οποίος είχε υπό τον έλεγχό του  5 ΜΚΟ, οι οποίες χρηματοδοτούνταν από κρατικά κονδύλια κατά την περίοδο διακυβέρνησης της Ν.Δ.:
1. ΟΝΝΕΔ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΜΚΟ και η ΟΝΝΕΔ;)
2. ΝΕΑΝΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
3. BALKAN A.I.D.
4. Πρωτοβουλία για την ΝΕΑΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
5. Δίκτυο πρωτοβουλίας για τη Δημοκρατία στα ΔΥΤΙΚΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ.
περισσότερα εδώ
Επίκαιρο είναι και ένα άρθρο της Βασιλικής Σιούτη που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία πριν τέσσερα χρόνια (Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010) αλλά φαίνεται κανείς δεν συγκινήθηκε τότε.
Το αναδημοσιεύουμε αυτουσιο γιατί περιέχει σημαντικά στοιχεία:
ΜΚΟ: το χρώμα του χρήματος
Στελέχη της Ν.Δ. και φίλοι βρίσκονται πίσω από τις ΜΚΟ με τις μεγαλύτερες χρηματοδοτήσεις, σύμφωνα με τα στοιχεία της τελευταίας πενταετίας, που έχει η αρμόδια διεύθυνση του υπουργείου Εξωτερικών. Η οργάνωση «Ευρωπαϊκή Προοπτική», δημιούργημα του Παντελή Σκλια, στενού φίλου και συνεργάτη του πρώην υφυπουργού Εξωτερικών και αρμόδιου για τις ΜΚΟ, Ευριπίδη Στυλιανίδη, έλαβε περισσότερα από πέντε εκατομμύρια ευρώ σε τρία χρόνια.
Ο-επίσης- φίλος του υφυπουργού, καθηγητής του Δημοσίου Δικαίου, Σπύρος Φλογαΐτης, εξασφάλισε 2.053.000 ευρώ για τη ΜΚΟ του (στην οποία δήλωνε ότι εργαζόταν ο Ευρ. Στυλιανίδης, στο βιογραφικό του), ενώ η ΜΚΟ της Εκκλησίας «Αλληλεγγύη» χρηματοδοτήθηκε με περισσότερα από 3 εκατομμύρια ευρώ για το ίδιο διάστημα, παρά τις δημόσιες κατηγορίες που είχαν αρχίσει να διατυπώνονται σε βάρος της.
Η διάθεση μέρους του ΑΕΠ για ανθρωπιστική και αναπτυξιακή δράση, στις χώρες που υποφέρουν, αποτελεί εδώ και μερικά χρόνια υποχρέωσή μας ως χώρας της Ε.Ε. Τα ποσά που δίνονται ετησίως δεν είναι τεράστια. Οι αμφιβολίες που υπάρχουν αφορούν το εάν κατευθύνονται εκεί που υπάρχουν πραγματικές ανάγκες, καθώς για πολλούς εκπροσώπους του ελληνικού δαιμονίου οι ΜΚΟ έχουν γίνει επάγγελμα.
Το έργο των περισσοτέρων δεν ελέγχεται και συχνά η αποτελεσματικότητα και η διαφάνεια αφήνονται στη διακριτική τους ευχέρεια. Οσο για το είδος της ελληνικής ανθρωπιστικής βοήθειας; Σε πολλές περιπτώσεις δεν πρόκειται για το αναμενόμενο: δηλαδή επισιτιστική και φαρμακευτική βοήθεια στους λαούς που χειμάζονται και πραγματικά αναπτυξιακά έργα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΥΠΕΞ, έχουμε «ταράξει» διάφορους λαούς στα σεμινάρια: «Εκπαίδευση εμπειρογνωμόνων στη χρηστή διακυβέρνηση στο Σουδάν», «Εκπόνηση σχεδίων για την προώθηση κοινωνικά δίκαιου τουρισμού στη Συρία» και «Παροχή ψυχολογικής υποστήριξης στο Πακιστάν», είναι μερικές από τις δράσεις των ΜΚΟ που χρηματοδοτήθηκαν αδρά από τη Ν.Δ. την τελευταία πενταετία.
Επίσης, παρ' ότι σχεδόν όλες οι ΜΚΟ που χαρακτηρίστηκαν «πράσινες» σταμάτησαν να χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση Καραμανλή και τη θέση τους πήραν οι «γαλάζιες», υπάρχουν και κάποιες που διατηρούν εξίσου φιλικές σχέσεις με τις δύο κυβερνήσεις, εξασφαλίζοντας μόνιμη και σταθερή παρουσία. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις: το Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου, του Δ. Τσάτσου, η HUMANET, της αδελφής και του γαμπρού του πρώην υφυπουργού Περιβάλλοντος, Στ. Καλογιάννη, και η IOCC, με την οποία πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά πράγματα ο Αλεξ Ρόντος, φίλος και πρώην συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου.

Το δράμα στην Εκπαίδευση

Του Θανάση Γκότοβου

6,453 φιλόλογοι με κάποια προϋπηρεσία στην Εκπαίδευση και 8,970 με μηδενική προϋπηρεσία περιμένουν να ανοίξει και γι αυτούς κάποια πόρτα ή έστω ένα παράθυρο κάποιου σχολείου για να μπορέσουν να ασκήσουν το επάγγελμα που έχουν μάθει.
Στην ίδια θέση αναμονής βρίσκονται 1,796 και 1,831 μαθηματικοί, 1,173 και 911 φυσικοί, 554 και 409 χημικοί, 272 και 346 βιολόγοι, 140 και 412 κοινωνιολόγοι, 108 και 264 γεωλόγοι, 447 και 524 θεατρολόγοι, 1873 και 1069 καθηγητές Αγγλικών, 880 και 510 καθηγητές Γαλλικών, 808 και 315 καθηγητές Γερμανικών, 476 και 561 καθηγητές καλλιτεχνικών, 320 και 779 οικονομολόγοι, 1,896 και 1,648 γυμναστές, 1,340 και 1,435 μουσικοί, 1,138 και 1,802 καθηγητές πληροφορικής, 447 και 525 θεατρολόγοι, 2,166 και 6,633 δάσκαλοι, 3,916 και 4,820 νηπιαγωγοί – και υπάρχουν ακόμη πρόσθετες κατηγορίες στον μακρύ και παράλογο κατάλογο των ειδικοτήτων που κατάφερε να δημιουργήσει η πολιτική τάξη της Μεταπολίτευσης, αγέρωχη και επηρμένη για τη σοφία της, ανίκανη να ακούσει και να μάθει.
Ένα κανονικό δράμα έχει προκύψει για πάνω από 60.000 νέους που έχουν αποφοιτήσει από ελληνικά Πανεπιστήμια και έχουν μάθει να ασκούν ένα επάγγελμα που οι περισσότεροι ποτέ δεν θα έχουν την ευκαιρία να ασκήσουν. Γιατί οι αριθμοί είναι αμείλικτοι:
Η συρρίκνωση του σώματος των εκπαιδευτικών, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του OECD και της Eurostat είναι με απόσταση η μεγαλύτερη που συνέβη ποτέ σε ευρωπαϊκή χώρα μέσα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Μόνο το προσωπικό της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης έχει μειωθεί κατά 30.000 τα τελευταία τρία χρόνια με αποχωρήσεις και διαθεσιμότητες. Και έπεται συνέχεια, διότι το υπουργείο Παιδείας είχε τη φαεινή ιδέα να αυξήσει το διδακτικό ωράριο και ταυτόχρονα να μειώσει τους μισθούς των εκπαιδευτικών.

Ο κανόνας της ηθικής

Του Νίκου Αλιάγα

Συναντήθηκα με τον Κλούνεϊ και μου είπε ότι μίλησε για τα Γλυπτά εν συνειδήσει.
«Εάν θέλεις να σε βοηθήσει ο ουρανός, βοήθησε πρώτα εσύ τον εαυτό σου.» Αυτή η λαϊκή σοφία που χρησιμοποιούν οι Γάλλοι ταιριάζει απόλυτα σε εμάς, με την περίπτωση του Τζωρτζ Κλούνεϊ ο οποίος τάχθηκε υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα στη χώρα μας. Ο Κλούνεϊ με τη διεθνή του ακτινοβολία έβαλε ξανά το θέμα επί τάπητος μέσα από τα media και, στην ουσία, μας έκανε μια άνευ προηγουμένου πάσα για να διευθετήσουμε κι εμείς το θέμα από την πλευρά μας.
Η Πολιτεία αντέδρασε άμεσα μέσω του υπουργού Πολιτισμού απευθύνοντας στον αμερικανό σταρ του Χόλιγουντ ευχαριστήρια επιστολή με την οποία τον προσκαλούσε να επισκεφθεί τη χώρα και το Μουσείο της Ακρόπολης.
Ωστόσο για να κατανοήσουμε το θέμα των Γλυπτών του Παρθενώνα πριν ξεκινήσουμε μια εκστρατεία προς τα έξω θα ήταν εύλογο να ενημερώσουμε και τους μέσα, αγγίζοντας τη συνείδηση του κάθε πολίτη. Λίγες ώρες μετά τη συνέντευξη τύπου του αμερικανού ηθοποιού στο Λονδίνο, συναντήθηκα με τον Κλούνεϊ στο Παρίσι και μου επιβεβαίωσε ότι την δήλωση υπέρ ημών την έκανε εν συνειδήσει της σοβαρότητας του θέματος. Δεν του "ξέφυγε", ήταν εις γνώσιν του η απόφαση της Ουνέσκο, που αναγνωρίζει ότι τα εκθέματα που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο αποτελούν αλληλένδετο κομμάτι του Παρθενώνα και δεν πρόκειται για ένα αυθύπαρκτο έργο τέχνης. Άρα ο Κλούνεϊ δε μίλησε μόνον με την καρδιά του, εξέφρασε, πέρα από τους δικούς μας συναισθηματισμούς, και το έκανε γιατί το πιστεύει (κι αυτό τον τιμά), μια πραγματικότητα: τους κανόνες της ηθικής. Και αν η δημόσια θέση που πήρε δεν εθεωρείτο τόσο σημαντική πράξη, οι Εγγλέζοι δε θα αντιδρούσαν τόσο έντονα. Και πέρα από τον γλαφυρό δήμαρχο του Λονδίνου, η κοινή γνώμη των Άγγλων πολιτών τάσσεται υπέρ της επιστροφής στην Αθήνα.  
Εμείς τι κάνουμε τώρα; Κλαίμε τη μοίρα μας με τον συνηθισμένο ωχαδερφισμό που ξετρυπώνει στα δύσκολα; Τα σχόλια που διάβασα στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα με προβλημάτισαν: «εδώ έχουμε τόσα προβλήματα, τα Μάρμαρα θα μας σώσουν;», «είμαστε ανίκανοι να πληρώσουμε τις συντάξεις μας, τι μας νοιάζουν οι πέτρες του παρελθόντος», «να μείνουν στο Λονδίνο καλύτερα, τουλάχιστον αυτοί ξέρουν να τα αξιοποιήσουν, εμείς είμαστε άχρηστοι». Δε θα μιλήσουμε για το όποιο μειονεκτικό σύνδρομο αλλά για τις «πέτρες» (στην καλύτερη για τα «Μάρμαρα»). Άλλος βλέπει πετραδάκια κι άλλος ένα κομμάτι της ταυτότητας του. Ο Παρθενώνας αντιστέκεται ακόμα παρά τους αιώνες, τις κρίσεις-και γνώρισε πολλές- όπως και τους πολέμους, τις διχόνοιες, τους κατακτητές, τις ματαιοδοξίες και τις διάφορες ιδεολογίες των ανθρώπων, που έζησαν και ζουν στους πρόποδες του. Όλα και όλοι περαστικοί. Αλλά αυτός ακόμα εκεί. Κι ας περνάμε τις περισσότερες φορές αδιάφοροι από μπροστά του. Εάν δεν καταλάβουμε πως είναι η τελευταία έπαλξη μας και πως ό,τι έχει να κάνει με τον πολιτισμό είναι προτεραιότητα, τότε η όποια δήλωση του Κλούνεϊ ή του κάθε καλλιτέχνη θα είναι μάταια. Γιατί απλούστατα ο Παρθενώνας κι αυτό που συμβολίζει δεν μας ανήκει (κι ακόμα λιγότερο στους Άγγλους), εμείς του ανήκουμε και του οφείλουμε πολλά.
http://www.thetoc.gr/

«Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ήταν 16 Φεβρουαρίου 1999. Συμπληρώθηκαν 15 χρόνια. Η Ελλάδα εκείνο το πρωινό ξυπνούσε σαστισμένη. Η είδηση πέρασε από στόμα σε στόμα: Από την ελληνική πρεσβεία στην Κένυα ο Οτσαλάν είχε βρεθεί στα χέρια των Τούρκων! Σαν ηλεκτρικό ρεύμα το αίσθημα της ντροπής χτυπά και κατακλύζει τον ελληνικό λαό. Δεν θα αργήσει να μετατραπεί σε κύμα οργής…
«Ποιος είναι ο ορισμός που δίνει η κυβέρνησή σας στις έννοιες "φιλότιμο" και "αξιοπρέπεια";». Αυτή ήταν η ερώτηση που τέθηκε την ίδια μέρα στην αίθουσα ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών προς τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Πράγματι: Εκείνες τις ώρες η Ελλάδα είχε οδηγηθεί με την υπόθεση Οτσαλάν σε τέτοιον κατήφορο, που τίποτα δε θεωρούνταν δεδομένο. Ούτε ακόμα και το τι σημαίνουν λέξεις όπως «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια»...
  Ο Οτσαλάν από τα χέρια της Ελλάδας είχε περάσει στα χέρια της τουρκικής ΜΙΤ. Και τούτο ενώ δύο μήνες πριν, τα 2/3 της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ (ανάμεσά τους και υπουργοί...), είχαν υπογράψει ψήφισμα με το οποίο καλούσαν τον Οτσαλάν να έρθει στην Ελλάδα για να βρει άσυλο...

Ίμια: Γράμμα σε έναν ηλίθιο

Του Κάρολου Μπρούσαλη
Τώρα που εκτονώθηκες, αγαπητέ ηλίθιε κάφρε, γαύρε ή βαζέλα του εθνικισμού, έλα να πούμε μερικά λογάκια. Γιατί, εκτός από ανιστόρητος, είσαι και επικίνδυνος. Και γιατί, για άλλη μια φορά, με βάζεις σε οδυνηρή δοκιμασία και σε δίλημμα, αν θα πρέπει να αναθεωρήσω τη θέλησή μου να αγωνιστώ για να έχεις το δικαίωμα να εκφράζεσαι ελεύθερα, έστω κι αν διαφωνώ με αυτά που λες. Επειδή αυτό το δικαίωμα το χρησιμοποιείς για να εκτοξεύεις ριπές τις κοτσάνες.
Σαν γνήσιος οπαδός (κι όχι φίλαθλος) που είσαι, θα ξέρεις ότι το αποτέλεσμα είναι που μετράει. Όχι οι εντυπώσεις. Κι αυτό το αποτέλεσμα είναι που πονάει την απέναντι πλευρά κι είχε ξεσκιστεί να ουρλιάζει ότι νίκησε, επειδή ήξερε καλά ότι έχασε. Και προσπαθούσε να πιαστεί από τα δικά σας ουρλιαχτά, παρηγορώντας τον εαυτό της ότι «ούτε οι απέναντι νιώθουν νικητές». Κι αν αυτό περιοριζόταν μόνο σε ότι αφορά την αγραμματοσύνη σου, μικρό το κακό. Εκεί που έφτασες, είναι αργά για να μάθεις. Αν τώρα σου γράφω, είναι επειδή προσπαθείς να παρασύρεις τον ελληνικό λαό στη λογική της ήττας, από την οποία εσύ θησαυρίζεις.