Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Ἀνθολογία τῆς Οἰκονομίας συλλεγέντα καὶ ἀναρτηθέντα ἐπὶ τῇ πανηγυρικῇ ἐλεύσει τοῦ ΔΝΤ

Ὁ σατιρικὸς ποιητὴς Γεώργιος Σουρῆς δὲν ἀπέβλεπε στὴν ὑστεροφημία. Τρομερὰ εὔκολος στὸ γράψιμο, ἐπὶ 35 συναπτὰ χρόνια (ἀπὸ τὸ 1883 ἕως τὸ 1918) ἔγραφε μόνος του κάθε βδομάδα τὴν τετρασέλιδη ἐφημερίδα του Ὁ Ρωμηός, ἡ ὁποία, ὅσο κι ἂν ἀκούγεται ἀπίθανο σήμερα, ἦταν ὁλόκληρη ἔμμετρη, ἀπὸ τὸν τίτλο της (Ὁ Ρωμηός, ἐφημερίς - ποὺ τὴν γράφει ὁ Σουρῆς) μέχρι τὶς μικρὲς ἀγγελίες της!
Στὶς σελίδες τοῦ Ρωμηοῦ σχολιάζεται εὔθυμα ὅλη ἡ ἱστορία αὐτῶν τῶν 35 χρόνων. Αὐτὸ ποὺ ἐντυπωσιάζει τὸν σημερινὸ ἀναγνώστη, πέρα ἀπὸ τὴν ἀβίαστη ροὴ τοῦ στίχου τοῦ Σουρῆ, εἶναι τὸ  λίγο ἔχουν ἀλλάξει ὁρισμένες καταστάσεις καὶ χαρακτηριστικὰ τῶν Ἑλλήνων. 
νθολογία τς Οκονομίας
συλλεγέντα κα ναρτηθέντα π τ πανηγυρικ λεύσει το ΔΝΤ
Ποις εδε κράτος λιγοστ
σ᾿ λη τ γ μοναδικό,
κατ ν ξοδεύ
κα πενήντα ν μαζεύ;
Ν τρέφ λους τος ργούς,
νχ πτ Πρωθυπουργούς,
ταμεο δίχως χρήματα
κα δόξης τόσα μνήματα;

 Νχ κλητρες γι φρουρ
κα ν σ κλέβουν φανερά,
κι ν ατο σ κλέβουνε
τν κλέφτη ν γυρεύουνε;

* * *
Κλέφτες φτωχο κα ρχοντες μ μαξες κα τια,
κλέφτες χωρς μία πχυ γ κα κλέφτες μ παλάτια,
νας κλέβει ρνιθες κα σκάφες γι ψωμ
λλος τ θνος σύσσωμο γι πλούτη κα τιμή.
* * *
λα σ᾿ ατ τ γ μασκαρευτκαν
νείρατα, λπίδες κα σκοποί,
ο μορες μας μουτσονες γινκαν
δν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
* * *
λληνας δυ δίκαια σκε πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε κα ορεν ες ποιο θέλει μέρος.
* * *
Χαρ στος χασομέρηδες! χαρ στος ρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ρωμις κα δασκαλοκρατιέται.
* * *
Γι᾿ ατ τ κράτος, πο τιμ τ ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτρ στ χρόνια τ παλιά, σικτρ κα στ καινούργια!
* * *
Κα τν σοφν ο λόγοι θαρρ πς εναι ψώρα,
πιστς ες ,τι λέγει κανένας δν φάνη...
ατς πλάνος κόσμος κα πάντοτε κα τώρα,
δν κάνει ,τι λέγει, δν λέγει ,τι κάνει.
* * *
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαο,
φος το γόη, ψευτομοιραο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθ ντίληψη, μυαλ ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι λα τ ξέρει.
Κι π προσπάππου κι π παππο
συγχρόνως μποφος κα λεπο.
* * *
Κα ψωμοτύρι κα γι καφ
τ «δ βαρυέσαι» κι «χ δερφέ».
σν πολίτης, σκυφτς ραγις
σν πιάσει πόστο: δερβεναγς.
Θέλει κόμα -κι ατ εναι ραο-
ν παριστάνει τν ερωπαο.
Στ δυ φορώντας τ πόδια πού χει
στό να λουστρίνι, στ᾿ λλο τσαρούχι.
* * *
Δυστυχία σου λλάς, μ τ τέκνα πο γεννς.
Ελλάς, ρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
* * *

Δεν υπάρχουν σχόλια: