Μετεκλογικά…

Του Θανάση Ι. Νικολαΐδη

ΓΚΡΙΝΙΑ νύχτα-μέρα, αλλά τα αντανακλαστικά του λειτούργησαν. Για τον νεοέλληνα μιλάμε, που παραμένει Έλληνας. Με τις πολύχρωμες ψηφίδες στην καρδιά του απ’ το διάβα του στην ιστορία και το πολιτικό του αισθητήριο να του σιάχνει την πορεία. Τη τελευταία στιγμή και σώζει. Με την ψυχή στα δόντια και σώζεται.

ΨΗΦΙΣΕ, λοιπόν, με τη ματιά λοξή στο ΔΝΤ, ψήφισε και με καρδιά που θέλει τους αδικημένους χώρια απ’ τους «πλεονέκτες». Και, βέβαια, οι απέχοντες και τα λευκά είναι συνολικά για κρίση, αλλά δεν είναι αντικείμενο για κριτική. Όσο για τη μερίδα «κομμουνιστών» που ξύπνησαν μέσα τους αναμνήσεις της κολιγιάς του (βρώμικου) ’89 και την Αλέκα που συνέστησε αποχή, θα πούμε απλά ότι «τα χρειάστηκαν» μετεκλογικά, κοινώς την…πάτησαν.

Οι εκλογείς «αντάμειψαν» τους «προκινδυνεύσαντας» και να το σκεφθούν οι κ. κ. Γκιουλέκας, Βαρβιτσιώτης. Υπερψήφισαν τον κ. Μιχαλολιάκο οι Πειραιείς και καλά έκαναν, καταψήφισαν (οριακά) τον κ. Γκιουλέκα κι ας τα αναλύσουν με τον «Άγιο Θεσσαλονίκης». «Είδε δημαρχία ο κ. Μπουτάρης» και η απόπειρα του «Αγίου» να υποδυθεί τον…Χρυσόστομο Σμύρνης απέτυχε, προς το παρόν. Ας το σκεφθεί, στο μέλλον. Το «αύριο» του τόπου δεν είναι αφημένο στα χέρια του κ. Άνθιμου κι ούτε ο άμβωνας είναι έπαλξη για πολιτικολογίες. Ξανά, λοιπόν, στην…κρύπτη τους οι κ.κ. πλεονέκτες. Στη σιγουριά της βουλής, με την «αποζημίωση» στα θυλάκια και με το κοντέρ (για σύνταξη) να γράφει, με τους φύλακες, με τις ιδιαίτερες, με τα προνόμια, κοντολογίς, αναλλοίωτα.

Η Κυβέρνηση ήθελε ανανέωση της εντολής και την πήρε. Έμμεσα και οριακά, ωστόσο, δεν την κατακρήμνισαν οι οργισμένοι που ήθελαν εκλογές. Ο Γιώργος ήθελε «έγκριση» και, βέβαια, δεν την πήρε από εκείνους που τον (σκυλο)έβριζαν ανεμίζοντας τη χαντζάρα. Παραμένει στον άχαρο ρόλο του, που κανένας δεν γουστάρει κι αν αύριο τα βροντήξει και η πρωθυπουργία προσφερθεί «τω καλλίστω», δεν θα βρεθεί ονειροπόλος να τον αποδεχτεί. Ωστόσο, τα μάτια τους δεκατέσσερα. Δεν είναι μόνο «σκυλιά που αλυχτούν» οι αντιπολιτευόμενοι. Αν οι κυβερνώντες θεωρήσουν «βλάκα συνεχείας» τον ψηφοφόρο κι τα πολλά που τον εξόργισαν γίνουν περισσότερα, τότε η οργή του θα ξεχειλίσει και τότε δεν θα μετράμε σταυρούς και ψηφοδέλτια…