 |
| ΔΕΣΠΩ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ εκτελέστηκε στις 5-9-1949 στο πεδίο βολής της Αγριλιάς σε ηλικία 22 ετών |
Μετά το έπος της Εθνικής Αντίστασης, την περίοδο όπου ο Ελληνικός λαός ύψωσε το ανάστημά του στις ξένες φασιστικές κατοχικές δυνάμεις και στους ντόπιους συνεργάτες τους, καινούριες δοκιμασίες πρόβαλαν μπροστά του.
Ο Άγγλο-Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός σε συνεργασία με τους πολιτικούς εκφραστές της Ελληνικής ολιγαρχίας ξεκίνησαν το σχέδιο που από καιρό ετοίμαζαν. Τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944 και η Συμφωνία της Βάρκιζας άνοιξαν το δρόμο για την καινούρια κατάσταση που ήθελε να επιβάλει η ντόπια και ξένη αντίδραση.
Το τρομοκρατικό όργιο σε βάρος των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του μαζικού λαϊκού κινήματος πήρε τη μορφή μονόπλευρου εμφύλιου πολέμου.
Δολοφονίες , βασανισμοί και βιασμοί γυναικών από τους χιτοσυμορίτες (Βουρλάκηδες, Σούρλας κ.α.). Φυλακές, εξορίες και εκτελεστικό απόσπασμα με πλαστές κατηγορίες από το επίσημο κράτος.
Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία που μας δίνει για τις ωμότητες που διέπραξαν οι παρακρατικές συμμορίες η εφημερίδα Ελεύθερη Ελλάδα στις 19-3-1946:
Δολοφονίες 1.289. Τραυματισμοί αγωνιστών 6.671. Βασανισμοί 31.632. Λεηλασίες και φυλακίσεις 18.767. Συλλήψεις 84.931. Απόπειρες φόνου 509. Βιασμοί και πράξεις βίας κατά γυναικών 265. Καταστροφές γραφείων οργανώσεων 667.
Αυτό ήταν το σκηνικό που περίμενε τους πρωτοπόρους αγωνιστές του Ελληνικού λαού. Χιλιάδες κομμουνιστές στάλθηκαν φυλακή και εξορία. Εκατοντάδες μέλη και στελέχη του ΚΚΕ στήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα , χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης ήταν αυτοί που βασανίστηκαν βάναυσα προκειμένου να αποκηρύξουν την ιδεολογία τους. Οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης διαποτισμένοι από τις αρχές και τους σκοπούς που διέπονται από την εξέλιξη του κινήματος εκείνου συνέχισαν τον αγώνα τους κάτω από αντίξοες συνθήκες που προέκυψαν για κοινωνική ισότητα , για μια κοινωνία δίκαιη όπου θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα των ανθρώπων της δουλειάς και του μόχθου, για το σταμάτημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Έτσι λοιπόν ήταν αναπόφευκτη η ένοπλη πάλη για τη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων του κινήματος εκείνου. Στην αρχή οι ομάδες καταδιωκόμενων οι οποίοι προσπαθούσαν να αποφύγουν το μένος της τρομοκρατίας που έσπερναν οι συμμορίες της αντίδρασης. Και στη συνέχεια η δημιουργία του ΔΣΕ που υπερασπίστηκε τα ιδανικά που προαναφέραμε .
Ιδανικά όπου οι μαχητές και οι μαχήτριες του ΔΣΕ υπεραμύνθηκαν δίνοντας και τη ζωή τους ακόμη, είτε στα πεδία των μαχών, είτε ξεψυχώντας από τα βασανιστήρια στις φυλακές και τα ξερονήσια, είτε στους τόπους εκτελέσεων όπως στη Δράμα, στην Κεφαλλονιά, τη Λαμία και το Μεσολόγγι.
Ο Σωτήρης Θεοδωρόπουλος θα γράψει στον πατέρα του πριν τον εκτελέσουν στην Αγριλιά Μεσολογγίου:
«…Με δίκασαν όχι γιατί ήμουνα κανένας κλέφτης,εγκληματίας, όχι γιατί ήμουνα προδότης, αλλά γιατί ήμουνα Έλληνας, πατριώτης, κομμουνιστής. Πεθαίνω περήφανος για ότι είμαι. Θέλω να ’σαι περήφανος για μένα. Είμαι παιδί του λαού γέννημα θρέμμα και γι’αυτό δίνω το αίμα μου…χιλιάδες αδέλφια μου πήραν πριν από μένα τον ίδιο δρόμο…δε θέλω εκδίκηση, κάντε ότι συμφέρει το λαό».
Εμείς που ανήκουμε στις νεότερες γενεές είμαστε υποχρεωμένοι να αποτήσουμε φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στην Αγριλιά Μεσολογγίου.
ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου