ΕΝΝΕΑ
NINE
ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ, ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ
Διάρκεια:110'
Διανομή: Odeon
Σκηνοθεσία: Ρομπ Μάρσαλ
Ηθοποιοί: Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Μαριόν Κοτιγιάρ, Πενέλοπε Κρουζ, Τζούντι Ντεντς, Νικόλ Κίντμαν, Κέιτ Χάντσον, Σοφία Λόρεν
Ο διάσημος σκηνοθέτης Γκουίντο Κοντίνι προσπαθεί να βρει την αρμονία ανάμεσα στην επαγγελματική και την προσωπική του ζωή, ενώ βρίσκεται αντιμέτωπος με τις γυναίκες της ζωής του: την σύζυγό του, την ερωμένη του, την μούσα του, την ατζέντισσα και την μητέρα του.
Λίγα λόγια για την ταινία
Η ταινία είναι μια σύναψη πολλών σκηνών, γι' αυτό και γίνεται απολαυστική, ρηχή, συγκινητική και γενικευτική, ανάλογα με τη στιγμή και τον ηθοποιό που καλείται να κάνει το νούμερό του. Παρά την αποσπασματική της δομή, ο Ρομπ Μάρσαλ καταφέρνει να τη σώσει, με οίστρο και ενέργεια, κυρίως επειδή έχει στη διάθεσή του έναν συγκεντρωμένο και στιβαρό πρωταγωνιστή, τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις, και γυναίκες με φλογερά εγώ που σκύβουν μπροστά στη δουλειά συνόλου.
Τομή ανάμεσα στο αμερικάνικο μιούζικαλ και το πρώιμο σινεμά του Φεντερίκο Φελίνι, το ¨Εννέα¨ έχει μια δύσκολη αποστολή: να χωρέσει ένα σωρό ρόλους και ισάριθμους πρωταγωνιστές του σύγχρονου κινηματογράφου, σε μια ταινία με μουσική, χορό, λόγο και τραγούδια, μιούζικαλ, δράμα και κομεντί μαζί. Στο επίκεντρο βρίσκεται ο Γκουίντο Κοντίνι, ένας πασίγνωστος Ιταλός σκηνοθέτης που έχει σπουδάσει στην Αγγλία, εμβληματικός στη χώρα του, σαν τον Φελίνι καλή ώρα. Προέρχεται από δυο αποτυχίες και ετοιμάζεται να επανέλθει με μια μεγάλη παραγωγή, για την οποία δεν έχει ιδέα ως προς τη μορφοποίηση και το περιεχόμενό της.
Εκτός από το δημιουργικό του μαρτύριο, νιώθει ασφυκτικό μαρκάρισμα από τις γυναίκες της ζωής του: τη μάνα του (Σοφία Λόρεν) και τη σύζυγό του (Μαριόν Κοτιγιάρ) που απατάει με την Πενέλοπε Κρουζ. Η μούσα του (Νικόλ Κίντμαν) ανακαλύπτει πως έχει δεν έχει σενάριο και είναι έτοιμη να τον παρατήσει μετά τη γενική πρόβα. Η ενδυματολόγος και εξομολόγος του (Τζούντι Ντεντς) τον αντιμετωπίζει με συμπάθεια και αμηχανία. Μια ρεπόρτερ της αμερικάνικης «Vogue» (Κέιτ Χάντσον) του την πέφτει και η πόρνη Σαραγκίνα (Φέργκι) που επισκεπτόταν με τα φιλαράκια του όταν ήταν μικρός στοιχειώνει τις αναμνήσεις του. Ο Γκουίντο νιώθει τύψεις, ενοχές και μια έντονη αδυναμία να συντηρήσει την εικόνα που έχει χτίσει, σε μια Ιταλία που σφύζει από μια '60s ευζωία. Οι εικόνες της Ρώμης και του Πορτοφίνο μοιάζουν γραφικές, υπερβολικές στην προσπάθεια του Μάρσαλ να αναπαραστήσει τον ηλιόλουστο πυρετό της περιόδου και να φέρει μια σέξι αντίθεση στο άβουλο και άβολο πρόσωπο του Γκουίντο.
Ο άνθρωπος που δημιούργησε την dolce vita είναι σκυφτός, σκυθρωπός, μια μηχανική σκιά του ευειδούς καλλιτέχνη που επέβαλε το πολυπόθητο κοκτέιλ ελαφράδας και καλλιτεχνίας μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα. Κι ενώ όλος ο κόσμος τον συγχωρεί για τις αποτυχίες του γιατί τον αγαπάει και τον καμαρώνει, εκείνος αναλογίζεται το παρελθόν του και κρίνει ανελέητα τους συναισθηματικούς και καλλιτεχνικούς αυτοματισμούς του, απορρίπτοντας την ομορφιά της ανομίας και ατιμωρησίας που τον έκανε τόσο νόστιμο. Ο Ρομπ Μάρσαλ γνωρίζει πλέον πώς να βάλει σε λειτουργία τις φαντασιώσεις και να τις εντάξει σε έναν ονειρικό κόσμο που ακροβατεί μεταξύ του μυαλού και της πραγματικότητας. Το έκανε στο ¨Σικάγο¨ και μετέτρεψε μια θεατρική κατασκευή σε ρέον θέμα με χαρακτήρες. Στην προκείμενη περίπτωση, το εύρημα είναι πιο εσωτερικό: ενώ σε ένα δημιουργικό μπλοκ ένας συγγραφέας βιώνει την κόλαση στο σπίτι του και στη μοναξιά του κεφαλιού του, ένας σκηνοθέτης γίνεται ρεζίλι δημοσίως, μπροστά στους συνεργάτες και τους χρηματοδότες του.
LIFO:ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
