Με τα δικαιώματα της Παλαιστίνης – Ενάντια στα νεοθωμανικά σχέδια

Γράφει ο Νίκος Κοτζιάς

Το Ισραήλ αντέδρασε με υπέρμετρα σκληρά μέτρα έναντι των ακτιβιστών που θέλησαν να εισέλθουν στα χωρικά του ύδατα. Προκάλεσε τουλάχιστον εννέα θανάτους ακτιβιστών, πιθανά όλων από την Τουρκία. Το Ισραήλ για άλλη μια φορά υπονομεύει την διεθνή του εικόνα και πληρώνει την πολιτική που ακολουθεί σε βάρος των Παλαιστινίων με τη συνεχή παρεμπόδιση δημιουργίας δικού τους κράτους. Όμως, πέρα από αυτή την αναγκαία, συχνά κυρίαρχη δημοσιογραφικά ανάγνωση, η ελληνική εξωτερική πολιτική καλά θα κάνει να πραγματοποιήσει και μια δεύτερη ψύχραιμη ανάγνωση με βάση τα εθνικά της συμφέροντα. Πιο συγκεκριμένα: 
1. Στην εξωτερική πολιτική δεν χωρούν συναισθηματισμοί. Γνώμονας είναι το εθνικό συμφέρον. Ως προς τα πρόσφατα επεισόδια, η χώρα είναι υπέρ των Παλαιστινίων και σφόδρα κριτική έναντι του Ισραήλ. Από την άλλη, διαβάζοντας κανείς με προσοχή τα γεγονότα, μπορεί να καταλήξει ότι παίχτηκε ένα παιχνίδι ισχύος ανάμεσα σε Τουρκία και Ισραήλ με την αξιοποίηση από την πρώτη των διεθνών αισθημάτων αλληλεγγύης έναντι της υπόθεσης της Παλαιστίνης και την επίκληση θεμάτων ασφαλείας από το δεύτερο. Πίσω από τις καλές προθέσεις ακτιβιστών της δύσης, παίχτηκε μια ακόμα παρτίδα στην αυξανόμενη αντιπαράθεση Ισραήλ και Τουρκίας.

Η ελληνική εξωτερική πολιτική καθώς και όλη η ελληνική κοινή γνώμη θα πρέπει να συνεχίσει να ασκεί αυτή αλληλεγγύη στους Παλαιστίνιους, παρά την προσπάθεια της Τουρκίας να χρησιμοποιήσει για λογαριασμό της την παγκόσμια κατακραυγή. Από την άλλη, όμως, εξίσου προσεκτική πρέπει να είναι η ελληνική εξωτερική πολιτική έναντι των σχεδίων που προσπαθεί να προωθήσει η Άγκυρα ώστε να μην μετατραπεί η Ελλάδα σε αγκιστρωμένο ψάρι στο τσεπάκι της Τουρκικής στρατηγικής. 
2. Η Τουρκία θέλει να επιβεβαιώσει την πρωτοκαθεδρία της στον αραβικό – μουσουλμανικό κόσμο, ιδιαίτερα λόγο των χαμηλών τόνων που κρατά η Αίγυπτος έναντι του Ισραήλ. Θέλει, επίσης, να επιβεβαιώσει τον ρόλο της ως ηγεμονική δύναμη στην ευρύτερη περιφέρεια της Ανατολικής Μεσογείου με τρόπο που να υπονομεύει τη θέση τρίτων, και της Ελλάδας. Επιδιώκει να πείσει τους μουσουλμάνους της περιφέρειας ότι είναι η κατεξοχήν δύναμη κρούσης τους, η δύναμη που μπορεί να τα βάλει με το Ισραήλ. Σε αυτό το πλαίσιο εξηγούνται τόσο οι προετοιμασίες συμμετοχής ανθρώπων της στο στόλο ειρήνης και βοήθειας προς τη Γάζα, όσο και οι αντιδράσεις της.Η Τουρκία με τη στάση της στο παλαιστινιακό επιδιώκει να «ξεπλύνει» τα δικά της εγκλήματα στην ευρύτερη περιοχή, όπως είναι η κατοχή της Βορείου Κύπρου. Δεν είναι δυνατό η Τουρκία να παριστάνει την προστάτιδα δύναμη των Παλαιστινίων που ζουν υπό κατοχή και ταυτόχρονα να κρατά την Κύπρο υπό κατοχή. Τόσο το Ισραήλ όσο και η ίδια χρησιμοποιούν ίδιου τύπου επιχειρήματα. 
3. Δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το Ισραήλ επέλεξε να επιτεθεί με σφοδρότητα, ακόμα και φονεύοντας, στο πλοίο που ήταν άμεσα υπό τουρκική εποπτεία και ότι, από την άλλη, αντιμετώπισε αντίσταση της μορφής που αντιμετώπισε. Δεν αποκλείω δε το γεγονός, ότι, ενώ η πλειοψηφία των ακτιβιστών είναι ειρηνιστές, όπως πιστεύω και υποστηρίζω, στο τουρκικό πλοίο υπήρχαν και άνθρωποι των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών έτοιμοι να κάνουν προκλήσεις, όπως συνέβη στην Κωνσταντινούπολη το 1956 και στην Κύπρο, ιδιαίτερα τη δεκαετία του εξήντα.Μη ξεχνάμε ότι Κύπριοι Ευρωβουλευτές, και μάλιστα του αντιπολιτευόμενου ΔΗΣΥ κατήγγειλαν την παρουσία των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας στην όλη επιχείρηση.Η εμπειρία μου από το διεθνές γίγνεσθαι και από τον τρόπο με τον οποίο διαβάζω τη σύγχρονη εξωτερική πολιτική της Τουρκίας είναι ότι η Τουρκία θέλησε να κάνει επίδειξη δυνατοτήτων και ικανοτήτων έναντι του Ισραήλ, ότι μπορεί να εξουσιάζει πολιτικά και ορίζει γεωπολιτικά τον χώρο της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το Ισραήλ ήθελε να επιδείξει στην Τουρκία ότι δεν μπορεί να ορίζει τα πράγματα όπως έναν αιώνα πριν και έκανε επίδειξη υπέρμετρης δύναμης και βίας. Η Τουρκία ορθά υποστηρίζει ότι το Ισραήλ καταστρατήγησε το Διεθνές Δίκαιο κάνοντας πράξεις εκτός των 12 μιλίων. Αλλά τότε είναι ώρα να άρει το casus belli ως προς την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων. 
4. Η Τουρκία είχε μεθοδεύσει η συνάντηση των πιο διαφορετικών πλοίων που θα πήγαιναν τη βοήθεια στη Γάζα να γίνει από την κατεχόμενη Κυρήνεια. Κάτι που με παρέμβαση της Κυπριακής κυβέρνησης δεν έγινε. Κατά τη γνώμη μου η Κύπρος ορθά έπραξε. Υπήρξε, όμως, αξιοποίηση της κατεχόμενης Αμμοχώστου, από όπου ξεκίνησαν πολλοί ακτιβιστές. Δεν είναι όμως δυνατό να εκστρατεύουν κάποιοι από τα κατεχόμενα στην Κύπρο προς συμπαράσταση στην κατεχόμενη Παλαιστίνη. Κάτι τέτοιο όχι μόνο είναι προσβολή και πρόκληση απέναντι στα δικαιώματα της Κύπρου και τα εν γένει ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά αποσκοπεί στο να ξεπλυθεί η Τουρκία από τα εγκλήματά της. Ακόμα και να εμπλέξει την Κύπρο στους δικούς της σχεδιασμούς.Η Τουρκία κάνει τη δουλειά της. Είναι, όμως, άξιο απορίας όταν Έλληνες δημοσιογράφοι και βουλευτές φτάνουν στο σημείο να υπερασπίζονται, έστω και άθελά τους, έναν τέτοιο σχεδιασμό και να κατηγορούν την κυπριακή κυβέρνηση γιατί δεν ενέδωσε. Σε μια στιγμή που η Κύπρος περνά μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της νεότερης ιστορίας της, που ο ελληνισμός βρίσκεται σε κρίσιμη φάση και συνολικά αδυνατισμένος το να κατηγορεί ο ελλαδίτικος χώρος τον Κύπριο Πρόεδρο, επί παραδείγματι, διότι δεν θέλησε να παίξει με όρους Τουρκίας (η οποία υποστηρίζει ότι είναι τάχα άλλο πράγμα η κατοχή της Κύπρου – που «πρέπει να γίνει κατανοητή», και άλλο πράγμα εκείνη της Παλαιστίνης – διότι «είναι απάνθρωπη») και να κατηγορείται σχεδόν ως «άνθρωπος του Ισραήλ». Με άλλα λόγια όποιος προτάσσει το εθνικό συμφέρον Ελλάδας και Κύπρου να θεωρείται ύποπτος μόνο και μόνο διότι δεν προτάσσει τα δικαιώματα τρίτων και δεν υιοθετεί σχεδιασμούς τρίτων κατά το δοκούν. Απίθανες ιστορίες που είναι αποτέλεσμα του αποπροσανατολισμού της ελληνικής κοινής γνώμης. Εννοώ ότι όταν η κοινή γνώμη είναι έτοιμη να κλάψει για τα δίκαια λαών τρίτων χωρών, ενώ δεν είναι έτοιμη να το κάνει για την Κύπρο υπάρχει σοβαρό ζήτημα. Όταν μάλιστα για το κυπριακό η Ελλάδα έχει ειδικές ιστορικές ευθύνες. Και σε κάθε περίπτωση, αν η Τουρκία και η διεθνής κοινή γνώμη επικαλούνται το διεθνές δίκαιο, τότε είναι ώρα να τους υπενθυμίσουμε ότι αυτό δεν πρέπει να ισχύει μόνο για το Ισραήλ, αλλά και για την Τουρκία. 
5. Προσωπικά χαιρετίζω την κοινή δράση Ελλήνων και Τούρκων. Έχω δεκάδες Τούρκους φίλους για τους οποίους έκανα ακόμα και απεργίες πείνας προκειμένου να μην δολοφονηθούν, αλλά και πολλοί από αυτούς, ακόμα και σε συνθήκες δικτατορίας συμπαραστάθηκαν στην αγωνιζόμενη δημοκρατική Ελλάδα, ιδιαίτερα στην εποχή της Χούντας. Γενικότερα ως ένας άνθρωπος που γνώρισα την αλληλεγγύη πάνω στο πετσί μου υποστηρίζω και στηρίζω τα καραβάνια ειρήνης καθώς και τα πλοία ειρήνης και βοήθειας σε λαούς όπως εκείνο της Παλαιστίνης. Όμως, ομολογώ, με τη σύγχρονη γενιά ακτιβιστών και φιλειρηνικών μη κυβερνητικών οργανώσεων έχω ένα κομβικό πρόβλημα.Πιο ειδικά: με ικανοποίηση παρακολουθώ τις δράσεις αλληλεγγύης έναντι κάθε καταπιεζόμενου λαού. Από την Παλαιστίνη μέχρι εκείνον του Ανατολικού Τιμόρ. Αλλά ακόμα και στις δύσκολες συνθήκες της χούντας δεν πάψαμε ούτε στιγμή να μαζεύουμε χρήματα για την κατασκευή νοσοκομείου για παιδιά στο Βιετνάμ των αμερικάνικων βομβαρδισμών, αλλά ταυτόχρονα, υπερασπιζόμασταν τα δικαιώματα των Κυπρίων αδελφών και αποκαλύπταμε τα εγκλήματα της Χούντας. Σήμερα, και αυτό με παραξενεύει, συχνά με πληγώνει, οι Έλληνες ακτιβιστές πάνε μέχρι το τέρμα του κόσμου, αλλά αγνοούν συστηματικά την Κύπρο. 
6. Προτείνω στους Έλληνες ακτιβιστές που μαζί με Τούρκους συμπλεύσανε προς την Γάζα, σε μια πράξη εναντίωσης στην κατοχή της από το Ισραήλ, να οργανώσουν τώρα άμεσα με τα πλοία που διαθέτουν, να πάνε στην κατεχόμενη Κύπρο και να διαδηλώσουν την θέλησή τους να απαλλαγεί η Κύπρος, και πριν από όλα ο δημοκρατικός τουρκοκυπριακός πληθυσμός, από την κατοχή των τουρκικών αντιδημοκρατικών στρατευμάτων. Αν αυτό φαντάζει δύσκολο, τότε τους προτείνω να οργανώσουν την είσοδό τους στο λιμάνι της πόλης φαντάσματος της Αμμοχώστου και να διεκδικήσουν την άμεση επιστροφή του στον λαό της Κύπρου. Σε αυτή την περίπτωση θα έχουν επιστρέψει σε μια πολιτική δίκαιη, που συνδυάζει τον διεθνισμό με τον πατριωτισμό και θα συμβάλλουν στον διαχωρισμό των Τούρκων φιλειρηνιστών από τα νεοθωμανικά σχέδια της Τουρκίας. Τότε θα αποκαλυφθεί στα σίγουρα η υποκρισία της Τουρκίας όταν ομιλεί για τις κατοχές τρίτων, ενώ εκείνη διαιωνίζει την κατοχή κυπριακού – ευρωπαϊκού εδάφους.

(από http://epirusgate.blogspot.com/)