Η τοποθέτηση του δημάρχου Ι.Π. Μεσολογγίου απέναντι στον υπουργό δικαιοσύνης

Κύριε Υπουργέ καλώς ήρθατε στην πόλη των ελεύθερων πολιορκημένων έστω και με αυτό τον τρόπο.

Ο δήμος της Ιεράς Πόλης του Μεσολογγίου, οι πολίτες του, οι φορείς του, νιώθουν, αλλά και είναι σήμερα, εξακολουθούν δυστυχώς να είναι, Ελεύθεροι Πολιορκημένοι. Πολιορκημένοι από μια κρατική πολιτική, η οποία τουλάχιστον κατά την τελευταία δεκαετία, από την εκάστοτε κεντρική εξουσία ,στερεί αυτό που δικαίως ανήκει σε αυτή την πόλη και ταυτόχρονα δεν της δίνει τη δυνατότητα να ανασάνει μέσα από τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές.

Κύριε υπουργέ εμείς εδώ στο Μεσολόγγι διεκδικούμε τη ρήση του πρωθυπουργού μας για το αυτονόητο. Μόνο που δυστυχώς αυτό το αυτονόητο μέχρι σήμερα έχει φτάσει να είναι, σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής εξουσίας, πολιτικά αδιανόητο. Διεκδικούμε το αυτονόητο για μια σειρά μεγάλων ζητημάτων, τα οποία έχουν τεθεί στην κυβέρνησή σας και με την ευκαιρία της επίσκεψής σας θα τα θέσω και εδώ σήμερα.

Διεκδικούμε το αυτονόητο όσον αφορά την ίδρυση αρχαιολογικού μουσείου στο Μεσολόγγι. Ο μοναδικός δήμος της χώρας που διαθέτει στην εδαφική του περιφέρεια τρία μεγάλα, μοναδικά αρχαία θέατρα, και τρεις τεράστιους αρχαιολογικούς χώρους. Ο μοναδικός δήμος της χώρας που διαθέτει ρωμαϊκές θέρμες. Ο μοναδικός δήμος της χώρας που διαθέτει πλήθος αρχαιολογικών εκθεμάτων, τα οποία διαρκώς διευρύνονται, και κινδυνεύουν με απώλεια, στις ανασκαφές της Ιόνιας Οδού, δεν λαμβάνει το αυτονόητο.

Σε χώρους που έχει ο ίδιος διαθέσει, σε έκταση 14 στρεμμάτων που έχει παραχωρήσει στο Ελληνικό κράτος, δεν λαμβάνει την απλή πράξη ίδρυσης, που δεν στοιχίζει ούτε ένα ευρώ, σε μια πόλη μεγάλης επισκεψιμότητας, δεν λαμβάνει απο την ελληνική πολιτεία την ίδρυση του αρχαιολογικού μουσείου που δικαιούται.

Ταυτόχρονα διεκδικούμε το αυτονόητο για το νοσοκομείο μας. Ένα νοσοκομείο το οποίο αυτή τη στιγμή κάτω από δύσκολες συνθήκες έλλειψης προσωπικού καλύπτει το 60% του νομού, σε σύγχρονες εγκαταστάσεις, σε κτίρια που πρόσφατα δημοπρατήθηκαν και που παρ΄όλα αυτά νιώθει τον κίνδυνο της υποβάθμισής του και εάν γίνουν πράξη όσα ακούγονται από στελέχη ή ενδιάμεσους ανθρώπους του υπουργείου υγείας, μπορεί να κινδυνεύσει η ίδια η ύπαρξή του.

Διεκδικούμε το αυτονόητο κύριε υπουργέ και στο θέμα του Εφετείου. Η κυβέρνηση και εσείς προσωπικά αποφασίσατε ότι είναι πολιτική και κοινωνική αναγκαιότητα, σε αυτή την κρίσιμη περίοδο που περνά η χώρα, να ιδρυθούν 4 νέα Εφετεία και μέσα σε αυτά το Εφετείο της περιοχής, στο οποίο θα αναφερθώ.

Κατ’ αρχάς αμφισβητούμε αν αυτή είναι η κοινωνική και πολιτική αναγκαιότητα σήμερα. Εμείς στην αυτοδιοίκηση και στην περιοχή βιώνουμε μια διαρκή κατάσταση συγχωνεύσεων, καταργήσεων, περιορισμών, έλλειψης πόρων, και την ίδια στιγμή το μόνο πράγμα που αποφασίσατε πως θα διευρυνθεί είναι αυτά τα νέα 4 Εφετεία. Παρόλα αυτά, αν εσείς που έχετε την ευθύνη ως κυβέρνηση και ως υπουργός, θεωρείτε ότι αυτή είναι η κοινωνική και πολιτική αναγκαιότητα, δηλαδή η ίδρυση αυτών των τεσσάρων νέων Εφετείων, τότε ορθώς πράξατε. Εκείνο όμως που δεν πράξατε ορθά, είναι ότι δεν μπορεί αυτό το Εφετείο να υπάρξει σε καμιά άλλη πόλη πέραν της πόλης του Μεσολογγίου.

