Κάθε φορά που έρχονται εκλογές, εθνικές ή δημοτικές, τα κόμματα εξουσίας τα πιάνει, κυριολεκτικά, κωλοσφίχτης! Είναι το μόνο σφίξιμο που πραγματικά αισθάνονται και που διαπερνά κάθε κύτταρο του απευθυσμένου τους, ιδιαίτερα εάν οι …οιωνοσκοπήσεις δεν είναι αρκούντως επιθυμητές για λογαριασμό τους. Η άσκηση της εξουσίας δεν τους πολυσφίγγει! Όλοι είναι κεφάτοι, καμαρωτοί και άνετοι, μέσα στους θώκους τους, στη γκλαμουριά τους και στις μάσες τους, ακόμα και όταν ο κόσμος γκρεμίζεται γύρω τους. Εκείνο που πραγματικά τους «πονάει» είναι το ενδεχόμενο απώλειας της εξουσίας και βεβαίως (και κυρίως) η φερνή που δαύτη φέρνει για τους ξέγνοιαστους καβαλάρηδες των ιδεών.
Έτσι λοιπόν, το πρώτο προεκλογικό μέλημά τους είναι η δημιουργία διλημμάτων στον κόσμο, τεχνητών ή πραγματικών (κατά κανόνα ισχύει το πρώτο), ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να αποσπάσουν– για μια ακόμα φορά – την ψήφο του. Ήτοι, το κουκί που θα τους δώσει το δικαίωμα να ξανακάνουν τη …φάβα τους, δηλαδή, να συνεχίσουν τη νομή της εξουσίας ή να την ξανακερδίσουν εάν την είχαν χάσει. Ανασύρουν, τότε, από την τσέπη τους το προεκλογικό τους λεξιλόγιο και ξαναθυμούνται την περίφημη λέξη «διακύβευμα», στην οποία δίνουν όποιο περιεχόμενο τους γουστάρει και σου την αμολάνε κατακέφαλα. Το «διακύβευμα» των εθνικών εκλογών είναι, φυσικώ τω λόγω, πάντα σοβαρότατο, βαρύτατο και εθνικά …υπαρξιακό! Οι γνωστοί ανεπρόκοποι κόπτονται – και πάλι (!) – για την προκοπή του έθνους που μόλις την προηγούμενη μέρα το καταξέσκιζαν στην ποδιά τους, δίκην …αντεροβγάλτη. Όταν, με τη σειρά τους, έρχονται οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, τους πιάνει (πάλι) ο πόνος για τις τοπικές κοινωνίες, αυτές που καθ’ όλη την περίοδο της άσκησης της κεντρικής εξουσίας τις έγραφαν στα παλιά τους τα παπούτσια. Μάλιστα, νοιάζονται τόσο πολύ για δαύτες ώστε φρόντισαν να κάνουν τους νόμους έτσι που να μπορούν να κατεβάζουν υποψηφίους από όπου θέλουν σε όποια πόλη ή χωριό θέλουν, ακόμα κι αν δεν ξέρουν που πέφτει στο χάρτη! Εάν αυτό δεν λέγεται καπέλωμα, θράσος και υποκρισία, σίγουρα δεν μπορεί να λέγεται …λατρεία για την τοπική αυτοδιοίκηση και, φυσικά, σε καμμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι …διακύβευμα! Το μόνο διακύβευμα που διακρίνω είναι η πιθανότητα να εκσφενδονίσεις ένα κύβο (από άχρηστο υλικό για να μην πάει στράφι) και να μην πετύχεις στο κεφάλι αυτόν που σου λέει …τι διακυβεύευται! Όμως, με το πες – πες, μού ήρθε και μένα ένα …διακύβευμα κατακούτελα!
Το …διακύβευμα, λοιπόν, αυτών των εκλογών δεν είναι ποιον θα ψηφίσουμε, αν δηλαδή θα ψηφίσουμε τους δικούς μας ή τους …άλλους, γιατί – είναι αυτονόητο – πως εμείς θα ψηφίσουμε τους δικούς μας, ειδικότερα όταν οι άλλοι δεν είναι διαφορετικοί από τότε που τους είχαμε για δικούς μας, ενώ εμείς δεν ήμασταν άλλοι από τους άλλους. Όταν όμως αυτοί πήγαν με τους άλλους, γιατί δεν μπορούσαν να περιμένουν τους δικούς μας, τότε εμείς παραμένοντας στις θέσεις μας γίναμε αυτοδικαίως οι άλλοι, αυτοί δηλαδή που θα δώσουμε τις λύσεις και θα κάνουμε και τους άλλους δικούς μας! Εννοείται πως δεν μιλάμε για τους άλλους που ήταν πάντοτε οι άλλοι και λογικά ήταν απεναντί μας, αλλά για εκείνους που ήταν δίπλα μας, αλλά δεν ξέραμε ότι ήταν απέναντί μας και που στην ουσία, αν και τους θεωρούσαμε δικούς μας, ταυτίζονταν κατά βάθος με τους άλλους!
Για τους παραπάνω λόγους, ελπίζω να κατέστη εναργής η απόφασή μου να ψηφίσω τους, οικογενειακώ δικαίω, δικούς μας! Ως διαθέτων υπογένεια και οικογένεια, θα προτιμήσω τον εξάδελφο του εξαδέλφου μου και εκ δελφύος ημέτερο υποψήφιο σύμβουλο και μάλιστα με μουνουκουκιακή διάθεση. Και αν μου πει κάποιος ότι τα κριτήριά μου δεν είναι πολιτικά, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του, γιατί με πολιτικά κριτήρια, την ημέρα των εκλογών, δεν θα σπαταλούσα ούτε μισή θερμίδα για να προσέλθω στις κάλπες. Ως προς την …περιφέρεια, ψηφίζω αναφανδόν την περιφέρεια της …Μπελούτσι. Κάνω λάθος; Δεν νομίζω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου