Η «λογιστική» οργή του κ. Σημίτη

Tου Κωνσταντινου Ζουλα / zoulas@kathimerini.gr 

Eθλίβη και εξοργίστηκε ο κ. Κώστας Σημίτης, όταν πληροφορήθηκε ότι ο άλλοτε στενός του συνεργάτης Τάσος Μαντέλης ομολόγησε δημοσίως ότι χρηματίστηκε από τη Siemens επί της διακυβέρνησής του. Αιτιολογημένη η θλίψη και ακόμη περισσότερο η οργή. Μήπως, όμως, θα πρέπει και ο κ. Σημίτης να αναρωτηθεί, επιτέλους, αν έχει και εκείνος κάποια ευθύνη για το πάρτι διαπλοκής που φαίνεται να συνέβη τα τελευταία χρόνια της θητείας του; «Πάρτι» δεν το ονομάζω εγώ. Αρκεί και μόνον να υπομνησθεί η αλήστου μνήμης δήλωση του κ. Θ. Πάγκαλου ο οποίος το 2006 ομολόγησε σε συνεδρίαση του πολιτικού γραφείου του ΠΑΣΟΚ, ότι «από το 2000 και μετά διαλύσαμε το κράτος και τη χώρα»!
«Η κοινωνία να αναλάβει το μερίδιο της δικής της ευθύνης. Να πάψει να πιέζει για προνομιακές μεταχειρίσεις που λειτουργούν σε βάρος εκείνων που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να πιέζουν και να εκβιάζουν», δήλωσε προσφάτως ο κ. Σημίτης σχολιάζοντας την κρίση της χώρας. Η κοινωνία έχει πράγματι ευθύνες. Εκείνος δεν αισθάνεται -έστω- την ανάγκη να παραδεχθεί ότι κάποιες επιλογές συνεργατών του υπήρξαν εντελώς ατυχείς; Και τα δύο πολιτικά στελέχη που (μέχρι στιγμής) έχουν ομολογήσει ότι πήραν χρήματα από τη Siemens (Θοδ. Τσουκάτος και Τ. Μαντέλης) όχι μόνον ήταν προσωπικές του επιλογές, αλλά υπήρξαν εξ απορρήτων σύμβουλοί του εντός του Μαξίμου.

 Ακόμη και οι πολιτικοί εχθροί του κ. Σημίτη που άλλοτε τον αποκαλούσαν απαξιωτικά «λογιστή», τού αναγνωρίζουν εκ των υστέρων ότι άσκησε τα καθήκοντά του με τρόπο συνεπή και κυρίως μεθοδικό. Ουδείς επίσης αμφισβήτησε την προσωπική του εντιμότητα. Προκαλεί, λοιπόν, πραγματικά απορία, αλλά και απογοήτευση ότι ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη μιας στοιχειώδους αυτοκριτικής για κάποιες κραυγαλέα άστοχες επιλογές του και αντ’ αυτών απαριθμεί ξανά και ξανά τα αδιαμφισβήτητα επιτεύγματά του, όπως την ένταξη στην ΟΝΕ, τα μεγάλα δημόσια έργα κ.λπ.
Η ιστορία καλώς ή κακώς θα κρίνει εν συνόλω το έργο του κ. Σημίτη. Και προφανώς θα σταθμίσει και την ανεξήγητη αμετροέπεια που επιδεικνύει αφότου φυγαμάχησε στις εκλογές του 2004, μιλώντας ως «τρίτος παρατηρητής» για τις ημέρες του. Ακόμη και ο Πάπας αρνήθηκε εσχάτως το αλάθητο του...