Κατασκευάστηκε δε και εφευρέθηκε κάτι που θα γραφτεί στην ιστορία. Διαβάσαμε στη γνωμάτευση και στο Προεδρικό Διάταγμα που εστάλη στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προς υπογραφή, ότι το Εφετείο αυτό, αν δεν κάνω λάθος, θα ονομάζεται Εφετείο Δυτικής Στερεάς Ελλάδας. Από όσο γνωρίζω τέτοια περιφερειακή ενότητα, τέτοια αυτοδιοικητική οντότητα, τέτοια διοικητική ενότητα, τέτοια ενότητα σε επίπεδο δομής δικαστικής εξουσίας δεν υφίσταται. Επομένως εδώ έχουμε να κάνουμε μ' ένα εφεύρημα, μια κατασκευή που μέσω αυτού του εφευρήματος και αυτής της κατασκευής, επιλέγετε να μην πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν υπάρχει κανένα Εφετείο Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, υπάρχει Εφετείο Αγρινίου και θα είναι το μοναδικό Εφετείο στη χώρα το οποίο δεν θα ιδρυθεί σε έδρα νυν περιφερειακής ενότητας, όπως είναι το Μεσολόγγι, δεν θα ιδρυθεί σε πρωτεύουσα νομού και θα ιδρυθεί σ' έναν άλλο τόπο.

Και θα με συγχωρήσετε, αλλά δεν είναι η μοναδική απόφαση. Αναφέρθηκα πριν στο νοσοκομείο. Οι ίδιοι οι κύκλοι του Υπουργείου Υγείας σχολιάζουν ότι το μοναδικό νοσοκομείο στη χώρα, το οποίο  είναι νομαρχιακό, αλλά εδρεύει σε μη πρωτεύουσα νομού βρίσκεται πάλι στην Αιτωλοακαρνανία και πάλι στο Αγρίνιο. Έχουμε πολλά «τυχαία» περιστατικά τα οποία διογκώνουν τη δυσαρέσκειά μας, και αν θέλετε σ' ένα βαθμό δικαιολογημένα, την καχυποψία μας.      Εφευρίσκεται λοιπόν αυτό το κατασκεύασμα και δημιουργείται ένα Εφετείο με έδρα το Αγρίνιο. Ξεχνιέται ότι εδώ ήταν η κοιτίδα του πολιτισμού. Ξεχνιέται ότι το Εφετείο πρέπει και επιβάλλεται να υπάρχει εκεί που πραγματικά υπάρχει μια πλούσια πολιτιστική, ιστορική, διαδρομή και εξέλιξη. Και κάτι τέτοιο υπάρχει μόνο εδώ. Εάν πραγματικά υπάρχει η κοινωνική και πολιτική αναγκαιότητα να υπάρξει νέο Εφετείο στην περιοχή, τότε εμείς δεν διεκδικούμε το Εφετείο αυτό να μην γίνει κάπου αλλού. Διεκδικούμε να γίνει μόνο εδώ.

Το βασικό μας αίτημα, η ορθολογική μας σκέψη, όλα τα κριτήρια, τα οποία προανέφερα, οδηγούν σε αυτό. Δυστυχώς αυτό δεν εφαρμόζεται μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό και έκανα στην αρχή της τοποθέτησής μου μια εισαγωγή περί του αυτονόητου. Είμαι δήμαρχος σε αυτή την πόλη τρεις μήνες και νιώθω ότι τουλάχιστον στο συγκεκριμένο ζήτημα οι αρχές της κυβέρνησης, αυτής της κυβέρνησης που πιστεύει, στη διαβούλευση και τη διαφάνεια, στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν έχουν ισχύ. Από την 8^η Φεβρουαρίου που υπάρχει η σχετική γνωμάτευση του Συμβουλίου της Επικρατείας, μέχρι και τότε που στάλθηκε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το σχετικό διάταγμα, εμείς δεν είχαμε τη στοιχειώδη ενημέρωση, δεν μιλάω για διαβούλευση, μιλώ για απλή ενημέρωση για το τι μέλει γενέσθαι.

Εγώ κύριε υπουργέ δεν γνωρίζω τι ενημέρωση και συνεργασία είχατε με το δικηγορικό σύλλογο. Εγώ δεν εκφράζω το δικηγορικό σύλλογο, εγώ εκφράζω την ομόφωνη απόφαση των φορέων, την οποία και θα σας επιδώσω. Σε αυτή την ομόφωνη απόφαση των φορέων και του δήμου πληροφορηθήκαμε, όσα πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ. Αυτό τουλάχιστον για μένα που σήμερα είμαι στη θέση του δήμαρχου, όλη αυτή η εξέλιξη και αυτή η κατάληξη είναι προσβλητική.

Θα σας επιδώσω το ψήφισμα του Δημοτικού μας Συμβούλιου. Θα σας επιδώσω και κάτι ακόμα, το οποίο εμείς θεωρούμε ότι πρέπει όλη η χώρα να θεωρεί σημαντικό, μια ακόμη απόφαση, την απόφαση της αυτοθέλητης θυσίας των Ελεύθερων Πολιορκημένων. Ένα κείμενο πολιτικό ντοκουμέντο που σηματοδοτεί την νεώτερη ιστορική εξέλιξη της χώρας και του έθνους και ακριβώς σε αυτή την αυτοθέλητη θυσία εμείς επιδιώκουμε και επιθυμούμε το σεβασμό και την ανταπόκριση στο αυτονόητο.

        Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε.

        Δυστυχώς δεν μπορώ να συνεχίσω μια συζήτηση η οποία γίνεται προ τετελεσμένων γεγονότων.