ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο
ΚΥΡΙΑΚΗ 19-12-10 ΩΡΕΣ: 7 - 9.30 μ.μ.
ΔΕΥΤΕΡΑ 20-12-10 ΩΡΕΣ: 6.30 - 9 & 9 - 11.30 μ.μ.
BAARIA: Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ
LA PORTA DEL VENTO
Κοινωνική, Δραματική κομεντίΔιάρκεια:150'
Σκηνοθεσία: Τζιουζέπε Τορνατόρε
Ηθοποιοί: Φρανσέσκο Σιάνα, Μαργκαρέτ Μαντέ, Μόνικα Μπελούτσι, Ραούλ Μπόβα, Άντζελα Μολίνα
Η ιστορία μιας οικογένειας από τη Σικελία μέσα από 3 γενιές. Η ιστορία μιας ολόκληρης κοινωνίας στην επαρχία του Παλέρμο, από τη δεκαετία του '30 ως αυτή του '80. Κατά τη διάρκεια της φασιστικής περιόδου, ο Τσίκο είναι ένας ταπεινός βοσκός που, όμως βρίσκει τον χρόνο να πραγματοποιεί το πάθος του, τα βιβλία, τα επικά ποιήματα και τα δημοφιλή ρομαντικά μυθιστορήματα. Αργότερα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Πεπίνο, γιος του Τσίκο, εντοπίζει την αδικία γύρω του και ανακαλύπτει το πάθος του για την πολιτική. Τότε θα γνωρίσει και τη γυναίκα της ζωής του, με την οποία όμως η σχέση του θα προκαλέσει αντιρρήσεις μιας και ο Πεπίνο έχει γίνει κομμουνιστής.
Ηθοποιοί: Φρανσέσκο Σιάνα, Μαργκαρέτ Μαντέ, Μόνικα Μπελούτσι, Ραούλ Μπόβα, Άντζελα Μολίνα
Η ιστορία μιας οικογένειας από τη Σικελία μέσα από 3 γενιές. Η ιστορία μιας ολόκληρης κοινωνίας στην επαρχία του Παλέρμο, από τη δεκαετία του '30 ως αυτή του '80. Κατά τη διάρκεια της φασιστικής περιόδου, ο Τσίκο είναι ένας ταπεινός βοσκός που, όμως βρίσκει τον χρόνο να πραγματοποιεί το πάθος του, τα βιβλία, τα επικά ποιήματα και τα δημοφιλή ρομαντικά μυθιστορήματα. Αργότερα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Πεπίνο, γιος του Τσίκο, εντοπίζει την αδικία γύρω του και ανακαλύπτει το πάθος του για την πολιτική. Τότε θα γνωρίσει και τη γυναίκα της ζωής του, με την οποία όμως η σχέση του θα προκαλέσει αντιρρήσεις μιας και ο Πεπίνο έχει γίνει κομμουνιστής.
Λίγα λόγια για την ταινία
Σικελία της περιόδου του μεσοπολέμου, κατά την περίοδο της ανατολής του φασισμού στη χώρα. Ο νεαρός Πεπίνο Τορρενουόβα κάνει τα πρώτα του βήματα σε ένα μικρό χωριό, την Bagheria (Baarìa στο σικελικό ιδίωμα). Ζει τη φτωχική ζωή που μπορούσε να του παράσχει ο πατέρας του, Τσίκο, ο οποίος προσπαθεί να βγάλει τα προς το ζην βόσκοντας πρόβατα, αλλά παράλληλα βρίσκει χρόνο να αναλωθεί στο πάθος του, τη λογοτεχνία.
Ο Πεπίνο μεγαλώνει ανάμεσα στην τοπική μαφία, το φασισμό, τον στρατό του Μουσολίνι και, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στις αμερικανικές δυνάμεις κατοχής. Φύσει αντιδραστικός από παιδί, όταν επιδιδόταν σε μικροαπατεωνιές μαζί με τους φίλους του, δεν θα αργήσει να ασπαστεί τον κομμουνισμό που αρχίζει δειλά - δειλά να εμφανίζεται στη χώρα, και αρχίζει να συμμετέχει στα κοινά της παράταξης.
Παράλληλα ερωτεύεται τη Μανίνα, μια νεαρή κοπέλα που από μικρή μαθαίνει να ράβει και να πλέκει. Παρά τις αντιδράσεις των γονέων της κοπέλας, τελικά καταφέρνουν να εκπληρώσουν το όνειρό τους και να παντρευτούν, και να κάνουν οικογένεια.
Η ιστορία της ζωής του Πεπίνο συνεχίζεται, καθώς κυλά ο χρόνος. Μια οικογένεια έχει απαιτήσεις, και αναγκάζεται ο ίδιος να ξενιτευτεί για ένα διάστημα, ώστε να εργαστεί στη Γαλλία, για να στηρίξει την οικογένειά του, ενώ παράλληλα εισχωρεί ολοένα και περισσότερο στον κομμουνισμό, θέλοντας να αποδείξει στο κόμμα την αφοσίωσή του.
Κι ενώ περνούν τα χρόνια, η εξιστόρηση της ζωής του Πεπίνο καταλήγει στο σημείο όπου αποχαιρετά τον γιο του, Πιέτρο, που φεύγει από το χωριό για να σπουδάσει, και επανέρχεται πάλι στην αρχή, στην παιδική ηλικία του, εκεί από όπου ξεκίνησαν όλα. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η αέναη επανάληψη της ζωής, που περνάει από γενιά σε γενιά και συνεχώς εξελίσσεται και κάνει γοργά βήματα μπροστά και μόνο μπροστά, ένας κύκλος που, ενώ γυρνά εκεί από όπου ξεκίνησε, αρνείται πεισματικά να κλείσει και προωθείται συνεχώς όλο και πιο μπροστά, δημιουργώντας νέους παρόμοιους κύκλους.
Η ταινία αφηγείται τη ζωή κάποιου Πεπίνο Τορρενουόβα, ο οποίος θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε, ένας από εμάς, από την παιδική του ηλικία ως την ύστερη ωριμότητα. Ουσιαστικά αφηγείται και τη ζωή του χωριού του μέσα σε 5 δεκαετίες ξεκινώντας από την άνοδο του φασισμού στην Ιταλία.
Η σκηνοθεσία της ταινίας είναι άρτια και ατμοσφαιρική. Δίνει με λεπτομέρεια τις συνθήκες ζωής της αγροτικής Σικελίας, γόνος της οποίας είναι ο ίδιος ο σκηνοθέτης της ταινίας, Τζουζέπε Τορνατόρε.
Ο Πεπίνο μεγαλώνει ανάμεσα στην τοπική μαφία, το φασισμό, τον στρατό του Μουσολίνι και, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στις αμερικανικές δυνάμεις κατοχής. Φύσει αντιδραστικός από παιδί, όταν επιδιδόταν σε μικροαπατεωνιές μαζί με τους φίλους του, δεν θα αργήσει να ασπαστεί τον κομμουνισμό που αρχίζει δειλά - δειλά να εμφανίζεται στη χώρα, και αρχίζει να συμμετέχει στα κοινά της παράταξης.
Παράλληλα ερωτεύεται τη Μανίνα, μια νεαρή κοπέλα που από μικρή μαθαίνει να ράβει και να πλέκει. Παρά τις αντιδράσεις των γονέων της κοπέλας, τελικά καταφέρνουν να εκπληρώσουν το όνειρό τους και να παντρευτούν, και να κάνουν οικογένεια.
Η ιστορία της ζωής του Πεπίνο συνεχίζεται, καθώς κυλά ο χρόνος. Μια οικογένεια έχει απαιτήσεις, και αναγκάζεται ο ίδιος να ξενιτευτεί για ένα διάστημα, ώστε να εργαστεί στη Γαλλία, για να στηρίξει την οικογένειά του, ενώ παράλληλα εισχωρεί ολοένα και περισσότερο στον κομμουνισμό, θέλοντας να αποδείξει στο κόμμα την αφοσίωσή του.
Κι ενώ περνούν τα χρόνια, η εξιστόρηση της ζωής του Πεπίνο καταλήγει στο σημείο όπου αποχαιρετά τον γιο του, Πιέτρο, που φεύγει από το χωριό για να σπουδάσει, και επανέρχεται πάλι στην αρχή, στην παιδική ηλικία του, εκεί από όπου ξεκίνησαν όλα. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται η αέναη επανάληψη της ζωής, που περνάει από γενιά σε γενιά και συνεχώς εξελίσσεται και κάνει γοργά βήματα μπροστά και μόνο μπροστά, ένας κύκλος που, ενώ γυρνά εκεί από όπου ξεκίνησε, αρνείται πεισματικά να κλείσει και προωθείται συνεχώς όλο και πιο μπροστά, δημιουργώντας νέους παρόμοιους κύκλους.
Η ταινία αφηγείται τη ζωή κάποιου Πεπίνο Τορρενουόβα, ο οποίος θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε, ένας από εμάς, από την παιδική του ηλικία ως την ύστερη ωριμότητα. Ουσιαστικά αφηγείται και τη ζωή του χωριού του μέσα σε 5 δεκαετίες ξεκινώντας από την άνοδο του φασισμού στην Ιταλία.
Η σκηνοθεσία της ταινίας είναι άρτια και ατμοσφαιρική. Δίνει με λεπτομέρεια τις συνθήκες ζωής της αγροτικής Σικελίας, γόνος της οποίας είναι ο ίδιος ο σκηνοθέτης της ταινίας, Τζουζέπε Τορνατόρε.
Χρησιμοποιεί ένα ιδιαίτερο σκηνοθετικό τέχνασμα, για να σημειώσει τη μετάβαση από τη μια εποχή στην άλλη: χρησιμοποιεί την ίδια δραστηριότητα, ωριμάζοντας τα χαρακτηριστικά των ατόμων που την ασκούν - π.χ. το νήπιο που τρέχει για να αγοράσει τσιγάρα για έναν κύριο στο καφενείο, καταλήγει στο τέλος της σκηνής να φτάνει τρέχοντας στο σχολείο, μεγαλύτερο σε ηλικία.
Η ταινία ήταν υποψήφια στο Φεστιβάλ της Βενετίας για το Χρυσό Λέοντα καθώς και για το βραβείο της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας στα φετινά Όσκαρ. Τελικά τιμήθηκε με το βραβείο Pasinetti στο Φεστιβάλ της Βενετίας.
Η ταινία ήταν υποψήφια στο Φεστιβάλ της Βενετίας για το Χρυσό Λέοντα καθώς και για το βραβείο της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας στα φετινά Όσκαρ. Τελικά τιμήθηκε με το βραβείο Pasinetti στο Φεστιβάλ της Βενετίας.
ΠΗΓΗ: ΣΙΝΕ ΚΟΣΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου